Οι αναλώσιμοι πολιτικοί και η Κύπρος

Μπορεί μετά τον Φεβρουάριο του 2023 η Κύπρος να βρεθεί σε μια πορεία που να θυμίζει τη Μεγάλη Βρετανία του 2022; Πόσο κοντά ή μακριά, διερωτούνται κάποιοι, βρισκόμαστε από την εκλογή στη χώρα μας αναλώσιμων πολιτικών τύπου Μπορίς Τζόνσον ή Λιζ Τράς; Η Βρετανία από το 2016 αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο θύμα του λαϊκισμού των πολιτικών της, το πνεύμα, ωστόσο, του λαϊκισμού φαίνεται να επιστρέφει και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Κάποιοι μιλούν για μια νέα ανακύκληση της ιστορίας και σε επιστροφή σε πολιτικές των άκρων του Μεσοπολέμου.

Η πολιτική όταν αφεθεί στα χέρια των λαϊκιστών έχει βαρύ αντίτιμο: Όπως επεσήμανε στην Γκάρντιαν τη βδομάδα που πέρασε ο αναλυτής Mark Carney, το 2016 η βρετανική οικονομία πριν το Brexit είχε το 90% του μεγέθους της γερμανικής, αλλά τώρα είναι λιγότερο από 70%. Η μείωση συντελείται εις βάρος της μεσαίας τάξης που βάλλεται από παντού και σαν να μην έφτανε αυτό, προέκυψε η πρόταση της Λιζ Τρας για μειώσεις φόρων των υψηλόμισθων με αποτέλεσμα η ανισότητα να διπλασιάζεται!

Από τη μια, όπως αναφέρει ο ιστορικός Anthony Seldon, οι «εκβιαστικές τάξεις» και από την άλλη η «μάζα» των ηλίθιων ανθρώπων που δεν μπορούν να δουν την αλήθεια, σέρνουν τα δημοκρατικά πολιτεύματα ακόμα και στην ΕΕ σε αναξιοπιστία.

Πώς γίνεται αυτό; Οι «εκβιαστικές τάξεις» στη Βρετανία, μεταξύ άλλων, διά του Brexit πίστεψαν ότι επαναδιεκδικούν τα αυτοκρατορικά προνόμια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που θεώρησαν ότι χάθηκαν εντός της ΕΕ. Η μαζα των ηλιθίων της Βρετανίας έκρινε ότι ο μεγάλος εχθρός είναι ο Πολωνός υδραυλικός. Πίστεψαν, επίσης, ότι μετά το Brexit γύρω στα 350 εκατομμύρια λίρες τη βδομάδα θα γεμίζουν τα ταμεία του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ανέκτηκαν, επίσης, τον Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος στον βωμό του Brexit άρχισε να αποψιλώνει από το 2019 το κόμμα από όλα τα μετριοπαθή στελέχη, όπως ο Φίλιπ Χάμοντ, ο Κένεθ Κλαρκ, ο Ρόρι Στιούαρτ και ο Νίκολας Σόαμς, εγγονός του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Τα φαινόμενα αυτά ανθούν και στην υπόλοιπη Ευρώπη: Όργανα κάποιων ομάδων και κυρίως γητευτές των μαζών των ηλιθίων είναι σήμερα μια σειρά ακροδεξιοί πολιτικοί στην ΕΕ όπως ο Όρμπαν, η Μελόνι, η Λεπέν και ναι, η πολύ κεντροδεξιά Λιζ Τρας, η οποία στην ουσία φαίνεται να στρώνει το χαλί στους βρετανούς ακροδεξιούς, οδηγώντας τους Τόρις σε μαρασμό.

Οικονομία

Αν βάλουμε στο καλάθι της ανάλυσης και κάποια άλλα στοιχεία, όπως η κρίση που προκάλεσε η πανδημία και κυρίως ο πόλεμος στην Ουκρανία, τότε τα πράγματα θυμίζουν κάπως το εκρηκτικό κοκτέιλ του Μεσοπολέμου (1919-1939). Εθνικισμός, κοινωνική κρίση, οικονομίες πολέμου. Η Ευρώπη κατά την περίοδο αυτή είδε την άνοδο κάποιων ακραίων πολιτικών: Σαλαζάρ και Φράνκο στην Πορτογαλία και την Ισπανία, Μεταξάς στην Ελλάδα, Μουσολίνι και Χίτλερ σε Ιταλία και Γερμανία. Ο Κουίσλιγκ στη Νορβηγία, ο Χόρτι στην Ουγγαρία. Δικτατορία του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση. Οι ακραίοι εμφανίζονται ιστορικά ως οι από μηχανής θεοί που μπορούν να δώσουν λύσεις.

Τότε, οι αντιφάσεις εκτονώθηκαν μέσω του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Σήμερα, βλέπουμε τους πολιτικούς να εκτονώνονται σε επιθέσεις εναντίον του οικοδομήματος της ΕΕ, φορτώνοντας στις Βρυξέλλες όλα τα αδιέξοδά τους τα οποία προκαλεί η αδυναμία εκφοράς ενός συνθετικού πολιτικού λόγου. Το χτίσιμο της Ευρώπης προέκυψε από το πάθημα δύο Παγκοσμίων Πολέμων και από το όραμα μερικών πολύ σοβαρών Ευρωπαίων πολιτικών, όπως ο Μονέ, ο Αντενάουερ, ο Σπάακ, ο Σούμαν, ο Τσόρτσιλ και άλλοι.

