Θλιβεροί και ηθικά χρεoκοπημένοι, άλλοτε συνοδοιπόροι μας

Το βίντεο, για όσους δεν το είδαν, αν και συμβουλεύω τον καθένα και την καθεμία να το δει, είναι γυρισμένο στην αυλή μιας φυλακής στη Δημοκρατία του Μαρί Ελ, ένα ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή πιο απλά μια «αυτόνομη» περιοχή του Βόλγα η οποία διοικείται όπως και όλες οι άλλες του είδους αλλά και οι ρωσικές δημοκρατίες -έστω και κατ’ όνομα μόνο- από τη Μόσχα. Αυτή διορίζει προέδρους και διοικητές τους.

Ένας άντρας μιλά στους φυλακισμένους. Είναι ο Γεβγκένι Πριγκοζίν, γνωστός και ως ο «σεφ του Πούτιν» μιας και ξεκίνησε την καριέρα του από το τμήμα επισιτισμού του Κρεμλίνου. Σήμερα είναι το δεξί χέρι του Πούτιν, ο άνθρωπος ο οποίος οργάνωσε ένα σωρό «δουλειές» για τον δικτάτορά του, όπως η απόπειρα δολοφονίας του αντικαθεστωτικού Αλεξέι Ναβάλνι, ο άνθρωπος επίσης ο οποίος ανέλαβε να φορτώσει ευσχήμως την ευθύνη για τον διασυρμό του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία στον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού και μόνο, για να μετριαστεί η εικόνα αποτυχίας των υπολοίπων.

Πίσω όμως στο βίντεο, στη Φυλακή. «Ίσως ακούσατε το όνομα: Ομάδα Βάγκνερ», λέει ο Πριγκοζίν στους φυλακισμένους. Και εάν δεν το άκουσαν εκείνοι το ξέρει καλά ο υπόλοιπος κόσμος. Είναι μια ρωσική παραστρατιωτική οργάνωση η οποία έδρασε, ως στρατός μισθοφόρων σε διάφορα μέρη του πλανήτη διαπράττοντας φρικαλεότητες και σκοτώνοντας, ειδικά στη Συρία άμαχους μόνο για πλάκα επειδή δεν υποστήριζαν το καθεστώς Άσαντ.

Βίντεο και ντοκουμέντα τα οποία διέρρευσαν πρόσφατα προκάλεσαν σοκ παγκοσμίως αν και δεν θα έπρεπε, όχι μόνο επειδή ο βίος και η πολιτεία αυτών των δολοφόνων επ’ αμοιβή είναι γνωστά εδώ και καιρό αλλά και επειδή η ομάδα είναι ξεκάθαρα ακροδεξιά και νεοναζιστική επίσης.

Η σχέση του Πριγκοζίν με αυτή την εγκληματική ομάδα ήταν γνωστή. Είναι όμως η πρώτη φορά που μέσα από ένα βίντεο, η διαρροή του οποίου σίγουρα δεν χαροποίησε το Κρεμλίνο, αποδεικνύεται η σχέση αυτή τόσο ξεκάθαρα αλλά και το ότι η Μόσχα στρατολογεί εγκληματικά στοιχεία από όλες τις φυλακές και τα στέλνει στην Ουκρανία γνωρίζοντας ότι δολοφόνοι, βιαστές και άλλοι εγκληματίες δεν θα έχουν αναστολές ως προς τη βιαιότητα που θα επιδείξουν. Αυτό άλλωστε φάνηκε στην πορεία από τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν μαζικά. Παρενθετικά, και για την καταγραφή, χθες, μετά από το σάλο που προκλήθηκε με την απόδειξη του συσχετισμού της Wagner -και μέσω Πριγκοζίν- με το Κρεμλίνο, ο συνεργάτης του Πούτιν επιβεβαίωσε τα όσα παρουσιάζονται στις εικόνες, λέγοντας κυνικά σε όσους διαμαρτυρήθηκαν: «εάν δεν πάνε αυτοί πρέπει να πάνε τα παιδιά σας».

