Να ξέρετε πως θα επιστρέψουμε μιαν Άνοιξη

Επιτέλους θα αφεθεί ελεύθερος την Παρασκευή ο Αντρέας Σουτζιής που συνελήφθη ως ύποπτος για κατασκοπεία, όμως δεν του απαγγέλθηκε καμία κατηγορία για κατασκοπεία και παρά ταύτα καταδικάστηκε σε έναν μήνα φυλάκιση με αφορμή μια φωτογραφία. Και όταν αφεθεί ελεύθερος θα «απελαθεί» από εδώ. Θα γίνει «Deport» δηλαδή. Και δεν θα μπορέσει να περάσει ξανά στον βορρά. Δεν θα μπορέσει να ξαναπάει στο κατεχόμενο χωριό του, τη Λύση. Δεν θα μπορέσει να ξαναδεί τον Απόστολο Αντρέα, τον Απόστολο Βαρνάβα και τα παλιά κάστρα στον Πενταδάκτυλο. Αυτή είναι η πιο βαριά τιμωρία του.

Η Κυπριακή Δημοκρατία θεωρεί πολίτες τους Τουρκοκύπριους, όμως η κατοχική διοίκηση στον βορρά δεν θεωρεί πολίτες τους Ελληνοκύπριους. Και όσοι δεν είναι πολίτες απελαύνονται μετά από οποιανδήποτε ποινή φυλάκισης. Αν επιβαλλόταν χρηματικό πρόστιμο στον Αντρέα στο στρατοδικείο, δεν θα απελαυνόταν. Φαίνεται ότι το υπολόγισαν καλά αυτό και τον καταδίκασαν λόγω κάποιων φωτογραφιών που ουδέποτε θα μπορούσαν να θεωρηθούν αδίκημα.

Δεν ξέρω αν θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο γι’ αυτό οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τη λύση και την ειρήνη. Από την πρώτη μέρα της σύλληψης του Αντρέα είχαν αποφασίσει να σιωπήσουν. Και σκαρφίστηκαν και μια δικαιολογία. Να μην πάθει περισσότερη ζημιά ο Αντρέας, λέει. Και ιδού το πικρό αποτέλεσμα της σιωπής. Ο άνθρωπος θα απελαθεί στην ίδια τη χώρα του! Το σπίτι και το χωριό του είναι υπό κατοχή. Όμως, απαγορεύεται ακόμα και να τα δει στο εξής. Δεν γινόταν να μην υπήρχε η σιωπή; Να επιδεικνυόταν σοβαρή αντίδραση; Να γίνονταν μερικές διαμαρτυρίες, συλλαλητήρια;

Αυτό το γεγονός είναι από εκείνα που θα μπορούσαν να κάμψουν το θάρρος όλων σε αυτό το νησί. Γιατί; Επειδή θα μένουν μόνοι στην τύχη τους όλοι όσοι πέφτουν στα κελιά των κρατούντων το καθεστώς. Η ζωή έξω θα συνεχίζεται. Και θα τους ξεχνούν μέσα. Δεν θα κουνάει κανείς το δαχτυλάκι του για να τους σώσει. Είναι μεγάλη αυτή η μοναξιά. Ο Αντρέας πέρασε από αυτό το βάσανο. Δεν τον υπερασπίστηκαν εκείνοι που έπρεπε να τον υπερασπιστούν.

Ο Αντρέας δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν και άλλα αδέλφια μας Ελληνοκύπριοι στους οποίους απαγορεύθηκε να περνούν στον βορρά για ασήμαντους λόγους. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ μόνο σε έναν. Στον Χριστόφορο Κουμπάρου. Άνοιξε ένα πανό με φίλους του μπροστά στο γκρεμισμένο σπίτι του στο Βαρώσι. Είναι ογδόντα χρόνων. Έγραφε το εξής στο πανό που άνοιξαν: «Να ξέρετε πως μια άνοιξη θα επιστρέψουμε». Είναι τα λόγια ενός τραγουδιού στα ελληνικά. Τώρα δεν του επιτρέπεται να περάσει στον βορρά εξαιτίας αυτού του πανό. Ο Χριστόφορος είναι ένας πολύ καλοκάγαθος άνθρωπος. Κάποτε εργαζόταν στο ΑΚΕΛ και στην ΠΕΟ. Βοήθησε πάρα πολλούς Τουρκοκύπριους να βρουν δουλειά στον νότο ή να τους δοθεί επίδομα. Τώρα τιμωρείται εκ μέρους της κατοχικής διοίκησης επειδή είπε πως «μιαν Άνοιξη θα επιστρέψουμε». Απαγορεύεται σε έναν άνθρωπο ογδόντα χρόνων να δει το άλλο μισό της πατρίδας του! Τι είδους έκλειψη μυαλού είναι αυτή;

Ξέρετε γιατί είναι τόσο ατρόμητοι οι απέναντί μας; Επειδή εμείς είμαστε πολύ υπάκουοι, πολύ αδύναμοι. Και πολύ φοβιτσιάρηδες! Κοιτάζω τις γυναίκες στο Ιράν που βαδίζουν άφοβα ενάντια στο καθεστώς του ισλαμικού νόμου αυτή τη στιγμή και από τη μια τις θαυμάζω και από την άλλη τις ζηλεύω. Ξέρετε τι σημαίνει να βαδίζεις ενάντια στους μουλάδες με τα αραχνιασμένα μυαλά; Βαδίζουν με το κεφάλι στον ντορβά. Ξέρουν ότι θα σβήσει η ζωή τους την ώρα που θα πέσουν στα χέρια των δυνάμεων του καθεστώτος. Και όμως, πάλι βαδίζουν. Βαδίζουν χωρίς να φοβούνται ενάντια στα τεθωρακισμένα. Η καρδιά μας είναι μαζί τους. Όλοι είμαστε Μάχσα. Όμως, όχι θαρραλέοι όπως η Μάχσα. Κάποτε γινόμαστε και Τσε. Γινόμαστε Γκάντι. Γινόμαστε Μαντέλα. Όμως, μέχρι εδώ. Δεν μπορούμε να φτάσουμε καν στο μικρό τους δαχτυλάκι.

Αν θα μένει σιωπηλός και ενάντια στην τυραννία σε αυτό τον κόσμο ο άνθρωπος, τότε να σιωπά πάντοτε, να μην μιλάει καθόλου. Σε τι ωφελεί μια ζωή που στερείται αξιοπρέπειας; Αν είναι έτσι, σημαίνει ότι έζησες άδικα φίλε! Γιατί αφήσατε μόνο τον Αντρέα, παρά το γεγονός ότι τόσο καιρό φωνάζετε στις πλατείες ότι «δεν σώζεται κανείς μόνος, είτε όλοι μαζί είτε κανένας μας»; Δεν θα επιτρέπατε να νιώσει ότι ξεχάστηκε έξω. Στη σούβλα όλοι μαζί. Στο κελί μόνος;