Τα αστειάκια του Προέδρου

Και πάλι πρωτοτυπήσαμε παγκοσμίως. Σε τρεις μήνες, έχουμε προεδρικές εκλογές και το «φαβορί» δεν είναι καν υποψήφιος. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, ζήσαμε να το δούμε και αυτό. Όποιος από τους τρεις επικρατέστερους και να εκλεγεί, θα τον επηρεάζει άμεσα ο απερχόμενος Πρόεδρος. Με άλλα λόγια, όποιος και να επικρατήσει, θα ακολουθεί τις νουθεσίες του Προέδρου.

Σε ομιλία του στο Μέλαθρο Αγωνιστών ΕΟΚΑ, ο Πρόεδρος δήλωσε: «Θέλω να σας βεβαιώσω ότι ανεξάρτητα του ποιος θα είναι ο Πρόεδρος, δεδομένου ότι όπως διαφαίνεται θα είναι ένας εκ των τριών συνεργατών μου, θα έχω την επιρροή έτσι ώστε αυτή η αγάπη να μεταλαμπαδευτεί και να συνεχίσει κατά τον ίδιο τρόπο η κρατική συμπαράσταση». Δηλαδή, αν ο επόμενος θα είναι ένας εκ των συνεργατών του, ο Πρόεδρος είναι ικανοποιημένος.

Το αν στηρίζει ή όχι τον πρόεδρο του κόμματος που τον ανέδειξε στην Προεδρία για δύο πενταετίες, ούτε κουβέντα. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος να ισχυριστεί ότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, όμως υπάρχει και η άλλη εκδοχή που λέει «γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέει».

Η αναφορά αυτή του Προέδρου ήταν η αιτία για να δημιουργηθεί δυσφορία ανάμεσα στους υποστηρικτές του Αβέρωφ Νεοφύτου και για αυτόν τον λόγο, ο Πρόεδρος αναγκάστηκε να προβεί στις απαραίτητες διευκρινήσεις. «Έχω δηλώσει -και μέχρι σήμερα έχω αποδείξει- ότι η εμπλοκή μου στις εκλογικές διεργασίες, έστω και αν είναι γνωστή και δεδηλωμένη η θέση μου ότι υποστηρίζω την υποψηφιότητα του προέδρου του ΔΗΣΥ κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, διακρίνεται από σεβασμό στον θεσμικό ρόλο που οφείλω να διαδραματίσω. Η αναφορά μου στο Μέλαθρον Αγωνιστών ΕΟΚΑ στην Παλώδια, και αυτό επιβεβαιώνεται από τα τηλεοπτικά πλάνα, δεν ήταν παρά ένας αστεϊσμός με βάση τα όσα γράφονται και λέγονται για τους τρεις υποψηφίους».

Τελικά, μετά από δέκα χρόνια στον προεδρικό θώκο, ακόμα να καταλάβουμε τα αστεία του Προέδρου. Ο λόγος, είτε η όλη του διακυβέρνηση ήταν ένα κακόγουστο αστείο, κυρίως αναφορικά με το εθνικό θέμα, είτε γιατί είναι τόσο πετυχημένα που δεν είναι εύκολο να τα αντιληφθεί ο κοινός θνητός.

Σε αστεϊσμό δεν είναι η πρώτη φορά που αποδίδονται προεδρικές δηλώσεις. «Θα σας πάρει ο δαίμονας», είχε πει τον Οκτώβριο του 2020, όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε για το ρεζιλίκι του Al Jazeera.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν μπορώ να καταλάβω τη δυσφορία των υποστηρικτών του Αβέρωφ Νεοφύτου. Κανονικά θα έπρεπε να τον ευχαριστήσουν που τουλάχιστον τον αποκάλεσε στενό του συνεργάτη. Ο Πρόεδρος αναφέρθηκε στο αυτονόητο. Συνεχιστής της παρούσας διακυβέρνησης δηλώνει ο συναγερμικός πρόεδρος. Τις προάλλες μάλιστα, σε συνέντευξή του στο OMEGA, υιοθέτησε πλήρως το αφήγημα του Προέδρου για τα διαμειφθέντα στο Κραν Μοντανά. Έτσι είναι, όταν δηλώνεις συνεχιστής είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι και τα αστειάκια του υποστηρικτή σου.

