Και κάθε καράβι τον καραβοκύρη του

Μέσα στον ευρύτερο χαμό της επικαιρότητας η είδηση για την ακύρωση της προγραμματισμένης συνάντησης του Νίκου Αναστασιάδη με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, δεν έλαβε μάλλον τη δέουσα προσοχή.

Και είναι κρίμα. Κρίμα, διότι με την είδηση αυτή ως αφορμή μπορεί κανείς να ανοίξει ένα πολύ… ενδιαφέρον, ας το πούμε, κεφάλαιο συζήτησης. Ή και περισσότερα, βέβαια. Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Πριν από πέντε μέρες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε μιλήσει σε ένα δείπνο το οποίο οργάνωσε η Κυπριακή Ένωση Πλοιοκτητών στην Αθήνα και προσφωνώντας τους πλοιοκτήτες, έναν κλάδο πολύ οικείο στον ίδιο, αφού εκεί δραστηριοποιείται κυρίως το δικηγορικό του γραφείο, εξαπέλυσε μία αψυχολόγητη, παράλογη και σίγουρα άκομψη επίθεση εναντίον των Βρυξελλών, αλλά και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, παρότι αυτές εφαρμόστηκαν και με τη δική του συναίνεση.

«Αν ακούγαμε», είπε, «τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, ο πρώτος που θα την πλήρωνε σίγουρα δεν θα ήταν η Ρωσία και οι δικές της εξαγωγές ενέργειας, αλλά οι τομείς της εμπορικής ναυτιλίας της Ελλάδας, της Κύπρου και πιθανώς της Μάλτας».

Η προηγούμενη φορά που ο Νίκος Αναστασιάδης επιτέθηκε με αυτόν τον τρόπο στις Βρυξέλλες, έναν τρόπο ο οποίος, πέρα από την ουσία και το πού στέκεται κανείς, είναι ανάρμοστος για τον ηγέτη μίας χώρας μέλους η οποία σέβεται τον εαυτό της, και ίσως αυτό μπορεί και να εξηγεί γιατί το έκανε και ο δικός μας, η προηγούμενη, λοιπόν, φορά ήταν όταν οι Βρυξέλλες μετά από πολλαπλές συστάσεις και υποδείξεις είχαν τραβήξει το αυτί ημών, της Βουλγαρίας και της Μάλτας για τα «χρυσά» διαβατήρια.

Συμπτωματικά ίσως και εκεί μιλούσαμε για μία υπόθεση η οποία, πέρα από το γενικότερο, επηρέαζε κατευθείαν την τσέπη του Προέδρου, ένας λόγος περισσότερος για να είναι προσεκτικός και σίγουρα για να μην επιτεθεί κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ένα ακόμα πιο αδιανόητο ύφος, κατηγορώντας την ότι περίπου… αμφισβητούσε την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ζήτημα της οποίας είναι η παροχή υπηκοότητας, παραλείποντας, ωστόσο, να πει ότι τα διαβατήρια της Κύπρου φέρουν την αναγραφή «Ευρωπαϊκή Ένωση» και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι ουσία η οποία επηρεάζει όλα τα κράτη μέλη και την ασφάλειά τους.

Πηγαίνοντας, όμως, πίσω στα προχθεσινά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η δήλωση Αναστασιάδη δεν πέρασε απαρατήρητη στις Βρυξέλλες, ούτε στα διεθνή ΜΜΕ, και λογικό ήταν, με το Politico να την προβάλλει εκτενώς και να σημειώνει ότι η Ελλάδα, η Μάλτα και η Κύπρος αντιτάχθηκαν στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να απαγορεύσει τα πετρελαιοφόρα υπό σημαία ΕΕ να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο.

