Πέστα όλα κύριε Χριστοδουλίδη και ας ανοίξει ο ασκός του Αιόλου

Αν έχετε να πείτε κάτι πέστε το, το οφείλετε στην κοινωνία των πολιτών. Αν δεν το κάνετε, τότε είσαστε υπόλογος, όσο και αν κουνήσετε το δάκτυλο κάνοντας μαθήματα ήθους και πολιτικού πολιτισμού. Αναμένουμε.

Τα debate που γίνονται κατά τη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων έχουν ως κύριο και μοναδικό στόχο να δώσουν την ευκαιρία στους υποψήφιους να παρουσιάσουν τις θέσεις τους όσο πιο λεπτομερειακά γίνεται πάνω σε όλα τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον πολίτη για να τού δοθεί η δυνατότητα να σχηματίσει μια κατά το δυνατό ολοκληρωμένη άποψη και να πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό προϋποθέτει ότι οι υποψήφιοι θα ξεδιπλώσουν με ενάργεια και χωρίς γενικότητες και αοριστολογίες τις απόψεις τους, δεδομένου ότι η διαφάνεια είναι συστατικό της δημοκρατίας και ότι ο σωστός πολίτης είναι ο ενημερωμένος πολίτης.

Όπως και στο πρώτο debate, έτσι και στα επόμενα, προσωπικά ανέμενα να ακούσω από τον υποψήφιο που παρουσιάζεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις και φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει να τοποθετηθεί με συγκεκριμένο τρόπο πάνω σε δύο τουλάχιστον πολύ ουσιαστικά ζητήματα: Τις θέσεις του πάνω στο Κυπριακό και τι απαντά στις κατηγορίες που του προσάπτονται. Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων θα κρίνει τους υποψήφιους για τις θέσεις τους στο εθνικό μας θέμα που είναι θέμα επιβίωσης και όχι τόσο πάνω στα υπόλοιπα εσωτερικά θέματα (διαφθορά, πράσινη ανάπτυξη, οικονομία, παιδεία, υγεία) που λίγο- πολύ όλοι συμφωνούν και οι διαφορές δεν είναι τόσες που να καθορίσουν την τελική τους απόφαση. Αναμενόταν από τον κύριο Χριστοδουλίδη να περιγράψει με σαφήνεια πώς βλέπει τη λύση και οπωσδήποτε να πει τι θα κάνει για να την πετύχει. Οι προτάσεις του περί εμπλοκής της ΕΕ έχουν δοκιμαστεί με εκπρόσωπο της Ένωσης στις συνομιλίες (του Γιούνγκερ), αλλά τούτο δεν απέδωσε λόγω έλλειψης πολιτικής μας βούλησης. Ο άνθρωπος που θέλει να κυβερνήσει και να χειριστεί τις τύχες αυτού του τόπου οφείλει να είναι πιο συγκεκριμένος με ξεκάθαρες τοποθετήσεις. Να δηλώσει απερίφραστα αν δέχεται τα έξι σημεία του Πλαισίου Γκουτέρες. Πώς αντιλαμβάνεται την πολιτική ισότητα; Δέχεται τη μία θετική ψήφο ή συμφωνεί με τον μέντορά του Αναστασιάδη ότι αυτό συνιστά… πολιτική ανισότητα; Δέχεται την εκ περιτροπής προεδρία; Τα τελευταία αυτά σημεία αποτέλεσαν εμπόδιο στη λύση και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε τις απόψεις του. Πώς συμβιβάζει τις απορριπτικές θέσεις των ακραίων υποστηρικτών του (Σιζόπουλου, Θεοχάρους, Θεμιστοκλέους) με τη λύση;

Το άλλο μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο ανέμενα απαντήσεις από τον Ν.Χ. είναι οι όχι και λίγες κατηγορίες που του καταμαρτυρούν. Η τακτική του να ξεγλιστρά και να αποφεύγει να απαντήσει λέγοντας ότι «δεν θα υποβαθμίσω τον πολιτικό λόγο» δεν τον βοηθά, αλλά αντίθετα ενισχύει τις σκιές σε βάρος του. Εδώ δεν μιλάμε για τις πολιτικές του αποφάσεις (κυρώσεις στην Τουρκία, γεωτρύπανο των Τούρκων, το δήθεν πυροτέχνημα Τατάρ για το Βαρώσι) που όλες βέβαια αστόχησαν. Μιλάμε για ενέργειες άλλες που δεν είναι μεν ποινικά αδικήματα αλλά είναι ηθικά κολάσιμες και για τις οποίες επιβάλλεται να δώσει εξηγήσεις. Ενέργειες πρωτοφανείς για τα πολιτικά μας θέσμια και που δεν συνάδουν με το προφίλ του καλού και ευγενικού παιδιού που προσπαθεί να κτίσει. Κατηγορείται, μεταξύ άλλων, ότι δαπανούσε τα χρήματα της διαφώτισης για ίδιον όφελος (προσωπικός φωτογράφος) και το πιο πολιτικά ανέντιμο ότι δημιούργησε fake λογαριασμούς στο fb για να λοιδορεί και να εκφοβίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Εάν οι κατηγορίες είναι ψευδείς και ανυπόστατες, τότε έχει υποχρέωση απέναντι σε όλο τον κόσμο να τις απορρίψει τεκμηριωμένα μέσω του Τύπου ή της τηλεόρασης. Διαφορετικά να απολογηθεί με ένα mea culpa. Δεν νοείται ένας υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αφήνει να αιωρούνται υπόνοιες ηθικής φύσεως σε βάρος του. Τι νόημα έχει η δήλωσή του «μπορώ να πω πολλά αλλά δεν θα το κάνω» και «θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου»; Και προς ποιους απευθύνονται οι απειλές «και να το θυμάστε αυτό εσείς και όλοι που μας παρακολουθούν»;