Σε όλη αυτήν την πορεία, από τον Ιούλιο του 2017, ο Αβέρωφ Νεοφύτου παρείχε πλήρη στήριξη στους χειρισμούς του Προέδρου. Εκτός από το τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων και την ημερίδα που διοργάνωσε για τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με ομιλητή τον αείμνηστο Αλέκο Μαρκίδη, ούτε καν προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από τους καταστροφικούς χειρισμούς του Προέδρου. Να θυμηθούμε ότι, στην πρόσκληση/πρόκληση του Μουσταφά Ακιντζί της 30ης Απριλίου του 2018, για αποδοχή του πλαισίου Γκουτέρες ως στρατηγική συμφωνία, ήταν σε πλήρη συμπόρευση με τον Πρόεδρο, μιλώντας και αυτός για το πλαίσιο φάντασμα της 4ης Ιουλίου. Βέβαια, υπάρχει η εκδοχή ότι ο Πρόεδρος παραπλάνησε τον ηγέτη του ΔΗΣΥ, όμως σίγουρα θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο προσεκτικός σε τέτοια ύψιστης σημασίας θέματα.

Είναι πράγματι τραγικό, τραγική ειρωνεία θα έλεγα, ο πολιτικός Αβέρωφ Νεοφύτου, με τις πλέον καθαρές θέσεις στο εθνικό θέμα, να κατηγορείται, δυστυχώς δικαιολογημένα, ως συνυπεύθυνος για την τραγική πορεία του εθνικού μας ζητήματος.

Από την πλευρά των άλλων δυο συνεργατών του Προέδρου, μόνο ο Ανδρέας Μαυρογιάννης αντέδρασε στον «αστεϊσμό», χωρίς να καταλάβει κανένας τον λόγο της αντίδρασής του. Υπήρξε συνεργάτης του Προέδρου, μάλιστα στενότατος ως ο διαπραγματευτής, και συνεπώς σωστή η αναφορά του Προέδρου.

Αναμενόμενη, βέβαια, η σιωπή του Νίκου Χριστοδουλίδη. Αυτός το μόνο που θα μπορούσε να πει ήταν να ευχαριστήσει τον Πρόεδρο, ο οποίος τον έβαλε στην ίδια μοίρα με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ.

Σίγουρα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν νομίζω να δέχθηκε τη διευκρίνιση του Προέδρου περί αστεϊσμού. Δικαιολογημένα θα πρέπει να νιώθει έντονα ενοχλημένος. Από την άλλη όμως, είναι αμφίβολο αν θα εκφράσει δημοσίως τη δυσφορία του και αν αδράξει την ευκαιρία για να διαχωρίσει επιτέλους τη θέση του από τον Πρόεδρο, κάτι που δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα ωφελήσει την υποψηφιότητά του παρά να τη ζημιώσει.

Σε συνεντεύξεις του, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δήλωσε επανειλημμένως ότι αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί για τα λάθη της απερχόμενης κυβέρνησης, ως ο ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος. Όμως, ξεχνά ότι αναλαμβάνει πολύ περισσότερα από ό,τι του αναλογούν και που μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι του. Η οριστική διχοτόμηση της πατρίδας δεν είναι μια πολιτική ευθύνη που απλά αναλαμβάνεται. Είναι η ύψιστη ιστορική και εθνική ευθύνη που δεν παραγράφεται ποτέ από την ιστορία, γιατί έχει θέσει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του κυπριακού ελληνισμού σε αυτήν τη γη.