Άλλο οι παρέες και άλλο ένα μαζικό και συντονισμένο κίνημα επανένωσης

Η απαράδεκτη σύλληψη στα κατεχόμενα και η συνεχιζόμενη παράλογη κράτηση του γνωστού ακτιβιστή της ειρήνης και της επαναπροσέγγισης Ε/Κ και Τ/Κ Ανδρέα Σουτζιή, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αιφνιδίασε το επανενωτικό κίνημα, αλλά και ανέδειξε τις αδυναμίες του να λειτουργήσει, ένθεν και ένθεν της διαχωριστικής γραμμής, ως ένας πραγματικό κίνημα και ως ένας πραγματικός μοχλός πίεσης προς τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων.

Στην περίπτωση αυτή έγιναν τραγικά λάθη, τα οποία ας ευχηθούμε ότι ο Ανδρέας Σουτζιής δεν θα πληρώσει πολύ ακριβά, όταν την Πέμπτη, όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, θα οδηγηθεί αυτή την φορά όχι εκ νέου σε «δικαστήριο», αλλά σε «στρατοδικείο».

Το πρώτο και μεγαλύτερο ίσως λάθος ήταν η στάση ανθρώπων που φέρονταν να μιλούν εκ μέρους του Ανδρέα ή ισχυρίζονταν ότι απηχούσαν τις απόψεις του στενού του περιβάλλοντος και ζητούσαν επιτακτικά να μην γίνει κανένας ντόρος γύρω από τη σύλληψη του, για να διευκολυνθεί τάχατες ο Τ/Κ δικηγόρος του να τον απελευθερώσει γρήγορά-γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες.

Τα άτομα αυτά – που προέρχονται από τον επαναπροσσεγιστικό χώρο – αξίωναν από ε/κ και τ/κ ΜΜΕ να θάψουν την είδηση, ενώ έφθασαν στο σημείο να βρίζουν τον «Π», που αγνοώντας τις προτροπές τους, ήταν το πρώτο Μέσο, και στις ελεύθερες και στις κατεχόμενες περιοχές, που δημοσιοποίησε την σύλληψή του και ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή του.

Η στάση των ατόμων αυτών προκάλεσε δυστυχώς σύγχυση και σκότωσε κάθε προοπτική να εκδηλωθεί άμεσα και έγκαιρα ένα μαζικό κύμα αντιδράσεων και στις δύο πλευρές, το οποίο θα λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης στην τουρκοκυπριακή ηγεσία και στις κατοχικές αρχές να εγκαταλείψουν κάθε ιδέα και σχέδιο «ενοχοποίησης» του Σουτζιή ως δήθεν κατασκόπου.

Βλέποντας η τουρκοκυπριακή ηγεσία και οι κατοχικές αρχές ότι κανένας δεν γνοιάζεται για την τύχη του Σουτζιή και δεν αντιδρά στη σύλληψη και κράτησή του, βρήκε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να χτυπήσει τους ανεπιθύμητους επαναπροσεγγιστές, να κάνει επίδειξη δύναμης και «εξουσίας», αλλά κυρίως να τρομοκρατήσει όσους αγνοώντας την κατοχή επιμένουν να μην βολεύονται με τον διαχωρισμό και να επιδιώκουν μία Κύπρο διαφορετική από τη σημερινή.

Το ότι ο Ανδρέας Σουτζιής θα οδηγηθεί την Πέμπτη ενώπιον «στρατοδικείου» - που όλοι λογικά πρέπει να αντιλαμβάνονται τι κινδύνους εγκυμονεί γι΄ αυτόν η εξέλιξη αυτή - δείχνει, πολύ φοβάμαι, την πρόθεση του καθεστώτος Τατάρ να αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία – της ανυπαρξίας αντιδράσεων - και να οδηγήσει τα πράγματα σε ακραίες και πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Τα λάθη όμως και οι αφελείς εκτιμήσεις των φίλων του Ανδρέα Σουτζιή αναδεικνύουν και ένα άλλο τεράστιο ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει όσους δραστηριοποιούνται με τον Α ή Β τρόπο στις προσπάθειες επαναπροσέγγισης και επανένωσης.

Τον κατατεμαχισμό τους σε πολλές-πολλές και μικρές ομάδες με πολλές ατζέντες - πολλές φορές και προσωπικές - και την ανυπαρξία ενός φορέα που να τις συνενώνει, να τις συντονίζει, να τις καθοδηγεί εκεί και όπου χρειάζεται και να τις μετατρέψει σε ένα πραγματικό και ισχυρό κίνημα.

Δεν είμαι εξ εκείνων που υποστηρίζουν το καπέλωμα κανενός, ούτε εξ εκείνων που θεωρούν ότι το επανενωτικό κίνημα είναι κτήμα του οποιουδήποτε κόμματος ή άλλου. Επιβάλλεται και είναι πολύ χρήσιμη και η πολυφωνία και η πολυχρωμία και η ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλιών.

Άλλο όμως αυτό και άλλο το αλαλούμ, οι προσωπικές ατζέντες και οι διάφορες παρέες που θεωρούν ότι κάνουν επανενωτικό αγώνα.