Και όμως, είναι χειρότερα

Κουραστικό, αλλά το επαναφέρω. Το «πέναλτι» του 12% (αναλογιστική μείωση) για όσους αποφασίσουν να φύγουν με σύνταξη στα 63 αντί στα 65 τους, όπως είπαμε ονομάστηκε έτσι επειδή οι πλείστοι που στηρίζουν την κατάργησή του δεν έχουν ουσιαστικά επιχειρήματα να στηρίξουν τη θέση τους (με μια πολύ μικρή εξαίρεση). Το έχουν βαφτίσει έτσι για να ξεγελάσουν την κοινωνία και κυρίως τους νέους.

Η πραγματικότητα όμως είναι χειρότερη. Το τι πάει να διαπράξει αυτή η γενιά (μέσα και η δική μου) είναι ένα ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα εις βάρος των επόμενων γενιών. Πάμε όμως από την αρχή.

Ακόμη και με τις λανθασμένες και υπεραισιόδοξες αναλογιστικές μελέτες για το ΤΚΑ, όπως διαφάνηκε από την απόκλιση των προβλέψεων με τα πραγματικά αποτελέσματα, αποφασίστηκε το 2013 να ληφθούν κάποια μέτρα διόρθωσης του προβλήματος. Δηλαδή της κάλυψης του ελλείμματος στο ΤΚΑ. Δεν μας το επέβαλε η τρόικα. Το καταλάβαμε και αποφασίσαμε να το διορθώσουμε… σε κάποιο βαθμό. Μέχρι που έφυγε η τρόικα και πάμε να τα αντιστρέψουμε όλα.

Εκτός, λοιπόν, από την επιβολή της αναλογιστικής μείωσης, αποφασίστηκε και κάτι άλλο… για όσους παίζουν πελλόν. Αποφασίστηκε η σταδιακή αύξηση των συνεισφορών.

Κάθε πενταετία μέχρι και το 2039 θα αυξάνονταν και αυξάνονται οι συνεισφορές προς το ΤΚΑ. Από 6,3% που ήταν οι συνεισφορές των μισθωτών (και άλλα τόσα του εργοδότη), μέχρι την 1/1/2039 θα ανέλθουν στο 10,3% έκαστος. Με απλά λόγια θα αυξηθούν κατά 63% (περίπου κατά δύο τρίτα). Με ακόμη πιο απλά λόγια, έχουμε παραδεχτεί ότι για χρόνια δεν αποταμιεύαμε όσο θα έπρεπε και το έλλειμμα στα ωφελήματα των παλιών γενιών θα το πληρώνουν οι νέοι… όσο πιο νέος τόσο περισσότερο κόστος. Και όσο πιο γέρος, τόσο μεγαλύτερο το όφελος. Αυτό σημαίνει η σταδιακή αύξηση.

Προσέξτε λοιπόν. Κάποιος που το 2013 ήταν 60 χρόνων και θα έβγαινε με σύνταξη σε 5 χρόνια, για δεκαετίες συνείσφερε 6,3%. Με τη «διόρθωση» για λίγα χρόνια θα είχε να πληρώσει μια μικρή επιπρόσθετη αύξηση. Οι νεότεροι για πολύ περισσότερα χρόνια θα πληρώνουν πολύ μεγαλύτερη αύξηση. Τα ωφελήματα τα ίδια ακριβώς. Και η αναλογιστική μείωση είναι η μεγάλη αδικία για κάποιους.

Όπως μας είχαν πει, έγινε έτσι για να μην επηρεάσουμε απότομα την κοινωνία και την αγορά. Όμως, όπως πάντα, η πραγματική απάντηση είναι διαφορετική. Απλά κοιτάξτε ποιες ήταν οι ηλικίες, τόσο μεταξύ των εργαζομένων όσο και μεταξύ των εργοδοτών, όσων συμμετείχαν στις συζητήσεις για τη λήψη των εν λόγω διορθωτικών μέτρων. Βόλεψαν την μπάντα τους. Ακόμη, άφησαν περιθώριο κάποιοι να βγουν στα 63 τους με σύνταξη χωρίς σεντ κόστος. Οι λίγο πιο νέοι με λίγο μεγαλύτερο κόστος… μέχρι που φορτώσαμε όλο το κόστος σε όσους θα εισέλθουν στην αγορά εργασίας το 2039 και αργότερα.

Ακόμη και οι ελάχιστες εξαιρέσεις που πραγματικά έχουν ένα επιπρόσθετο κόστος από την επιβολή του 12%, έχουν επωφεληθεί πολλαπλάσια από τις μειωμένες συνεισφορές που κατέβαλλαν για δεκαετίες και που δεν δικαιολογούν το συνταξιοδοτικό ωφέλημα που θα εισπράξουν… έστω και μειωμένο. Το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε όλοι είναι να σκάσουμε και να απολογηθούμε στους νέους και όχι να διεκδικούμε και άλλα.

Όχι πως θα κάνει διαφορά, αλλά το δηλώνω…. Ο υποψήφιος που θα βγει και θα τοποθετηθεί κατά της κατάργησης του 12% και θα εξηγήσει στον κόσμο το γιατί, με μια απολογία προς τους νέους… θα έχει την ψήφο μου.