Άλλοθι η τουρκική αδιαλλαξία;

Τους τα είπε έξω από τα δόντια ο Πρόεδρός μας σε συνέντευξή του στο Euronews, κατά την επίσκεψή του στην Πράγα. «Λάβρος κατά εταίρων ο ΠτΔ για Τουρκία-Η ανοχή δημιουργεί κινδύνους σύρραξης», είναι μερικά από τα πρωτοσέλιδα στον κυπριακό Τύπο.

Κατά τον Πρόεδρό μας, οι βασικοί ένοχοι για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό, σίγουρα, εκτός της Τουρκικής αδιαλλαξίας, είναι η ενωμένη Ευρώπη και ο ΟΗΕ. Ενώ εμείς συμπεριφερθήκαμε όπως πάντα υπεύθυνα, αυτοί έδειξαν υπέρμετρη ανοχή στην Τουρκιά, με αποτέλεσμα να μην προσέρχεται στην τράπεζα των συνομιλιών για συνολική λύση του εθνικού μας ζητήματος.

Δηλαδή, για να το καταλάβουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί, ποιο είναι το παράπονό μας από τους εταίρους μας; Αντιληφθήκαμε, επιτέλους, το γιατί δείχνουν ανοχή σε μια αναξιόπιστη υπό ένταξη χώρα όπως είναι η Τουρκία; Γιατί απλούστατα όταν έχουν να διαλέξουν μεταξύ δύο αναξιόπιστων, είναι φυσικό να διαλέγουν τον πιο δυνατό.

Σίγουρα το θέμα της Ουκρανίας συγκρίνεται απόλυτα με το Κυπριακό. Όμως, το Ουκρανικό δημιουργήθηκε πριν έξι μήνες, ενώ το Κυπριακό «προ αμνημονεύτων χρόνων». Θέλουμε ή, καλύτερα, απαιτούμε από τους Ευρωπαίους να ξεχάσουν τα συμφέροντά τους για χάρη της Κύπρου. Της Κύπρου, που διά στόματος του Προέδρου της δήλωνε αντιπρόσωπος του εισβολέα Πούτιν στην ενωμένη Ευρώπη. Της Κύπρου που παρείχε τα εργαλεία στους Ρώσους ολιγάρχες, φίλους του Πούτιν, για να ξεπλένουν τα λεφτά τους. Της Κύπρου που έβγαλε στον «τελάλη» ό,τι πιο ιερό έχουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, την ευρωπαϊκή ιθαγένεια.

Δυστυχώς, συμπεριφερόμενοι ως ο ομφαλός της Γης, διαχρονικά υποτιμούμαι τη νοημοσύνη των Ευρωπαίων.

Ζητούμε να εμπλακούν στο Κυπριακό, στην ουσία να έρθουν σε απευθείας αντιπαράθεση με την Τουρκία για ένα πρόβλημα που τους το «δώσαμε» χωρίς να το θέλουν. Στην ουσία μας ενέταξαν στην Ευρώπη γιατί νόμιζαν ότι η ένταξή μας θα επενεργούσε ως καταλύτης για τη λύση. Σεβάστηκαν και εμπιστεύθηκαν τους Γλαύκο Κληρίδη και Κώστα Σημίτη και μας έδωσαν όλα τα απαραίτητα εφόδια για επανένωση της πατρίδας μας. Σίγουρα αν ήξεραν ότι στην πορεία θα χρησιμοποιούσαμε την ιδιότητά μας ως πλήρες μέλος της Ενωμένης Ευρώπης για να ικανοποιήσουμε τις εμμονές, τις κουτοπονηριές και τους τακτικισμούς του κάθε Ε/Κ πολιτικάντη, ουδέποτε θα μας ενέτασσαν χωρίς λύση στο πρόβλημά μας.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για υπέρμετρη ανοχή, τότε θα πρέπει να αντιστρέψουμε τους ρόλους. Μπορεί να δείχνουν ανοχή προς την Τουρκία λόγω των τεράστιων συμφερόντων τους, αλλά από την άλλη δείχνουν ανάλογη ανοχή και για τις δικές μας απαράδεκτες ενέργειες.

Όλοι θυμούνται την απογοήτευση που ένιωσαν οι Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Γενεύη τον Ιανουάριο και η Φρεντερίκα Μονγκερίνι στο τραγικό δείπνο της 6ης Ιουλίου του 2017 στο Κραν Μοντανά.

Εκτός της ΕΕ, τα πυρά του Προέδρου «έπιασαν» και τον ΟΗΕ, τόσο κατά τη συνέντευξή του, όσο και κατά την ομιλία του στην εκδήλωση των Μορφιτών.

