Ο Αναστασιάδης πρέπει να διωχθεί ποινικώς

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής, τον Γενάρη του 2021, για τα «χρυσά» διαβατήρια, παρουσίασε την πραγματική εικόνα της πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας. Ανέφερε στην Επιτροπή ότι μετά το κούρεμα καταθέσεων, πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο για να συναντήσει τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος «κόντευε» να πάθει εγκεφαλικό (αντιπαρέρχομαι τις υπερβολές). Με ύφος απολογητικό, ο Αρχιεπίσκοπος, απευθυνόμενος στον ΠτΔ, είπε «να κοιτάξεις, Πρόεδρε, και την οικονομία, αλλά να σταματήσουμε να κλέβουμε όλοι, βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Πρέπει να κοιτάξουμε το οικονομικό θέμα της πατρίδας μας».

H ομολογία του Αρχιεπίσκοπου για κλοπές είναι τρομερά σημαντική. Σε μια άλλη δημοκρατική χώρα θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό και πολλά ανώτερα στελέχη της Αστυνομίας, με την προτροπή του γενικού εισαγγελέα, θα ανέκριναν επί μέρες τον Αρχιεπίσκοπο, τον Πρόεδρο και τους υπουργούς, με σκοπό την ποινική δίωξή τους. Το δε κοινό, αντί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όπως συμβαίνει με την κυπριακή κοινωνία, θα έκανε καθημερινές διαδηλώσεις και θα απαιτούσε την παραίτηση του ΠτΔ και των υπουργών του ως ανίκανους και ανέντιμους να κυβερνήσουν. Ταυτόχρονα, οι διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις θα απαιτούσαν την άμεση αποχώρηση του Χρυσόστομου από τον Αρχιεπισκοπικό θώκο. Και όντως: πώς γίνεται μια Εκκλησία να ηγείται από κάποιον που ο ίδιος ομολογεί ότι είναι κλέφτης; Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η ηθική υπόσταση των πολιτικών μας ηγετών, τουτέστιν του ΠτΔ, του πρώην πτΒ, αρκετών υπουργών, όπως και του θρησκευτικού ηγέτη μας, του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου, έχει υποστεί μια ανεπανόρθωτη καθίζηση.

Στο παρόν άρθρο, θα επικεντρωθώ στο θέμα της ποινικής δίωξης του ΠτΔ. Δεν θα αναφερθώ στην όζουσα υπόθεση των Pandora Papers που λένε ότι το δικηγορικό γραφείο που ίδρυσε ο Αναστασιάδης -και που ακόμη έχει ως ονομασία «Nicos Chr. Anastasiades & Partners»!- απέκρυψε περιουσιακά στοιχεία του Ρώσου ολιγάρχη Lebedev (βλ. άρθρο εφημερίδας «The Guardian» ημερομηνίας 03/10/2021, με τίτλο «Law firm founded by Cypriot president accused of hiding assets of Russian exile»). Δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ότι ο Αναστασιάδης συμμετείχε στις δραστηριότητες της οικογενειακής του εταιρείας όσον αφορά το θέμα με τον Lebedev.

