Η αθωότητα του Σουτζιή

Το στρατοδικείο καταδίκασε τον Αντρέα Σουτζιή σε φυλάκιση ενός μήνα. Μετά την ακροαματική διαδικασία εστάλη στη Φυλακή ο Σουτζιής. Θα μείνει στη Φυλακή ακόμα δέκα ημέρες. Επειδή η κράτησή του υπολογίζεται από τις 7 Σεπτεμβρίου, μόνο έτσι θα ολοκληρωθεί η ενός μήνα ποινή του. Πολύ κρίμα. Ακόμα και μια μέρα φυλάκιση έρχεται βαριά σε έναν αθώο άνθρωπο. Ναι, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι αθώος. Δεν τραβήχτηκαν για κατασκοπία οι φωτογραφίες τις οποίες βρήκαν στην τσάντα του. Μπορεί να βγάλει ο καθένας εκείνες τις φωτογραφίες. Και μπορούν να τραβηχτούν και από δορυφόρους. Δεν απέμειναν κρυφά τέτοια πράγματα στον κόσμο αυτόν πλέον. Οι δικαστές δεν ξέρουν σε ποιαν εποχή ζούμε;

Χθες είχα και εγώ δίκη. Στο πολιτικό δικαστήριο, όχι στο στρατοδικείο. Είναι μια από τις αγωγές που στοιβάχτηκαν μπροστά μας πρόσφατα. Ακόμα είμαστε στην αρχή της υπόθεσης. Ακόμα δεν μπορέσαμε να μπούμε στην ουσία, στις ακροαματικές διαδικασίες. Οι μέρες του δικαστηρίου είναι μέρες για σάντουιτς και μαχαλλεπί για μένα. Τρώω οπωσδήποτε σάντουιτς από τον Λέφκελι και μαχαλλεπί από τον γλυκατζή που βρίσκεται εκεί. Συνομίλησα στην αυλή του δικαστηρίου με έναν φίλο μου παλιό δικηγόρο. Μιλήσαμε για τον Αντρέα. «Νομίζω πως σήμερα θα αφεθεί ελεύθερος, θα το ξεπεράσει ελαφρά», είπε. «Γιατί ελαφρά», ρώτησα. «Διότι δεν είναι τόσο άτυχος όσο ένας δικός μου πελάτης που δικάστηκε για κατασκοπία». Πριν μερικά χρόνια, είχε υπερασπιστεί και εκείνος έναν Τουρκοκύπριο που κατηγορήθηκε για κατασκοπία. Όμως, δεν μπόρεσε να τον σώσει. Ο άνθρωπος είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 10 χρόνων. Σε εκείνο το γεγονός δεν είχαν μπορέσει να βρουν τόσα «αποδεικτικά στοιχεία» ακόμα και όσα βρήκαν για τον Αντρέα. Δεν υπήρχε ασύρματος στην υπόθεση. Υπήρχαν μόνο μερικές φωτογραφίες. Φωτογραφίες του λιμανιού Αμμοχώστου που τραβήχτηκαν από τα τείχη της Αμμοχώστου. Δήθεν υπήρχαν τρία στρατιωτικά πλοία της ακτοφυλακής στο λιμάνι. Αυτό θεωρήθηκε αρκετό για να καταδικαστεί σε βαριά φυλάκιση δέκα χρόνων. Ο δικηγόρος φίλος μου σε αυτό αναφερόταν. Είχε περάσει μια ζωή στο επάγγελμα. Εκείνος ήταν ο δικηγόρος μας όταν δικαζόμασταν στο στρατοδικείο το 2001. Εκείνος ήταν που υπέβαλε ένσταση για τον στρατιωτικό δικαστή και μετέφερε την υπόθεση στο συνταγματικό δικαστήριο. Κερδίσαμε εκείνη τη δίκη. Αν τώρα δεν βρίσκεται πλέον στρατοδίκης εκεί, αυτό οφείλεται στην εφημερίδα «Αβρούπα» και στον δικηγόρο Ονέρ Σερίφογλου.

Όλοι στην αρχή είχαν παρομοιάσει τη σύλληψη του Αντρέα Σουτζιή με τη σύλληψη του Μιχάλη Τσιακούρμα. Δηλαδή, πίστευαν ότι ο Αντρέας είναι αθώος και συνελήφθη για να ανταλλαχθεί με έναν Τουρκοκύπριο που βρισκόταν υπό κράτηση στον νότο. Μήπως είχε άδικο να σκέφτεται έτσι ο κόσμος; Δεν είχε. Αυτή είναι μια μέθοδος που ισχύει πολύ σε μια χώρα μοιρασμένη στα δυο. Εκείνος συνέλαβε τον λαθρέμπορό σου; Συνέλαβε και εσύ κάποιον της σειράς. Ρίξε τον μέσα. Πες τον κατάσκοπο. Ρίξε μερικά ναρκωτικά στην τσέπη του. Πες τον λαθρέμπορο. Πολλά τα επιχειρήματα. Ύστερα βγες απέναντί τους. «Ελάτε να ανταλλάξουμε», πες. Τι χώρα μωρέ! Μήπως έχουν άδικο όσοι τη λένε πειρατικό νησί; Τώρα υπάρχει ο πειρατής των πειρατών. Μαφία!

Μετά από όσα έπαθε ο Αντρέας Σουτζιής, νομίζω ότι όλοι πρέπει να είναι πιο προσεχτικοί τώρα.

Δηλαδή, όταν περνούν από τη μια πλευρά στην άλλη. Η τσάντα του. Η φωτογραφική μηχανή του. Το έξυπνο τηλέφωνό του. Είναι επικίνδυνα υλικά! Είναι επικίνδυνα υλικά. Όμως, όσο προσεχτικός και αν είναι, πάλι μπορεί να μην μπορεί να σωθεί από τη σύλληψη για το τίποτα. Όπως έγινε και στο παράδειγμα του Τσιακούρμα. Αν αποφασίσουν κάτι, σίγουρα θα το κάνουν.

Τώρα αυτή η κουβέντα μού θύμισε κάτι. Πριν χρόνια, μας είχε επισκεφτεί ένας γνωστός διοικητής της ΤΜΤ, που είχε μετανιώσει χίλιες φορές και ένιωθε μεταμέλεια για αυτά που έκανε. Και η πρώτη κουβέντα που μου είπε ήταν η εξής: «Κατάφερες αυτό που δεν μπορέσαμε να καταφέρουμε εμείς». Κατάλαβα τι ήθελε να πει. Εκείνοι δεν είχαν καταφέρει να σταθούν όρθιοι απέναντι στην Τουρκία και είχαν γίνει όμηροι των εκ Τουρκίας διοικητών. Ύστερα είπε το εξής: «Αν μείνεις ζωντανός, θα έχεις καταφέρει κάτι πολύ μεγάλο! Προστατεύεσαι;». «Όχι, δεν προστατεύομαι», είπα. Χαμογέλασε θλιμμένα κοιτώντας προς το παράθυρο: «Όσο και αν προστατεύεσαι, αν αποφασίσουν να σε σκοτώσουν, δεν μπορείς να σωθείς»! Άρα σημαίνει πως είναι πολύ υπομονετικοί!