Η Ευρώπη χτίστηκε δύσκολα τα τελευταία 70 χρόνια και ομολογουμένως πολύ εύκολα μπορούν να την γκρεμίσουν οι στρατιές ανόητων και αχάριστων Ευρωπαίων που δεν κατανοούν τι έχουν στα χέρια τους και κυρίως πού θα καταντήσουν αν αφήσουν τις τύχες τους στα χέρια πολιτικών τύπου Λιζ Τρας, που δεν γνωρίζει αν η Γαλλία είναι συμμαχική ή εχθρική χώρα! Η Ευρώπη, βέβαια, κινδυνεύει και από αλλού. Από τη νέα Ιταλίδα Πρωθυπουργό, Τζόρτζια Μελόνι, που θεωρεί την ΕΕ το πρόβλημα της Ιταλίας και όχι το μέσο για την επίλυση των προβλημάτων της. Ποια, στ' αλήθεια, είναι η λύση; Να βαδίσει κατά της Ρώμης αναγκάζοντας τον έντρομο Βικτωρα Εμμανουήλ να της δώσει τα κλειδιά της πόλης; Να ανασυστήσει το ρωμαϊκό mare nostrum για να βυθίζει τα πλοία των μεταναστών της Αφρικής;

Η κληρονομιά που άφησε πίσω της η Λιζ Τρας ήδη διακωμωδείται στα βρετανικά ΜΜΕ: Συγκεκριμένα, όπως γράφεται, έθαψε τη Βασίλισσα Ελισάβετ, τη βρετανική λίρα, τη χώρα, την πρωθυπουργία και το Συντηρητικό Κόμμα. Όλα αυτά σε μόνο 45 μέρες!

Στην Κύπρο

Το φαινόμενο, «αυτοί που στην κυριολεξία δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά έχουν άποψη και θέλουν να αποφασίζουν για όλα», είναι εμφανές πλέον και στην Κύπρο και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό. Οι Κύπριοι σαφέστατα υπερέχουν των Βρετανών. Στην Κύπρο επισυμβαίνει μια ongoing επανάσταση των φτανών, για να εγκλιματιστούμε πλέον και στις δικές μας ορολογίες. Οι οποίοι θέλουν να τιμωρήσουν το σύστημα και όλους τους διεφθαρμένους πολιτικούς που το υπηρετούν. Στην πράξη, βέβαια, δεν μπορούν να χωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρο. Ούτε καν αντέχουν σε σύγκριση με τους Βρετανούς πολίτες, οι οποίοι, ναι, τα έχουν κάνει θάλασσα. Κι αυτό διότι παρ' όλα αυτά:

* Οι Βρετανοί εξώθησαν τον Μπόρις Τζόνσον σε παραίτηση γιατί παραβίασε τα λόκνταουν της πανδημίας κάνοντας πάρτι στο πρωθυπουργικό γραφείο.

* Οι Κύπριοι χειροκροτούν τον Νίκο Αναστασιάδη γνωρίζοντας ότι κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας έγινε πολυεκατομμυριούχος κυκλοφορώντας με τζετ Αράβων και Ρώσων ολιγαρχών φίλων του, όλων πολιτογραφημένων με «χρυσά» κυπριακά διαβατήρια.

* Οι Βρετανοί εξευτέλισαν οδηγώντας σε παραίτηση την Πρωθυπουργό τους Λιζ Τρας για ένα λανθασμένο φορολογικό νομοσχέδιο που επιχείρησε να ψηφιστεί στη Βουλή.

* Οι Κύπριοι χειροκροτούν τον υποψηφίο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη ο οποίος έκλεψε την πρώτη ομιλία που εκφώνησε και στη συνέχεια κατασκεύασε ψεύτικους λογαριασμούς στο ΜΚΔ για να βρίζει πολιτικούς του αντιπάλους.

Με λίγα λόγια, η διαφορά Κύπρου-Βρετανίας σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο είναι κολοσσιαία. Οι κύριοι Αναστασιάδης και Χριστοδουλίδης, όπως και αρκετοί άλλοι Κύπριοι πολιτικοί, αν ήταν Βρετανοί θα ήταν στη φυλακή ή κλεισμένοι στο σπίτι τους αναμένοντας την κλήση από το δικαστήριο για να δικαστούν.

Δυστυχώς, δεν είμαστε καν Αγγλία. This is Cyprus και αυτό που με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι το πιο πιθανό να συμβεί είναι ο Νίκος Αναστασιάδης να επιβάλει στην προεδρία της χώρας ως διάδοχό του τον Νίκο Χριστοδουλίδη, υπό τα συνεχή χειροκροτήματα του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και της ΔΗΠΑ.

Στη Βρετανία, το μεγαλύτερο ερώτημα μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Τρας, γράφει η Γκάρντιαν, είναι κατά πόσον το κοινό είναι πρόθυμο να εμπιστευτεί πλέον οποιονδήποτε πολιτικό.​ Στην Κύπρο είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε πολιτικούς ενώπιον των οποίων ο Τζόνσον και η Τρας φαντάζουν αγγελούδια. Λογικά έχουμε να μάθουμε πολλά έως ότου οι λαϊκιστές πολιτικοί γίνουν και στην Κύπρο αναλώσιμοι​​​​​​.