Ο Πριγκοζίν, λοιπόν, λέει στο βίντεο πως πήγε για να στρατολογήσει και σε εκείνη τη φυλακή κατάδικους. «Εάν υπηρετήσετε για έξι μήνες είστε ελεύθεροι», τους εξηγεί χωρίς βέβαια κανείς τους να γνωρίζει ότι μέχρι στιγμής σκοτώθηκαν 53.000 Ρώσοι στρατιώτες στην εισβολή στην Ουκρανία αφού η πληροφόρηση στη Ρωσία είναι ελεγχόμενη και διαστρεβλωμένη στις ανάγκες του καθεστώτος.

«Εάν φτάσετε στην Ουκρανία και αποφασίσετε ότι δεν είναι για εσάς, τότε θα σας εκτελέσουμε», προσθέτει ο Πριγκοζίν.

Την επόμενη μέρα, νέοι ομαδικοί τάφοι δολοφονημένων Ουκρανών, γύρω στα 450 άτομα είναι η μέχρι στιγμής πρώτη εκτίμηση, ανακαλύφθηκαν σε δασώδη περιοχή στην πόλη Ιζιούμ η οποία πέρασε πίσω στον έλεγχο των Ουκρανών μετά από μήνες κατοχής από τους Ρώσους. Το 90% φέρουν σημάδια βασανισμού πριν την εκτέλεση.

Παρόμοια είναι η εικόνα και σε άλλα σημεία που απελευθερώνονται όλους αυτούς τους μήνες και φρικιαστικές είναι οι περιγραφές όσων επέζησαν.

Σε μία εβδομάδα θα κλείσουμε επτά μήνες από την ημέρα αυτής της αδιανόητης -νομίζαμε- για την Ευρώπη θηριωδίας η οποία θυμίζει απόλυτα τις μεθόδους των ναζί, από μια Ρωσία παρόμοια με αυτούς. Μια Ρωσία η οποία αντί να διοικείται από παρανοϊκούς Γερμανούς εγκληματίες, διοικείται από μια συμμορία ολιγαρχών, πρώην ΚGBιτών οι οποίοι έκλεψαν την περιουσία που οι Σοβιετικοί πολίτες έχτισαν με κόπο και με τον θάνατο επίσης δεκάδων εκατομμυρίων πολιτών στα χέρια εκείνου του πολύ όμοιου -τι να γίνει, βρε σύντροφοι;- ολοκληρωτικού καθεστώτος. Και την οικειοποιήθηκαν.

Δεν έχει κανένας και καμία το δικαίωμα να κλείνει τα μάτια μπροστά σε όλα αυτά και όλα τα άλλα. Ένα τεράστιο μέρος όσων προσδιορίζονται ως «αριστεροί»/«αριστερές», είναι οπαδοί και ας μην το καταλαβαίνουν ή δεν το παραδέχονται του προσφιλούς τους ολοκληρωτισμού. Τίποτα άλλο. Και ο ολοκληρωτισμός, ο οποιοσδήποτε ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να έχει σχέση ούτε με τη δημοκρατία ούτε και με την ελευθερία, όσο και αν παραμυθιάζονται.

Αυτοί όλοι, θυμώνουν κιόλας όταν τα εγκλήματα του σταλινισμού και των δικών τους ολοκληρωτικών καθεστώτων εξισώνονται με τους ναζί.

Και βεβαίως, επιστρατεύουν την καραμέλα της νίκης της ΕΣΣΔ κατά των ναζί -για την οποία χάθηκαν εκατομμύρια Ουκρανοί επίσης- ξεχνώντας ότι ο Στάλιν τα είχε βρει μια χαρά με τον Χίτλερ πριν εκείνος αποφασίσει να προχωρήσει και παρακάτω, όπως βέβαια ξεχνούν και τα τόσα εκατομμύρια ανθρώπων που ο άλλοτε Πατερούλης τους αλλά και τα καθεστώτα πριν και μετά από αυτόν αφάνισαν ή έστελναν να πεθάνουν από τις κακουχίες στα γκουλάγκ. Ούτε ο Χίτλερ άλλωστε σκότωνε όλους τους -μη Εβραίους- αντιφρονούντες.

