Γυναίκες υπαξιωματικοί Εθνικής Φρουράς: «Δεν θα αφήσουμε να μας τσαλαπατούν»

Έχει γίνει μια τεράστια αδικία σε βάρος των γυναικών υπαξιωματικών της Εθνικής Φρουράς μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες. Όχι μόνο πρέπει να σταματήσει αλλά πρέπει να αποζημιωθούν για όσα έχασαν τόσα χρόνια για την ίδια εργασία που έκαναν με τους άντρες συναδέλφους τους. Τρία πράγματα μου έκαναν εντύπωση εκτός βέβαια από την κατάφωρη διάκριση λόγω φύλου. Πρώτο, με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι οι κοινωνικοί αγώνες και οι αγώνες για τα δικαιώματα συνήθως έχουν ονοματεπώνυμο. Κάποιοι άνθρωποι μαζεύουν αρκετό κουράγιο για να σηκώσουν κεφάλι, να διαμαρτυρηθούν και να δώσουν τη μάχη για να αποκατασταθεί μια αδικία. Θα ήθελα λοιπόν πρώτα να πω ένα μπράβο σε εκείνη την πρώτη ομάδα γυναικών υπαξιωματικών που είπαν «φτάνει, ας οργανωθούμε, θα αλλάξουμε την αδικία εις βάρος μας, όχι μόνο για εμάς αλλά και για τις επόμενες».

Δεύτερο, είναι απαραίτητος ένας πολύπλευρος πολιτικός αγώνας στον οποίο χρειάζονται τα ΜΜΕ που θα αναδείξουν το θέμα, καλοί νομικοί που θα συμβουλεύουν/εκπροσωπούν στο δικαστήριο εάν χρειαστεί, πολιτικές προσωπικότητες που θα στηρίξουν το αίτημα όπως έκαναν οι τρεις βουλευτίνες της κυπριακής Βουλής (Ατταλίδου, Σούπερμαν, Χαραλαμπίδου, τις γράφω με αλφαβητική σειρά), ανεξάρτητοι θεσμοί όπως της επιτρόπου Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που πήρε θέση υπέρ του δίκαιου αιτήματος των γυναικών και τέλος, χρειάζεται ο αρμόδιος υπουργός να ακούσει. Διαβάζω στα διάφορα ρεπορτάζ πως ο υπουργός Άμυνας, Χαράλαμπος Πετρίδης, δηλώνει ότι θα λύσει οριστικά το ζήτημα. Έτσι πρέπει να γίνεται: την ισχύ τη δίνουμε στους θεσμούς όπως και στους πολιτικούς για να αλλάζουν τα πράγματα, όχι για να κρατάνε προσεκτικά τ' αβγουλάκια μπας και σπάσουν.

Τρίτο έρχεται ένα πιο θεωρητικό συμπέρασμα γιατί κάπου πήρε το μάτι κάποια ανόητα σχόλια τύπου «ίντα που θέλουν πάλε οι γυναίτζες» και «εννά φαν τον τόπο οι γυναίτζες». Σε αυτά απαντούμε: Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα συμπεριληπτικό. Θέλει να διευρύνει τη συμμετοχή στον κοινωνικό βίο σε όλα τα επίπεδα κι από τη βάση της κοινωνίας. Καμιά μας δεν απειλεί τους άντρες. Κανένας δεν θέλει να τους εκπαραθυρώσει. Δεν θέλουμε να γίνουμε λιγότεροι αλλά περισσότεροι. Θέλουμε να διευρυνθεί η συμμετοχή. Να είμαστε κι εμείς παρούσες, να παράγουμε κι εμείς.

Και μια κουβέντα στις γυναίκες που αποστρέφουν το πρόσωπο από τη διεκδίκηση λέγοντας ότι θέλουν να κερδίζουν τα πάντα με την αξία τους. Η αξία σας στο σημερινό κόσμο έρχεται σε δεύτερη μοίρα γιατί είστε γυναίκες. Όση αξία και να έχετε, το φύλο σας θα είναι το τελευταίο ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Κανείς λοιπόν δεν απειλεί κανέναν. Θέλουμε να συμμετέχουμε κι εμείς. Στη διακυβέρνηση της χώρας, στη διοίκηση των εταιρειών και των μεγάλων οργανισμών, στην παραγωγή πλούτου, στην παραγωγή γνώσης, στην Εθνική Φρουρά. Ισότητα και δικαιοσύνη λοιπόν για τις 471 γυναίκες που καθηλώθηκαν στις χαμηλές κλίμακες της Εθνικής Φρουράς, που δεν προάχθηκαν όπως δικαιούνταν, με αποτέλεσμα η σύνταξή τους να είναι μειωμένη σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους, που βρίσκονταν στην ίδια σειρά με αυτές. Τόσο απλά και ξάστερα.