Σήκω, Γέρο, να μας δεις

Οι εισφορές προς τον ΔΗΣΥ από διάφορους κατ’ εξαίρεση πολιτογραφηθέντες από την κυβέρνηση, οι οποίες αναφέρθηκαν στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, προκαλούν αν μη τι άλλο τουλάχιστον στεναχώρια. Δεν λέω έκπληξη γιατί, όπως ανακοινώθηκε επίσημα από το κόμμα, όλα έγιναν νομότυπα και με πλήρη διαφάνεια. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας επί τούτου. Άλλωστε όλες οι εισφορές αυτές είναι εδώ και πολύ καιρό αναρτημένες στην ιστοσελίδα του κόμματος.

Το θέμα που εγείρεται δεν είναι νομιμότητας ή νομοτυπίας. Άλλωστε είμαι σίγουρος ότι μετά την εξαγγελθείσα έρευνα από τον γενικό ελεγκτή για τις εισφορές που έλαβαν τα κόμματα θα βρεθούν πράματα και θάματα που θα αφορούν και τους άλλους με ποσά πολύ μεγαλύτερα από τις 250.000 που εισέπραξε ο ΔΗΣΥ.

Ζούμε εδώ στην Κύπρο και όσοι δεν πάσχουν από πολιτική αμνησία, γνωρίζουν τις οικονομικές εξαρτήσεις του ΑΚΕΛ από τη Σοβιετική Ένωση και τα τεράστια ποσά της ΕΔΕΚ από τον φίλο της και φίλο της Τουρκίας Μουαμάρ Καντάφι.

Μάλιστα, το θέμα γίνεται ακόμα πιο επιλήψιμο όταν κόμματα έπαιρναν χρήματα από ξένες κυβερνήσεις και σε αντάλλαγμα ακολουθούσαν πολιτικές αντίθετες με τα συμφέροντα της πατρίδας μας, δηλαδή χωρίς περιστροφές, καθαρές πράξεις δωροδοκίας. Μήπως να θυμηθούμε την αρχική θερμή στήριξη του Εζεκία Παπαϊωάννου στο δυτικό σχέδιο το 1978, το οποίο τελικά απερρίφθη από το ΑΚΕΛ κατόπιν προτροπής των μεγάλων «αφεντικών» στη Μόσχα;

Μήπως ακόμα να θυμηθούμε τον φίλο της ΕΔΕΚ Καντάφι ο οποίος προθυμοποιήθηκε να συνδράμει τους Τούρκους κατά την εισβολή του 1974.

Το θέμα που τίθεται όμως για τον ΔΗΣΥ δεν είναι ούτε το ύψος των εισφορών ούτε τα αλλότρια συμφέροντα. Όσο και αν ορισμένοι προσπαθούν με λεκτικές αλχημείες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, υπάρχει καθαρά θέμα πολιτικής ηθικής. Ο ΔΗΣΥ θα έπρεπε να συνεχίσει τη διαφορετικότητά του ως το κόμμα της εντιμότητας. Με απλά λόγια, ο ΔΗΣΥ δεν θα έπρεπε να έπαιρνε ούτε ένα σεντ εισφορές από αμφιβόλου ηθικής και προελεύσεως χρηματοδότες.

Όπως και να το κάνουμε το γεγονός ότι οι εισφορές αυτές δόθηκαν στην περήφανη παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη, στο κόμμα που δίδαξε το τι θα πει εντιμότητα, ενοχλεί. Η δε προφανής σύνδεση των εισφορών με τις πολιτογραφήσεις δίνει το δικαίωμα και στον πλέον καλόπιστο να μιλά για συνδιαλλαγή.

Όλοι θυμούνται την ορθότατη ενέργεια του Αβέρωφ Νεοφύτου να παραδώσει πίσω τις 50.000 της Focus, ανεξαρτήτως αν οι άλλες 450.000 ακόμα αγνοούνται, πράξη εντιμότητας και παράδειγμα προς μίμηση. Δυστυχώς, όμως, ό,τι μήνυμα εστάλη τότε, με τα λεφτά της Focus, καταστράφηκε με τις πρόσφατες αποκαλύψεις.

