Αν δεν ήταν αρχηγοί κομμάτων θα κατάφερναν να εκλεγούν στη Βουλή;

Είναι, άραγε, δίκαιο και δημοκρατικό οι αρχηγοί των κομμάτων να ανακηρύσσονται αυτόματα βουλευτές και να περνούν πρώτοι το κατώφλι της Βουλής χωρίς καν σταυρούς προτίμησης και με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά αποδοχής, που σε κάθε άλλη περίπτωση ούτε μέλη κοινοτικών συμβουλίων δεν θα εκλέγονταν; Αν αυτή η αναχρονιστική και αντιδημοκρατική πρόνοια του εκλογικού νόμου δεν υφίστατο σήμερα, θα ήταν, άραγε, βουλευτές ο Νικόλας Παπαδόπουλος και ο Μαρίνος Σιζόπουλος; Ή ο Μάριος Καρογιάν αντί του Βότση; Μπορεί ναι, μπορεί όμως και όχι.

Με βάση, λοιπόν, τα ισχύοντα, ο αρχηγός του κόμματος και επικεφαλής του ψηφοδελτίου στις βουλευτικές εκλογές δεν χρειάζεται σταυρό προτίμησης στην επαρχία στην οποίαν κατέρχεται υποψήφιος, διότι θεωρείται ότι αυτός λαμβάνει τόσους σταυρούς προτίμησης όσοι είναι και οι ψήφοι του κόμματος του οποίου ηγείται. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που δίπλα από το όνομα του αρχηγού του κόμματος στο ψηφοδέλτιο δεν υπάρχει τετραγωνάκι. Εξαίρεση αποτελεί το Κίνημα Οικολόγων, και μπράβο τους! Ο εκάστοτε πρόεδρος του Κινήματος εκλέγεται βουλευτής με σταυρούς προτίμησης και μέχρι σήμερα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις οι εκάστοτε πρόεδροι του Κινήματος εξασφάλισαν και τις περισσότερες ψήφους στις βουλευτικές εκλογές σε σύγκριση με τους υποψήφιους του Κινήματος. Γεγονός που επιβεβαίωνε ότι δικαίως κατείχαν την καρέκλα του προέδρου του Κινήματος. Τολμάνε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Γιώργου Περδίκη και του Χαράλαμπου Θεοπέμπτου οι υπόλοιποι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων;

Η δικαστική απόφαση

Τον περασμένο Ιούλιο, το Εκλογοδικείο (Ανώτατο Δικαστήριο) απέρριψε με πλειοψηφική απόφαση την αίτηση πολίτη - ψηφοφόρου με την οποία αμφισβητούσε την εκλογή των προέδρων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, οι οποίοι, ως επικεφαλής ψηφοδελτίων, εξελέγησαν στη Βουλή χωρίς σταυρό προτίμησης. Το δικαστήριο, δυστυχώς, δεν εξέτασε την ουσία της αίτησης και αποφάσισε να την απορρίψει, προτάσσοντας το επιχείρημα ότι ο πολίτης δεν τεκμηρίωσε οποιασδήποτε μορφής συμφέροντος ή επιβλαβή επίδραση στο εκλογικό του δικαίωμα για να χρήζει προστασίας και να δικαιολογεί την καταχώριση της εκλογικής αίτησης. «Η προβολή ειδικού έννομου συμφέροντος από εκλογές συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να νομιμοποιείται στην καταχώριση εκλογικής αίτησης», κατέληξε το δικαστήριο. Κοντολογίς, εάν στο Εκλογοδικείο προσέφευγε ένας υποψήφιος βουλευτής, τότε το Εκλογοδικείο θα προχωρούσε να εξετάσει τη συνταγματικότητα της επίμαχης πρόνοιας στην κείμενη νομοθεσία που εκλέγει βουλευτές χωρίς σταυρούς προτίμησης. Αλήθεια όμως, ποιος υποψήφιος βουλευτής ή υποψήφια βουλεύτρια θα τολμήσει να προσφύγει στο Εκλογοδικείο εναντίον του αρχηγού του κόμματος του; Στην Κύπρο, ουδείς. Διότι εκείνος που θα το τολμήσει, είναι σαν να βάζει ταφόπλακα στην όποια προοπτική να κτίσει πολιτική καριέρα και στις όποιες πιθανότητες είχε σε μεταγενέστερο στάδιο να εκλεγεί βουλευτής. Ακόμη και να κερδίσει στο Εκλογοδικείο, θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ούτε με… κιάλια δεν βλέπει. Και επειδή ως γνωστόν χωρίς κόμμα βουλευτής δεν εκλέγεσαι, έτσι όλοι τους σιωπούν και όλα τα ανέχονται.

Η πρόταση νόμου Παπαδούρη

Το Κίνημα Οικολόγων, διά του βουλευτή του κ. Σταύρου Παπαδούρη κατέθεσε προ ημερών πρόταση νόμου με έναν και μοναδικό σκοπό: Την τροποποίηση της νομοθεσίας, έτσι ώστε οι αρχηγοί των κομμάτων και των συνασπισμών να εκλέγονται βουλευτές μόνο με σταυρούς προτίμησης. Όπως συμβαίνει, δηλαδή, στο Κίνημα Οικολόγων. Η επίμαχη πρόταση νόμου παραπέμφθηκε για εξέταση ενώπιον της Επιτροπής Εσωτερικών της Βουλής. Εάν είναι, λοιπόν, τόσο δημοκράτες όσο διατείνονται οι αρχηγοί των κομματων, τότε, ας το αποδείξουν εμπράκτως υπερψηφίζοντας την επίμαχη πρόταση νόμου.

Θα παρακολουθούμε το θέμα στενά, διότι τέτοιου είδους προτάσεις νόμου που επηρεάζουν τα καλά και τα συμφέροντα των πολιτικών μας ταγών είθισται να καταλήγουν στις ελληνικές καλένδες.

michalis.h@politis.com.cy