Εκεί που ελέγχεται ποινικά ο Αναστασιάδης είναι η ομολογία του ότι ο «φίλος» του, σεΐχης Salen bin Mahfouz τού παραχώρησε δωρεάν το ιδιωτικό αεροπλάνο του τον Αύγουστο του 2018, για το οικογενειακό ταξίδι που έκανε στις Σεϋχέλλες. Σε αντάλλαγμα, ο Σαουδάραβας πήρε 42 διαβατήρια της ΕΕ για τον εαυτό του, για άλλους συγγενείς, συνεργάτες και τις δύο συζύγους του. Σύμφωνα με την ΕΥ, δεν έπρεπε ο σεΐχης να πάρει διαβατήριο, ούτε και τα 19 μέλη της οικογένειάς του. Τα ΜΜΕ αναφέρονται σ΄αυτήν την πράξη ως «δωροληψία» (που μπορεί να μην είναι κατ΄ανάγκη δωροδοκία), αλλά η κοινή λογική λέει ότι είναι αναμφίβολα δωροδοκία που είναι κολάσιμη πράξη και δη για έναν Πρόεδρο της Κύπρου που όφειλε, ως εκ της θέσεώς του, να είναι πρότυπο άψογης συνταγματικής συμπεριφοράς και να διατηρεί το μητρώο του λευκότερο του λευκού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν μια καθαρή δωροδοκία, διότι ο Σαουδάραβας «φίλος» τού ΠτΔ ανέμενε να καρπωθεί κάποιο αντάλλαγμα από το δώρο του -τα 42 διαβατήρια. Επομένως, θεωρείται ως ποινικό αδίκημα και υπενθυμίζω ότι η Κύπρος ως μέλος της ΕΕ οφείλει να εφαρμόζει την απόφαση – πλαίσιο αρ.203/568/ΔΕΥ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 22ας Ιουλίου 2003 για την καταπολέμηση της δωροδοκίας. Αν η Κύπρος ήταν ένα ευνομούμενο κράτος και, επομένως, ο γενικός εισαγγελέας αμερόληπτος -και όχι μαριονέτα του ΠτΔ- η ποινική δίωξη του Αναστασιάδη θα ήταν βεβαία, αφού παραβιάζει κατάφωρα το Άρθρο 45, παράγραφο 3 του Συντάγματος, που λέει ξεκάθαρα ότι ο Πρόεδρος μπορεί να διωχθεί ποινικώς «δι’ οιονδήποτε αδίκημα ατιμωτικόν ή ηθικής αισχρότητος». Η δωροδοκία είναι πράγματι μια ατιμωτική και ανήθικη πράξη.

Η όλη υπόθεση δωροδοκίας έχει και την τραγελαφική της πτυχή. Τον Φεβρουάριο του 2018, μετά την επανεκλογή του ως ΠτΔ, ο Αναστασιάδης παρουσίασε εν χορδαίς και οργάνοις τον Χάρτη Δεοντολογίας που υπέγραψαν όλα τα μέλη της κυβέρνησης, ο οποίος λέει: «Οφείλουν (τα μέλη της κυβέρνησης), όχι μόνο να ενεργούν με απόλυτη αμεροληψία αλλά και να αποτρέπουν κάθε υποψία προσωπικού συμφέροντος. Τα μέλη της κυβέρνησης δεν δέχονται προσκλήσεις προσωπικής φιλοξενίας που προέρχονται από ξένη κυβέρνηση ή από φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι συνδεδεμένα με το υπουργείο τους. Επιστρέφουν στη χώρα, είτε αμέσως είτε στο τέλος της θητείας τους, με δώρα αξίας άνω των 150 €. Αποφεύγουν εντελώς από οποιαδήποτε παρέμβαση που μπορεί να θεωρηθεί ως προνομιακή ή προνομιακή μεταχείριση οποιουδήποτε».

Αν πραγματικά ο Αναστασιάδης ήθελε να συμμορφωθεί προς το γράμμα και το πνεύμα του Χάρτη, θα μπορούσε να διεμήνυε στις θυγατέρες του να μην αναλαμβάνουν υποθέσεις πολιτογραφήσεων, καθότι θα υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων, αφού εμπλεκότανε και ο ίδιος για τις τελικές εγκρίσεις τους. Και ενώ ο Χάρτης Δεοντολογίας απαγορεύει τα μέλη της κυβέρνησης, να μην δέχονται δώρα προσωπικά αξίας πέραν των 150 ευρώ (που ισχύει και για τους βουλευτές μας), αυτός ταξίδεψε στις Σεϋχέλλες συν γυναιξί και τέκνοις, αποδεχόμενος ένα δώρο που η αξία του σε ευρώ είναι σίγουρα εξαψήφια. Ισχύει εδώ η (τροποποιημένη) ρήση «Πρόεδρε που διδάσκεις και νόμους κουρελιάζεις».

*Οικονομολόγος, κοινωνικός επιστήμονας