Πετά, καλό εν πετά;

Όλοι γνωρίζουν πια πως τίποτα άλλο δεν παραπέμπει τόσο στον Νίκο Αναστασιάδη όσο το κοινό ψέμα.

Κοίτα να δεις, όμως, που από τα αμέτρητα ψέματα που είπε στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος, τα ψέματα που είπε στους πάντες και ομολογώ ότι δεν θα απέκλεια να κατάφερε να τα λέει και στον εαυτό του τελικά -γνωρίζοντάς τον θα τον είχα σίγουρα άξιο- ένα βγήκε αλήθεια: «H Λεμεσός πετά!».

Και βγήκε όχι για να τον δικαιώσει, αλλά για τον στοιχειώσει.

Διότι η Λεμεσός, ειδικά εάν μιλάμε για τις τιμές των ενοικίων, όχι απλώς πετά, αλλά βρίσκεται σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη που οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να τη φτάσουν. Και έφτασε εκεί πάνω με τα φτερά της αρπαχτής των διαβατηρίων, διά της οποίας πλούτισαν ή καλύτερα πλούτισαν ακόμα περισσότερο η οικογένεια του Προέδρου, κάτι «ξύπνιοι» του πολιτικού κόσμου και διάφοροι άλλοι μπασμένοι.

Τα ενοίκια στη Λεμεσό ανταγωνίζονται, πλέον, ευρωπαϊκές μητροπόλεις, ενίοτε δε είναι και ψηλότερα από αυτές. Όσο για την υπόθεση των διαβατηρίων, μαζί με την… πτήση της Λεμεσού έχει στείλει τα ενοίκια σ’ όλη την Κύπρο στα ύψη, την ώρα, μάλιστα, που ένα απειροελάχιστο ποσοστό από τα απίστευτα κέρδη έχει φτάσει στην οικονομία και την κοινωνία.

Κάτι που δεν λέω μόνο εγώ και άλλοι πολλοί. Ο πρώτος που το είπε είναι ίδιος ο τέως υπουργός Οικονομικών (τους), ο Χάρης Γεωργιάδης.

Μοναδικοί τυχεροί ενοικιαστές στην πόλη οι δύο οι οποίοι νοικιάζουν τα δύο διαμερίσματα που αναφέρει στο Πόθεν Έσχες του ο Νίκος Αναστασιάδης. Για ψίχουλα, εάν κρίνει κανείς από το νοίκι που δηλώνει.

Οι υπόλοιποι δεν ξέρουν τι άλλο τους ξημερώνει. Και όπως και στην υπόλοιπη Κύπρο, νεαρά άτομα, ακόμα και ζευγάρια, συνεχίζουν να μετακομίζουν με γονείς ή πεθερικά, στη Λεμεσό ειδικά πολλοί ψάχνουν στέγη εκτός πόλης, κρίνοντας πως ακόμα και η βενζίνη (σήμερα) θα τους κοστίζει λιγότερο.

Σ’ αυτή τη θαυμάσια εικόνα προστίθενται βέβαια και οι φοιτητές. Οι φοιτητές οι οποίοι δεν μπορούν να νοικιάσουν, ούτε να βρουν στέγη σε εστίες, αφού κανείς δεν ασχολήθηκε με την επίλυση του στεγαστικού τους θέματος τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο κυβέρνησης -ειδικά στη Λεμεσό, αλλά και ευρύτερα- και οι οποίοι δεν ξέρουν τι να κάνουν. Υπάρχουν δε και φοιτητές οι οποίοι μπορούν να νοικιάσουν, αλλά απλά δεν βρίσκουν ή καλύτερα, αυτά τα λίγα που βρίσκουν είναι πανάκριβα. Άρα, εκτός των δυνατοτήτων τους.