Και πάλι αιωρείται το ίδιο ερώτημα: Τι είναι αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν τα ΗΕ και δεν το έκαναν; Ήρθαν στην Κύπρο το 1964 για περίοδο τριών μηνών και βρίσκονται ακόμα εδώ για 58 χρόνια. Υπέβαλαν σχέδια και προτάσεις λύσης που συνήθως εμείς απορρίπταμε. Ειδικότερα, τι περιμένουμε από τον σημερινό ΓΓ Αντόνιο Γκουτέρες; Το πλαίσιο που υπέβαλε στις 30 Ιουνίου του 2017 αποτελεί την ευνοϊκότερη λύση για μας. Πώς, όμως, το αντιμετωπίσαμε; Όταν ο Ακιντζί, για να διασφαλίσει το πλαίσιο, μας πρότεινε στις 30 Απριλίου του 2018 να το υπογράψουμε ως στρατηγική συμφωνία; Tον ειρωνευόμασταν, αν τάχατες ρώτησε την Τουρκία , μιλούσαμε για πυροτεχνήματα και άλλα εντελώς απαράδεκτα.

Πώς αντιμετωπίσαμε την Τζέιν Χολ Λουτ; Αντί να γίνουν δημιουργικές επαφές, ανάλωσε τον χρόνο της γυρεύοντας το άλλο πλαίσιο, το πλαίσιο φάντασμα της 4ης Ιουλίου.

Κατηγορώντας ευθέως την ΕΕ και τον ΟΗΕ ο Πρόεδρος κατά την ομιλία του ενώπιον των Μορφιτών, έδωσε άλλοθι σε όλους ανεξαιρέτως τους Προέδρους και σε όλες τις πολίτικες δυνάμεις. «Δεν υπάρχει Ελληνοκύπριος ηγέτης που δεν κατέβαλε συνειδητά προσπάθειες για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη που δεν συνεισέφερε τη δική της συμβολή στο να εξευρεθεί λύση. Αυτοί που ευθύνονται είναι όσοι μέσα από τις αδιάλλακτες θέσεις προσπαθούσαν να μετατρέψουν την Κύπρο σε ένα ελεγχόμενο ή υποχείριο κράτος, όπως μετέτρεψαν την κατεχόμενη Κύπρο».

Φαίνεται να ξέχασε ότι αυτή δεν ήταν πάντα η θέση του. Απαντώντας σε επικρίσεις του ΑΚΕΛ στις 8 Ιουνίου του 2012, δήλωνε: «Δεν είμαι υπόλογος, ούτε στις πολιτικές του ΑΚΕΛ, ούτε στις πολιτικές της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, ούτε στις πολιτικές που ο Πρόεδρος ακολουθεί καθ' υπαγόρευση της ΚΕ του ΑΚΕΛ. Φαίνεται ότι κάποιοι ζουν στον κόσμο τους και προσπαθούν μέσα από την προπαγάνδα να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι επικαλούνται πάντοτε την αδιαλλαξία της Τουρκίας ως άλλοθι για τη μη λύση του κυπριακού προβλήματος. Ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να διανοηθούν γιατί δεν προέβησαν στις πολιτικές εκείνες ώστε να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία».

Δυστυχώς, δεν μπορούν να συμβαίνουν και τα δυο. Δεν μπορεί από τη μια να υπάρχει η δεύτερη κατηγορία ηγετών που χρησιμοποίησαν την τουρκική αδιαλλαξία ως άλλοθι για τους κακούς τους χειρισμούς και από την άλλη όλοι οι ηγέτες να ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, δηλαδή αυτοί που έχουν καταβάλει συνειδητές προσπάθειες για λύση. Κάποτε και ο ίδιος ο Πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει ποιο από τα δυο είναι η πραγματικότητα, ιδίως τώρα που σε λίγους μήνες, ως τέως Πρόεδρος πλέον, θα κληθεί να απαντήσει για τα πεπραγμένα της δικής του δεκαετούς διακυβέρνησης.

Ανεξάρτητα των αντιφατικών δηλώσεων, η αμείλικτη Ιστορία θα κατατάξει όλους ανεξαιρέτως στη μία ή στην άλλη κατηγορία. Στη βάση των γεγονότων που βιώσαμε, στον μισό αιώνα ιστορίας του Κυπριακού, σίγουρα οι Γιώργος Βασιλείου και Γλαύκος Κληρίδης έχουν ήδη κατηγοριοποιηθεί στην πρώτη κατηγορία. Αναφορικά όμως με τον σημερινό Πρόεδρο, λαμβάνοντας υπόψη την τραγικότερη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το εθνικό θέμα, αναμφίβολα η Ιστορία θα τον κατατάξει στην τελευταία θέση της δεύτερης κατηγορίας των Ε/Κ ηγετών.