Επαιτεία ελέους από τον κατακτητή

Μετά την απόφαση Λοϊζίδου, πρέπει να ερωτηθούν το εξής τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης: «Είναι κάτω από κατοχή η Κύπρος;». Αν είναι κάτω από κατοχή, τι είδους απόφαση είναι αυτή; Και πρέπει να ερωτηθεί και πάλι: «Σε μια χώρα που βρίσκεται κάτω από κατοχή, υπάρχει αμερόληπτη δικαιοσύνη που δεν υπάγεται στον κατακτητή;». Τι είδους δικαιοσύνη είναι κάποια που στέλνει στην πόρτα του κατακτητή να ψάχνει δικαιοσύνη το θύμα, του οποίου το σπίτι και το έδαφος πάρθηκε με τη βία από τα χέρια του; Μου φαίνεται πως τα σεβαστά μέλη του συμβουλίου δεν γνωρίζουν και πολλά σε σχέση με το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Σε αυτήν την περίπτωση, αμφιβάλλω για το κατά πόσο γνωρίζουν τι συνέβη εδώ το 1974. Σίγουρα δεν ξέρουν ότι ο κατακτητής έδωσε ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας για τα λάφυρα που πήρε στα κατεχόμενα εδάφη. Και ότι δεν έμειναν χρήματα στην Επιτροπή Αποζημιώσεων Περιουσιών για να δώσει στους ιδιοκτήτες.

Μήπως είναι δίκαιο να ζητιανεύει κανείς έλεος από τον κατακτητή; Με αυτήν την απόφαση, έτσι λένε στα θύματα. Πήγαινε στον κατακτητή και ικέτευσε. Ίσως γίνει συμπονετικός και σου δώσει πίσω την περιουσία σου! Αν δεν μπορεί να σου τη δώσει, θα σου δώσει χρήματα. Πού αλλού στην παγκόσμια ιστορία των κατακτήσεων είδε κανείς τέτοιο δίκαιο; Οι Άγγλοι αποικιοκράτες σε ποια χώρα ίδρυσαν τέτοια δικαστήρια και απένειμαν δικαιοσύνη; Ή οι Γάλλοι αποικιοκράτες; Η απόφαση Λοϊζίδου συγκρούεται και με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το ΕΔΑΔ δέχεται ως συνομιλητή μόνο την Τουρκία στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Θεωρεί υπεύθυνη την Τουρκία για όλα όσα συμβαίνουν στα κατεχόμενα εδάφη. Συμπεριλαμβανομένων και των εγκλημάτων. Ακόμα και σε μια συνηθισμένη δολοφονία, δεν μπορείς να κινήσεις αγωγή στις αρχές-μαριονέτα στον βορρά. Αν κινήσεις αγωγή σε κάποιον, αυτή θα είναι μόνο η Τουρκία. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, δηλαδή ενώ θεωρείται υπεύθυνη για τα πάντα η Τουρκία, γιατί το Συμβούλιο της Ευρώπης υποδεικνύει στους Ελληνοκύπριους τις αρχές στον βορρά ως διεύθυνση; Το ΕΔΑΔ μας απαγορεύει να υποβάλουμε παράπονο στο ίδιο για τη διοίκηση εδώ. Δεν δέχεται τέτοιαν προσφυγή. Το δε Συμβούλιο της Ευρώπης υποδεικνύει ως συνομιλητή στα θύματα Ελληνοκύπριους τις αρχές της ΤΔΒΚ. Μήπως και κατά τη δική σας άποψη δεν είναι τρομερή αντίφαση αυτό;

Πρέπει να τους ρωτήσουμε: «Ξέρετε τι είναι κατοχή;». Κατοχή και εισβολή! Κοιτάξτε τι είπε για τον Πρόεδρο της Γαλλίας Μακρόν πριν τέσσερα χρόνια η Πρωθυπουργός Μελόνι, που ανέλαβε πρόσφατα στην Ιταλία και χαρακτηρίζεται ως «φασίστρια»:

«Κρίμα για την ανευθυνότητα του Εμμανουέλ Μακρόν. Εκείνοι βομβάρδισαν τη Λιβύη, διότι τους ανησυχεί το γεγονός ότι η Ιταλία έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τον Καντάφι στον ενεργειακό τομέα. Ταυτοχρόνως, βρήκαμε μπροστά μας τα κύματα μετανάστευσης που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση. Στο μεταξύ, η Γαλλία συνεχίζει να εκμεταλλεύεται την Αφρική. Τυπώνει νομίσματα σε 14 χώρες και τα σφραγίζει. Συνεχίζει να βάζει παιδιά να εργάζονται σε μεταλλεία και να βγάζει πρώτες ύλες. Η Γαλλία βγάζει από τον Νίγηρα το 30% του ουρανίου που χρησιμοποιεί για τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες. Και ενώ η κατάσταση είναι αυτή, το 90% του πληθυσμού του Νίγηρα ζει χωρίς ηλεκτρισμό. Μην προσπαθείς να μας κάνεις μαθήματα, Μακρόν. Διότι οι Αφρικανοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την ήπειρό τους λόγω των δικών σου πολιτικών. Η λύση δεν είναι να μεταναστεύουν στην Ευρώπη οι Αφρικανοί, αντιθέτως, είναι να σωθούν από τους Ευρωπαίους οι Αφρικανοί. Δεν δεχόμαστε μαθήματα από εσάς!».

Πραγματικά, δεν κατάλαβα γιατί αποκαλούν φασίστρια μια γυναίκα Πρωθυπουργό που τα λέει αυτά. Ποιος φασίστας σκέφτεται τα φτωχά παιδιά στην Αφρική; Δεν είναι φασίστες όσοι γδέρνουν εκείνα τα παιδιά και είναι φασίστες όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους; Είμαι περίεργος γι’ αυτό. Αν η Μελόνι δεν δέχεται μαθήματα απ’ αυτούς, εμείς πώς να δεχτούμε; Οι άνθρωποι σε αυτό το νησί είναι θύματα πολέμου. Θύματα προσφυγιάς. Είναι άνθρωποι που τους πήραν με τη βία των όπλων τα χώματα στα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Πώς γίνεται να τους στέλνουν να αναζητούν δικαιοσύνη στο λεγόμενο δικαστήριο εκείνων που τους έκαναν όλα αυτά; Θα αναζητήσουμε δικαιοσύνη ή μήπως θα ζητιανέψουμε έλεος; Η Επιτροπή Αποζημίωσης Περιουσιών είχε ιδρυθεί και αναγνωριστεί σε καιρούς που περνούσαν πολύ καλά μεταξύ τους η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Ταγίπ Eρντογάν. Τότε υπήρχε προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Σίγουρα από αυτό είχε προέλθει και η αναγνώριση της επιτροπής στα κατεχόμενα εδάφη. Ύστερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Ερντογάν αποκοπτόταν ολοένα και πιο πολύ από την ΕΕ. Όμως, έμεινε ως δώρο που του προσφέρθηκε η Επιτροπή Αποζημιώσεων Περιουσιών στην ΤΔΒΚ. Απαλλάχτηκε από τα παράπονα των θυμάτων στο ΕΔΑΔ και τις αποζημιώσεις με τις αγωγές. Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Λοϊζίδου ήταν το τελευταίο δώρο που του προσφέρθηκε.