Πολιτικός που δεν λογοδοτεί είναι επικίνδυνος

Οι αποκαλύψεις ιδιωτικών συνομιλιών που φέρουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να δίνει οδηγίες σε πρώην συνεργάτη του για δημιουργία fake accounts μέσα από τα οποία οργάνωνε επιθέσεις σε πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους, μονοπώλησαν την πολιτική συζήτηση το προηγούμενο διάστημα και απέδειξαν όλες της παθογένειες της Δημοκρατίας μας.

Την ώρα που ο Νίκος Χριστοδουλίδης για μια ακόμα φορά επέλεγε τη σιωπή, οι πολιτικοί υποστηριχτές του αναλάμβαναν να «κρατήσουν» τον πήχη της προεκλογικής ψηλά. Αναδείκνυαν το γεγονός ότι οι δημοσιεύσεις αφορούσαν ιδιωτικές συνομιλίες και αρνούνταν να τοποθετηθούν για αποκαλύψεις που κινούνται, όπως δήλωναν, στη σφαίρα του κουτσομπολιού και της λάσπης. Την ίδια ώρα, οπαδοί, περίγυρος του πρώην ΥΠΕΞ και δημοσιογράφοι στέκονταν ανάχωμα στην προσπάθεια σπίλωσής του. Υποδείκνυαν ότι πρόκειται για συνήθη πρακτική, η οποία λίγο- πολύ γίνεται από όλους και ότι το «νέο» ενοχλεί. Με μια φωτογραφία του Μανώλη Κυριάκου από την εκδήλωση του Αβέρωφ να γίνεται viral και να προβάλλεται ως απόδειξη της πλεκτάνης. Πριν ο Νίκος Χριστοδουλίδης, απευθυνόμενος σε οπαδούς του, κάνει λόγο για οργανωμένη προσπάθεια συκοφάντησης και αποδόμησής του, και επιβεβαιώσει πως σε αυτή τη χώρα έχει χαθεί και η λογική και το μέτρο.

Παρά την έκπληξη που εξέφρασαν ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Γιώργος Λουκαϊδης, τα fake accounts δεν είναι εφεύρεση του Νίκου Χριστοδουλίδη ή του Μανώλη Κυριάκου. Όσοι αποτελούν κομμάτι του δημόσιου διαλόγου το ξέρουν. Οι υπόλοιποι το υποψιάζονται. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η πράξη δημοσιοποίησης δεν ήταν μια πράξη ηθική (πιθανόν να είναι και αξιόποινη) και προφανώς εγείρονται υποψίες όσον αφορά τα κίνητρα. Αυτά όμως δεν αναιρούν την ουσία. Και η ουσία είναι πως υπάρχουν γραπτά μηνύματα, η γνησιότητα των οποίων έξι μέρες μετά δεν έχει αμφισβητηθεί, που δείχνουν έναν υποψήφιο Πρόεδρο μέσα από ψεύτικους λογαριασμούς να οργανώνει, προσωπικά, ενορχηστρωμένες επιθέσεις σε εφημερίδες και δημοσιογράφους. Δεν είναι απλά κάποια από τα πολλά fake accounts όπως λέχθηκε, ούτε η συζήτηση αφορά συνομιλίες όπου εκφράζει ιδιωτικά την άποψή του για κάποια άτομα, όπως λίγο-πολύ ισχυρίστηκαν οι Νικόλας Παπαδόπουλος και Χρύσης Παντελίδης. Είναι λογαριασμοί που δημιουργήθηκαν με ξεκάθαρο στόχο να ρίχνουν λάσπη σε όσους δεν υποστήριζαν την υποψηφιότητά του. Δεν μπορεί λοιπόν το μείζον να είναι ο τρόπος δημοσιοποίησης των μηνυμάτων. Ούτε μπορεί αυτό να απαλλάσσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη από την ευθύνη να δώσει απαντήσεις για τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας. Όπως στην περίπτωση Συλλούρη και Τζιοβάνη, το γεγονός ότι βιντεογραφήθηκαν μυστικά ιδιωτικές συναντήσεις δεν διαγράφει τα όσα καταγράφονται στο βίντεο, έτσι και σε αυτή την περίπτωση το περιεχόμενο των μηνυμάτων δεν παύει να υφίσταται επειδή αποτελούν κομμάτι ιδιωτικής συζήτησης.