Η παρούσα διακυβέρνηση, παρά τους απαράδεκτους χειρισμούς της στα θέματα διαφθοράς, για τους οποίους πολύ σωστά κατηγορείται, είναι υπεύθυνη και για τη μελανή εικόνα που δημιουργήθηκε για τον ΔΗΣΥ. Έχει απόλυτο δίκιο ο Αβέρωφ Νεοφύτου να διακηρύττει ότι έχει καθήκον να διαφυλάξει την ενότητα και συνοχή του κόμματος. Όμως εξίσου σημαντική είναι και η ευθύνη του να διαφυλάξει τη φήμη του κόμματος ως παράταξη της εντιμότητας και της επανένωσης. Εδώ είναι που απέτυχε παταγωδώς και ίσως αυτός να είναι ο λόγος των προβλημάτων εκλεξιμότητας που αντιμετωπίζει.

Δεν είχε το θάρρος να πει το «ώς εδώ και μη παρέκει» και να διαχωρίσει τη θέση του διαφυλάττοντας έτσι την εικόνα της παράταξης.

Βέβαια, εκτός των θεμάτων διαφθοράς, δυστυχώς ο ΔΗΣΥ, ως κυβερνών κόμμα, ελέγχεται και για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το εθνικό θέμα. Κάτι πήγε να πει τον Οκτώβριο του 2018 ο πρόεδρος της παράταξης με το «τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων» αλλά και πάλι μισές δουλειές.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθεί άμεσα ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι το ότι ο κάθε Συναγερμικός ζητά πίσω την υπερηφάνεια της παράταξής του. Δεν ανέχεται από τον κάθε κομματικό ζήτουλα να τον κατηγορεί για διαφθορά. Ούτε, το κυριότερο, ανέχεται από τον κάθε πολιτικάντη των μακροχρονίων, των προτάξεων και των τσιμεντωμάτων να κατηγορεί την παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη ως την παράταξη της διχοτόμησης.

Αυτό είναι το διακύβευμα για τον σημερινό πρόεδρο του κόμματος. Να επανακτήσει τη συναγερμική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια που μόνο με καθαρό λόγο μπορεί να επιτευχθεί. Αν δεν μπορεί να πετύχει αυτό το απαραίτητο και αυτονόητο, τότε ας καλέσει κάποιον άλλο να αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο.

Οι πρωτιές σε εκλογές, αν και θετικότατο στοιχείο, δεν μπορούν να καλύψουν τις πράξεις και τις παραλήψεις, τις πρωτόγνωρες για την παράταξη. Από την άλλη, αν ο Αβέρωφ Νεοφύτου θέλει να τραβήξει μέχρι τέλους κουβαλώντας τα ασήκωτα βαρίδια άλλων, τότε έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει. Όμως, αν στο τέλος αυτή του η εμμονή, να μην διαχωρίζει τη θέση του από πολιτικές ξένες προς την παράταξη, με τις οποίες σίγουρα διαφωνεί, αποβεί μοιραία για την πολιτική του σταδιοδρομία τότε να μέμφεται μόνο τον εαυτό του για τις επιλογές του και όχι τον περήφανο συναγερμικό ψηφοφόρο.

«Σήκω γέρο να μας δεις», φώναζε χιλιάδες κόσμος κατά την κηδεία του Γέρου της Δημοκρατίας, του Γεώργιου Παπανδρέου, την 1η Νοεμβρίου του 1968. Ο ΔΗΣΥ έχει και αυτός τον δικό του Γέρο της εντιμότητας και της λύσης, που αμφιβάλλω αν θα τολμούσε κανείς σήμερα να τον καλέσει «να μας δει», δηλαδή να δει τα χάλια και την κατάντια μας.