Πότε υποφέρει η οικονομία

Η οικονομία ενός κράτους υποφέρει όταν επικεφαλής του τοποθετούνται λαϊκιστές. Αυτή η απλή και σε μεγάλο βαθμό αυτονόητη διαπίστωση, ούτε απλή είναι, αλλά ούτε και αυτονόητη, όπως απέδειξε περίτρανα η συμπεριφορά και στάση αρκετών ηγεσιών, ακόμα και στις, υποτίθεται, πλέον «σοβαρές» χώρες του κόσμου, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, τα τελευταία χρόνια.

Η περίπτωση του λαϊκιστή Ντόναλτ Τραμπ, μπορεί να μην χαρακτηρίστηκε από κάποια οικονομική κρίση που ο ίδιος να προκάλεσε με τις λαϊκίστικες φλυαρίες του, αλλά σίγουρα δεν χαρακτηρίστηκε από τη σωστή και πρέπουσα αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας, που οδήγησε στην τότε ύφεση και στη ραγδαία ανακατανομή πλούτου από τους πολλούς στους πολύ λίγους, όπως κατέδειξε και η τότε πορεία των αμερικανικών χρηματιστηρίων που τώρα ξεφουσκώνουν.

Αντίστοιχα, οι σαχλαμάρες που έλεγε για τον κορωνοϊό στοίχισαν σε πολλούς τη ζωή τους, και υπέθαλψαν τις δομικές προκλήσεις που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διαχειριστεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα μέσω των τεράστιων προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης που εφάρμοζε, τότε.

Αντίστοιχα, η πρόσφατη περίπτωση του πρώην Πρωθυπουργού, κ. Τζόνσον στο Ηνωμένο Βασίλειο, που ταλανίζεται συστημικά από τις συνέπειες της απερίσκεπτης απόφασης του τότε Πρωθυπουργού κ. Κάμερον να θέσει το θέμα της εξόδου από την ΕΕ σε δημοψήφισμα, συνέπεια της λαϊκίστικης πολιτικής ρητορικής και φασαριόζας συμπεριφοράς γραφικών τύπων σαν του κ. Φαράτζ, αλλά και η πλέον πρόσφατη περίπτωση της τέως Πρωθυπουργού κυρίας Τρας και των οικονομικά χαοτικών σαραντατεσσάρων ημερών της διακυβέρνησής της, αποδεικνύουν πόσο επισφαλής είναι η άποψη που θέλει τον ορθολογισμό πάντα να πρυτανεύει στην κορυφή. Οι περιπτώσεις αυτές αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο!

Ο λαϊκισμός είναι ασύμβατος με τον ορθολογισμό, επειδή ο πρώτος καθοδηγείται από έναν επιφανειακό στη σύλληψη και επεξεργασία του παρορμητικό συναισθηματισμό, που δεν συναντάται στην ορθολογιστική σκέψη και προσέγγιση, που χαρακτηρίζεται από υψηλό δείκτη ενσυναίσθησης. Ως εκ τούτου, ενώ τόσο ο λαϊκισμός όσο και ο ορθολογισμός δεν στερούνται συναισθήματος, η ποιότητα και το είδος του συναισθήματος στα δύο, διαφοροποιούν και τις επιπτώσεις της εφαρμογής τους. Αυτές δε οι επιπτώσεις στην οικονομία, στην πρώτη περίπτωση, αυτή του λαϊκισμού, ισοδυναμούν με «πέταμα χρημάτων» ενώ στη δεύτερη περίπτωση ισοδυναμούν με παραγωγική διαχείριση περιορισμένων πόρων. Με άλλα λόγια, ο λαϊκισμός δεν μπορεί να ασκήσει οικονομική πολιτική επειδή τα δύο είναι αλληλοσυγκρουόμενα στη συλλογιστική τους βάση.

Γι' αυτό είναι άκρως επικίνδυνη η ανάληψη της εξουσίας ενός κράτους από τους λογής-λογής λαϊκιστές και τσαρλατάνους που καταλήγουν, με τη δική μας ψήφο, επικεφαλής των κρατών μας στη βάση ανέξοδων δηλώσεων, επιφανειακών συμπεριφορών και αβασάνιστων επιλογών. Οι τελευταίες, πάντα από εμάς, τους ψηφοφόρους, φυσικά.

Το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ίσως το εμφανέστερο τέτοιο παράδειγμα, αυτή τη στιγμή, αλλά δεν είναι και το μόνο. Παρουσιάζεται σε μια πλειάδα χωρών πέραν εκείνων που «παραδοσιακά» το εκλογικό σώμα, στη συστημική και χρόνια απελπισία που βρισκόταν, επέλεγε λαϊκιστές και τσαρλατάνους που του έλεγαν μόνο αυτά που ήθελε να ακούσει. Κάτι που δεν ίσχυε όμως ιστορικά στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά που τελικά προέκυψε. Και είναι, δυστυχώς, εντυπωσιακός ο τρόπος που αφήνονται οι θεσμοί αυτών των κρατών, όπως της κυβερνητικής γραφειοκρατίας, όπως π.χ. του Ηνωμένου Βασιλείου, να ποδηγετηθούν από τους λαϊκιστές εξ ονόματος μιας κακώς νοούμενης και λανθάνουσας εκφραζόμενης λαϊκής βούλησης. Μιας λαϊκής βούλησης που ούτε ζήτησε αλλά ούτε και έλαβε εκείνη την πρέπουσα πληροφόρηση ώστε να μπορέσει πραγματικά να διαμορφώσει τη δέουσα αντίληψη για να ασκήσει τη δημοκρατικά δικαιωματική της ευθυκρισία. Ευτυχώς, στην περίπτωση της τέως Βρετανίδας Πρωθυπουργού αντέδρασε η Κεντρική Τράπεζα και μετά το χρηματοοικονομικό στραπάτσο ταρακουνήθηκαν και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του κόμματός της στο Κοινοβούλιο και επήλθε μια κάποια διόρθωση, που δεν ξέρουμε αν θα στεριώσει.

Τουλάχιστον, εμείς, ας έχουμε τον νου μας και ας διδαχθούμε κάτι από αυτή την ιστορία επειδή και στη δική μας περίπτωση… τα μακριά κοντά εγίναν…όπως φαίνεται…