Το Politico πρόσθεσε ότι θέμα δεν προέκυψε τελικά, αφού οι χώρες της ΕΕ έστρεψαν οι ίδιες την πλάτη τους στο ρωσικό πετρέλαιο, όμως τα ευρωπαϊκά πλοία μπορούν ακόμη να μεταφέρουν το ίδιο πετρέλαιο στην Ινδία και την Κίνα. Σημείωσε, επίσης, ότι παράλληλα με τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες οι ΗΠΑ προωθούν τη σκέψη να στοχοποιηθούν τα δεξαμενόπλοια, ώστε να αποφευχθεί η παράκαμψη των κυρώσεων.

Φυσικά και δεν ήταν, ούτε και χρειάζεται να δει το πιο πάνω για να το καταλάβει κανείς, θέμα «των γραφειοκρατών των Βρυξελλών», αλλά ξεκάθαρη θέση τόσο της ΕΕ, όσο και των ΗΠΑ στο πλαίσιο της ευρύτερης διατλαντικής (και όχι μόνο) συνεννόησης για τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, η οποία, όπως και όλες οι άλλες ανάλογες, λαμβάνονται με τη σύμφωνο γνώμη της Λευκωσίας. Σίγουρα ποτέ ερήμην της.

Το εάν ο Πρόεδρος είχε πιεί κάτι παραπάνω, εάν ο θυμός του ήταν ανάλογος με εκείνον τότε με τα διαβατήρια -ας τον πούμε θυμό μεγάλο παρότι τσέπης- ή εάν απλώς ήθελε να πουλήσει πνεύμα στον κλάδο του και στους όποιους πελάτες του παρακάθονταν στο δείπνο στη λογική, «μα εμείς εν τζαι…», φορτώνοντάς τα στους «γραφειοκράτες», είναι ένα μυστήριο που μόνο ο ίδιος μπορεί να διαλευκάνει.

Η ουσία είναι πως το έκανε. Προσθέτοντας άλλο ένα λιθαράκι στο δυσανάβατον ύψος του βουνού «Κυπριακή Αναξιοπιστία 2013-2023», το οποίο όταν το παρέλαβε εκείνος ήταν, παρά τις αντιξοότητες και τα κατορθώματα του προηγούμενου, ένας λόφος και μόνο. Διότι, άλλο είναι να μην μπορείς να κυβερνήσεις και άλλο να μετατρέπεται το κράτος σε επιχείρηση μιας παρέας, δικής σου και των φίλων σου και να διασύρεται ξανά και ξανά για λόγους ιδιοτελών συμφερόντων και πλουτισμού.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, άγνωστο γιατί, επέλεξε να τραβήξει λίγο ακόμα το σχοινί με την ΕΕ -και όχι μόνο- διευθετώντας συνάντηση με τον Σεργκέι Λαβρόφ στη Νέα Υόρκη. Ούτε εδώ ήταν γνωστή η ατζέντα, τα περί πτήσεων στα κατεχόμενα είχαν ξεκαθαριστεί από τη Μόσχα, το θέμα των πλοίων -στον βαθμό που ξέρουμε τουλάχιστον- είχε κλείσει, αλλά παρ' όλα αυτά, ο Πρόεδρος επεδίωξε να δει τον απομονωμένο Λαβρόφ με ένα υψηλό τίμημα διαφοροποίησης από τη γραμμή της ΕΕ.

Τι ήταν αυτό που χρειαζόταν να συζητήσει αποκλίνοντας για άλλη μία φορά από τη γραμμή που αποφάσισε μαζί με τους εταίρους μας, «Κύριος» οίδε. Ευτυχώς, οι… γραφειοκράτες των Βρυξελλών φρόντισαν να του τραβήξουν και πάλι το αυτί. Κοντά στη νηφαλιότητα ή μακράν αυτής, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν εξεμάνη, δημοσίως τουλάχιστον, αλλά απλώς ακύρωσε το ραντεβού με τον παρία ΥΠΕΞ του Ρώσου δικτάτορα.

Όσο για εμάς, να λέμε πάλι καλά που δεν πλησιάζει και πάλι κάνα δείπνο πλοιοκτητών. Πελατών και μη...