Το ίδιο φαιδρή είναι και η πρόταξη της σοβαρότητας, αξιοπιστίας ή του ηθικού επιπέδου του Μανώλη Κυριάκου. Ο Μανώλης Κυριάκου έχει προχωρήσει σε συγκεκριμένη καταγγελία, δημόσια, και έχει δημοσιοποιήσει γραπτά μηνύματα με ξεκάθαρο περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό δεν διαφοροποιείται από το επίπεδο σοβαρότητας ή αξιοπιστίας του. Ούτε αποδεικνύει το οτιδήποτε η παρουσία του στην εκδήλωση Αβέρωφ στη Λεμεσό αγκαλιά με τον Δίπλαρο, πέραν της περιορισμένης πολιτικής αντίληψης του Μανώλη και όσων στήθηκαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Ο χαρακτήρας του, ή η σχέση του με τον Αβέρωφ, θα μπορούσαν να τύχουν επίκλησης για να αμφισβητηθούν τα όσα καταγγέλονται. Εδώ όμως δεν αμφισβητούνται.

Όπως δεν μπορεί να είναι επιχείρημα το ότι τα fake accounts αποτελούν συνήθη πρακτική. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι που φέρεται να πιάστηκε να χρησιμοποιεί μεθόδους που αμφισβητούν κάθε κώδικα ηθικής. Οφείλει, λοιπόν, πρώτα να τοποθετηθεί για την αυθεντικότητα των μηνυμάτων και στη συνέχεια να προσπαθήσει να εξηγήσει πώς αυτά συνάδουν με τα όσα προτάσσει. Δεν είναι επιχείρημα το ότι γίνεται και από άλλους. Ούτε μπορεί να προτάσσεται η ηθική υπεροχή ενός ανθρώπου που αυτοανακηρύχθηκε ως το «νέο» για να μην απαντά σε κατηγορίες για εμπλοκή του σε ανήθικες πρακτικές.

Διερωτάται ο Άριστος Μιχαηλίδης στον «Φ» γιατί η προσπάθεια αποδόμησης στρέφεται μόνο εναντίον του Νίκου Χριστοδουλίδη. Και γράφει πως ο κόσμος «δεν επηρεάζεται από την προσπάθεια αποδόμησης με ευτελή μέσα και ότι αυτό που ζητά είναι τον καθαρό λόγο, την αξιοπιστία και την έμπνευση σοβαρότητας και εμπιστοσύνης». Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι οι επιθέσεις που δέχεται είναι διότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και επειδή υποπίπτει συνεχώς σε γκάφες. Ούτε ότι δεν υπάρχει τίποτε σοβαρό, καθαρό και αξιόπιστο στο να δημιουργείς fake accounts για να κατηγορείς δημοσιογράφους ότι τα παίρνουν. Είναι όμως δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι η λογοδοσία πολιτικών προσώπων δεν είναι ευτελής απαίτηση αλλά η πεμπτουσία της Δημοκρατίας;

Και είναι δυνατόν ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο περίγυρός του να μην αντιλαμβάνονται ότι για να μπορούν να επικαλούνται προσπάθεια συκοφάντησης θα πρέπει ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης να αποδείξει ή να ισχυριστεί τουλάχιστον πως τα όσα καταγράφονται ως εικόνα είναι ψεύτικα; Πως δεν μπορούν να αναφέρονται σε κουτσομπολιό ενώ υπάρχουν δημόσιες καταγγελίες; Πως όταν πιάνεσαι να επιχειρείς να συκοφαντήσεις και να αποδομήσεις άτομα που θεωρείς αντιπάλους, με μεθόδους εκτός κάθε πολιτικού θέσμιου, είναι, αν μη τι άλλο, αμετροέπεια να επικαλείσαι οργανωμένη προσπάθεια συκοφάντησης και αποδόμησής σου; Κυρίως όμως ότι δεν υπάρχει τίποτε το «νέο» στην απαίτηση του ίδιου και όσων τον περιστοιχίζουν να μην λογοδοτεί;

Αν κάτι πληρώνει η χώρα τα τελευταία 9 χρόνια, είναι ακριβώς αυτή η σιγουριά των πολιτικών αξιωματούχων ότι μπορούν να μην ελέγχονται. Ότι δικαιούνται να αποφασίζουν πότε και αν θα απαντήσουν. Να καθορίζουν τον χρόνο και το εύρος του ελέγχου. Πολιτικός, όμως, που δεν λογοδοτεί είναι ανεξέλεγκτος και πολιτικός που είναι ανεξέλεγκτος δεν μπορεί παρά να είναι επικίνδυνος. Σύμφωνοι, οι επικίνδυνοι πολιτικοί είναι το νέο trend, δεν κουβαλούν όμως τίποτε το νέο.

antopoly@cytanet.com.cy