Οι κατσαρίδες και τα ντιμπέιτ βγαίνουν νύχτα

Το ντιμπέιτ του Σίγμα μπορεί να ήταν και το πιο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα. Και παρόλο το ενισχυμένο ενδιαφέρον του σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις των υποψηφίων, φαίνεται πως έξω από τον κύκλο των κομμάτων, των στενών αλλά και των μακρινών τους πελατών, ο περισσότερος κόσμος ψιλοβαρέθηκε το ίδιο το βράδυ και σίγουρα ακόμη και αυτοί που το παρακολούθησαν ολόκληρο, δεν το συζήτησαν την επομένη πάνω από δύο τρία λεπτά. Εξαιρούνται αυτοί που ασχολήθηκαν παραπάνω αποκλειστικά για να περιπαίξουν.

Οι νέοι του τόπου βαριούνται να ασχοληθούν. Οι πιο μεγάλοι έχουν χτισμένη την κούραση και από τα προηγούμενα χρόνια, αυτά που έχουν τον τίτλο της διαφθοράς. Η διαφθορά όταν δεν αντιμετωπίζεται καθαρά από τον πολιτικό λόγο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποστροφή. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στην κυπριακή εκπαίδευση. Τα σχολεία φαίνονται και είναι βαρετά επειδή δεν αλλάζουν, αλλά αναμασούν με ρητορικά τεχνάσματα τον γερασμένο εαυτό τους, αυτόν του παρελθόντος.

Ποιες είναι ακριβώς οι καινούργιες προτάσεις των υποψηφίων αρχηγών; Σε ποιο σημείο ακούγονται να λένε την πραγματικότητα; Στο κομμάτι του Κυπριακού συμφωνούν στον τίτλο -φταίει πάντα η Τουρκία- αλλά διαφωνούν στο αν έπρεπε να μπουν και κάποιες άλλες παράγραφοι -παράμετροι- στη συζήτηση. Ο τίτλος ωστόσο είναι ο ίδιος και όπως μαθαίνουν στα παιδιά που γράφουν έκθεση… ο επίλογος πρέπει να μοιάζει με τον πρόλογο. Παράξενη αντίληψη αυτή που σηκώνει άλλη μεγάλη κουβέντα. Και αν ξέρουμε πως η διαφοροποίηση είναι το ζουμί της δημοκρατίας, στον τόπο μας αυτό δεν ισχύει. Η δημοκρατία μας είναι μια στεγνή μπαγιάτικη και χτεσινή μπριζόλα. Γι’ αυτό πολλοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γράφουν πως οι πολιτικοί τους αηδιάζουν. Αυτή είναι η συγκεκριμένη λέξη που χρησιμοποιούν και η αηδία είναι μεγάλο πράμα. Αηδιάζουμε τόσα και τόσα.

Τα σκουλήκια, τους βατράχους, τις κατσαρίδες, τους ποντικούς. Μήπως οι Κύπριοι πολιτικοί είναι τα πιο πάνω; Αν όχι όλα, ένα από αυτά;

Ο Κύπριος υποψήφιος πολιτικός που μοιάζει με κατσαρίδα αγνοεί το ότι εσύ καταλάβεις, ότι τον βλέπεις σαν κατσαρίδα. Πως ξέρεις για τον υπόνομο που ζούσε μια ζωή. Μα αυτός συνεχίζει να υπνωτίζει από του άμβωνος το ποίμνιο ωσάν κανονικός ιεραπόστολος. Και μιλά για το μέλλον σου μα ποτέ πραγματικά δεν θα νοιαστεί για αυτό όπως δεν νοιάστηκε και πριν. Πώς εξηγείται αλλιώς η απύθμενη διαφθορά του νησιού που λέγαμε και είπαν και άλλοι τόσοι πριν τούτες τις γραμμές; Είναι η αίσθηση του εξωγήινου στον ίδιο σου τον τόπο. Γιατί για να φτάσουν οι άνθρωποι να αηδιάζουν σημαίνει σίγουρα πως νιώθουν τουλάχιστον ξένοι. Μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα.

Έτσι νιώθουν και οι μαθητές στα σχολεία για τους δασκάλους τους. Έτσι μπορεί να νιώθουν και κάποιοι παλιοί πιστοί χριστιανοί με την κατάσταση σήμερα στην Εκκλησία των μεγάλων επενδύσεων, των λούνα παρκ παιδότοπων, των μεγάλων συναυλιών ταυτόχρονα με δύο γάμους και τρία παιδικά γενέθλια.

Και η αηδία που αναγκαστικά περίπου την ακολουθείς όπως όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση, φέρνει στο τέλος αποστροφή και η αποστροφή μάλλον μοναξιά.

Και τις κατσαρίδες τις νοιάζει μόνο αν θα τις ψηφίσεις. Και καταλάβουν επειδή τα μετρούν αυτά, πως η μοναξιά σου θα σε οδηγήσει να μην πας να ψηφίσεις. Και αυτό ταράζει τις κατσαρίδες διότι χρειάζονται τα νεκρά σου κύτταρα, τα απόβλητα για να ζήσουν.

Η αποχή σου είναι κάτι σαν το αροξόλ στα μάτια τους.

Όλα τα πιο πάνω αηδιαστικά ζωάκια γεννάνε πολλούς απογόνους. Τούτο σχετίζεται με το «τάξιμο» που κάμνουν οι πολιτικοί σε όσους συναντούν. Σε όσους πιο πολλούς τάξεις, τόσο πιο πιθανόν είναι να σε ψηφίσουν. Αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί ξανά στην προσφιλή διαφθορά, αφού διαφθορά σημαίνει να βάζω τους δικούς μου σε θέσεις να κάνουν μια δουλειά όχι επειδή είναι καλοί, αλλά επειδή τους έταξα.

Γι' αυτό ακριβώς από τα διαβατήρια επωφελήθηκαν σχεδόν όλοι μαζί. Και ακόμα δεν χώνεψαν. Ο ποντικός μπορεί να τρώει τα πάντα, ακόμα και όταν δεν πεινά.

Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως όσο θα πλησιάζουμε στην ημέρα της μάχης των μαχών, η αηδία θα αυξάνεται παράλληλα. Η αποχή θα είναι τεράστια. Έστω όμως και αν δεν αλλάξει πάλι τίποτα, θα έχει αλλάξει λίγο ο κόσμος. Πιο πολύ οι νέοι οι οποίοι συχνά κρίνονται ως αδιάφοροι.

Και οι κατσαρίδες πολιτικοί, πιο μόνοι τους, θα πρέπει να λογοδοτούν σε περισσότερους ξύπνιους. Και δεν θα είναι εύκολο. Έτσι εξηγείται και το ότι ήδη μιλούν χωρίς να λένε τίποτα. Διότι ό,τι πουν θα καταγράφεται και θα είναι εκεί στο μέλλον για διευκρινίσεις, αν υπάρχει μέλλον. Κάποιοι σοβαροί το αμφισβητούν και αυτό.