Το πόσο συγκρίσιμα είναι τελικά τα δύο, είναι μια συζήτηση η οποία στο παρόν στάδιο απομακρύνει σκοπίμως συνήθως από την ουσία των πραγμάτων. Και σήμερα που η Ρωσία, οι δικτατορίες-δορυφόροι της αλλά και οι δικτατορίες που την αντιγράφουν έχουν γίνει ένα με τους νεοφασίστες, τους ελλειμματικούς κάθε λογής και τους εχθρούς της ελευθερίας σε ολόκληρο τον κόσμο, η ουσία αυτή παράγει το πιο θλιβερό θέαμα ειδικά για εμάς που περάσαμε από αυτόν τον χώρο: το ντροπιαστικό κατάντημα αυτής της Aριστεράς.

Μιας Aριστεράς η οποία διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για οτιδήποτε τη συμφέρει αλλά κλείνει τα μάτια σε αυτό το απίστευτο έγκλημα που διαπράττεται, ψελλίζοντας κάτι «μα εμείς εν τζαι...» για τη σιωπηρή στήριξή της στον Πούτιν ως τάχα αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ, χαμένη σε καμένα κυκλώματα του συλλογικού της μυαλού και ζώντας με γελοίες φαντασιώσεις ότι εάν ανεχθεί αυτή την κατάσταση και «κρύψει να περάσει» θα προκύψει η νέα ΕΣΣΔ, τρομάρα της.

Μιας Aριστεράς η οποία είναι κατά τα άλλα μες τον ακτιβισμό και τις φανφάρες και η οποία μπορεί να φωνάζει για μέρες και για εβδομάδες παθιασμένη για μια καταγγελία βιασμούυιοθετώντας την πριν καν εξεταστεί αλλά την ίδια ώρα δεν ενδιαφέρεται για την απονομή χάρης σε βιαστές υποδίκους και για τους μαζικούς βιασμούς στην Ουκρανία.

Μιας Aριστεράς η οποία συμπονάει τόσο -τάχα- τα παιδάκια σε όλο τον κόσμο, το Ιράκ, τη Συρία (εάν δεν είναι για περιοχές που ισοπέδωσαν οι του Πριγκοζίν και του Πούτιν) αλλά δεκάρα δεν δίνει για τα παιδιά που σκοτώνονται στην Ουκρανία. Στην εισβολή μίας χώρας σε μια άλλη, την ώρα που όπως μάθαμε προχθές οι Ουκρανοί είχαν δεχθεί, την παραμονή της εισβολής, να εγκαταλείψουν οριστικά τα σχέδια εισδοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Μια ιστορία που επίσης είχαν χάψει όλοι αυτοί οι «αριστεροί», πριν κάνουν ότι δεν άκουσαν τον Πούτιν να λέει ξεκάθαρα πως στόχος του είναι ο αφανισμός της Ουκρανίας η οποία θεωρεί ότι δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει.

Όπως ο Χίτλερ παλαιότερα για τόσες άλλες χώρες.

Εμείς που προήλθαμε από εκεί, μόνο απέραντη αηδία μπορούμε να νιώσουμε πια για αυτή την Aριστερά. Η οποία ναι, σε κάτι μπορεί να διαφέρει από την Aκροδεξιά, τώρα λ.χ. που έχει υιοθετήσει (στον βαθμό που το υιοθέτησε) ότι οι γκέι δεν είμαστε μια «αστική διαστροφή», διότι θέλει να εμφανίζεται προχωρημένη. Ίσως σε κάτι να διαφέρει ναι.

Όσο όμως οι γραμμές σβήνουν μέρα με τη μέρα και τα άκρα ενώνονται, ακόμα κι αν διαφέρει σε κάτι, λίγη σημασία έχει.

Το θέμα, την ώρα που η δημοκρατία αγωνίζεται για να επιβιώσει μαζί της και η ελευθερία η ίδια από τον ολοκληρωτισμό όλων των μορφών που κερδίζει έδαφος, δεν είναι τι φαντασιώνεται ότι είναι αυτή η Αριστερά ή ο οποιοσδήποτε, αλλά τι γίνεται τελικά.

Τι είναι μέσα από τις πράξεις, τη στάση ή και την επιτήδεια σιωπή του.

Και αυτό που γίνεται ειδικά αυτή η Αριστερά, εμένα μου προκαλεί αναγούλα. Μόνο να ντραπώ μπορώ που κάποτε περπάτησα και εγώ μαζί της.