Επειδή δε στη χώρα μας, μία χώρα στην οποία οι δύο από τους τρεις «βασικούς» υποψηφίους για τη συνέχεια προέρχονται από το κυβερνών κόμμα, το οποίο ήταν too busy για να ασχοληθεί με τη μόρφωση των κοπελλουθκιών του κόσμου, το θράσος δεν έχει όρια, ζήσαμε τις προάλλες τα καραγκιοζιλίκια του ενός από αυτούς ο οποίος θυμήθηκε, τόσα χρόνια μετά, να βρει «λύσεις» στη στέγαση των φοιτητών.

Δωμάτια, λέει, χωρίς δυνατότητα σίτισης και χωρίς να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πλυντήριο, σε (μερικά) ξενοδοχεία που ενδιαφέρθηκαν και τα οποία συνήθως είναι τόσο μακριά, που οι φοιτητές αυτοί οι οποίοι ζουν σε άλλες πόλεις βολεύονται καλύτερα να πηγαινοέρχονται! Επτακόσια ευρώ περίπου το μονόκλινο, πολλά με διαθεσιμότητα μόνο μέχρι τον Δεκέμβρη.

Επί δέκα, λοιπόν, χρόνια στη Λεμεσό που πετά και αλλού, κανείς πέραν των ιδίων των πανεπιστημίων δεν ασχολήθηκε σοβαρά σε επίπεδο κράτους με το ζήτημα της στέγασης των φοιτητών, και τώρα θυμήθηκε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ που κυβερνούσε να βρει «λύσεις» με νούμερα σε ξενοδοχεία, εφάμιλλα της επίσκεψής στο Κονγκό και άλλων τέτοιων πολιτικών μαϊμουδισμών ελλείψει πολιτικών προτάσεων. Και ικανοτήτων.

Ο άλλος υποψήφιος του ΔΗΣΥ, πρώην ΥΠΕΞ και εξ απορρήτων του Προέδρου, δεν διασώζεται, επίσης, καθόλου για όλα αυτά, ως ισχυρό μέλος της κυβέρνησης, παρότι εκείνος με τη γενικότερη πρακτική σιωπής που ακολουθεί αν μη τι άλλο δεν προκαλεί με τέτοια επικοινωνιακά DIY τεχνάσματα, ώστε να μας πείσει ότι εκτός από τη Λεμεσό πετάει και ο γάιδαρος, όπως ο Αβέρωφ Νεοφύτου.

Την ίδια ώρα που οι Αντουανέτες του Προέδρου και των υπολοίπων ζουν τη μεγάλη ζωή μετά τις αρπαχτές, οι αιτήσεις στα κοινωνικά παντοπωλεία αυξάνονται, όπως αυξάνεται και ο αριθμός των ατόμων που είτε ζουν ήδη, είτε προσεγγίζουν πια το όριο της φτώχειας. Το 1/5 της κοινωνίας οι πρώτοι, το 1/3 της κοινωνίας οι δεύτεροι.

Ίσως μία σκέψη να είναι να τους βάλουμε κι αυτούς σε ξενοδοχεία. Τι να πω; Δεν θα απέκλεια να το άκουγα και αυτό με τέτοια επίπεδα αποθράσυνσης πια. Εγώ θα αντιπρότεινα εν τοιαύτη περιπτώσει, να τους βάλουμε σε καλύτερα ξενοδοχεία, παραλιακά και κυρίως στις σουίτες.

Αυτοί ειδικά που τα κονόμησαν λογικά μπορούν να τσοντάρουν.

Ας το σκεφτεί ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος όταν γυρίσει από το (αγαπημένο μου) Ισραήλ. Στο οποίο, όπως και στο Κονγκό, ακόμα να καταλάβω τι πήγε να κάνει και υπό ποια ιδιότητα.

Τουλάχιστον, αφού πήγε που πήγε, δεν πάει να γίνει και χατζής; Χατζηαβέρωφ. Όπως Χατζηαβάτης. Θα γράψει τρελά στις κάμερες η παράσταση.

Σημασία, όμως, έχει να θυμόμαστε πως η Λεμεσός πετά. Μαζί της και όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Και ήδη έχει αρχίσει η κάθοδος.

Μόνο που δεν μιλάμε για προσγείωση, έτσι;