Κύπρος, η wanna be Ολλανδία της Μεσογείου με ενοίκια που φτάνουν στον θεό

Η κατάσταση με τα ενοίκια στην Κύπρο δεν είναι απλώς κακή, είναι τραγική! Κάθε χρόνο και χειρότερα. Κάθε χρόνο και ένα «καλύτερο» ρεκόρ. Κάθε χρόνο και εκατό ευρώ πιο πάνω. Πλέον, στη Λευκωσία, μιλάμε για μονάρια που στην καλύτερη περίπτωση αγγίζουν τα 500 ευρώ. Στις άλλες επαρχίες, το ίδιο σκηνικό. Για τη Λεμεσό, ούτε λόγος.

Στα μέσα καλοκαιριού, το ΤΕΠΑΚ, το οποίο έχει αντιληφθεί πλήρως την όλη κατάσταση, μίλησε για ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο ουσιαστικά καλεί οικογένειες στη Λεμεσό να φιλοξενούν σε ένα απ' τα δωμάτια του σπιτιού τους έναν φοιτητή, με αντίτιμο 200 ευρώ τον μήνα. Η κίνηση αυτή για πολλούς φοιτητές ήταν μία όαση στην έρημο. Μία ανάσα μέσα σε όλη αυτήν την παρανοϊκή ακρίβεια. Και λογικό, αφού πρακτικά τους δόθηκε, έστω και κατ' αυτόν τον τρόπο, η δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Βγάζουμε το καπέλο στο ΤΕΠΑΚ. Και για αυτήν την πρωτοβουλία και για τη γενικότερη στάση του να προστατεύει και να μένει έμπρακτα δίπλα στους φοιτητές. Ωστόσο, πόσο ξεφτίλα είναι να τρέχει το ΤΕΠΑΚ και το κάθε ΤΕΠΑΚ, και να προσπαθεί να βρει λύσεις σε μία κατάσταση τραγική, την ώρα που οι αρμόδιοι και όσοι θα μπορούσαν με οποιοδήποτε τρόπο να παρέμβουν, σφυρίζουν κλέφτικα;

Στη Λευκωσία, η κατάσταση είναι εξίσου τραγική. Αρκεί να πούμε ότι στο Πανεπιστήμιο Κύπρου διπλασιάστηκαν οι αιτήσεις για εισδοχή στις φοιτητικές εστίες. Δεν αυξήθηκαν απλώς. Διπλασιάστηκαν. Και αν αυτό δεν σας λέει κάτι, θα 'πρεπε. Γιατί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αργά ή γρήγορα, θα επηρεαστούν όλοι από αυτήν την παράνοια.

Το όραμα και το σκεπτικό της Κύπρου είναι απλό. Να γίνει μία δεύτερη Ολλανδία της Ευρώπης όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η βάση υπάρχει. Η ποιότητα υπάρχει. Οι υποδομές υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι πρώτον, η μεγαλύτερη ποικιλία στα αγγλικά προγράμματα, και δεύτερον, η κουλτούρα ενός χαμηλού ή έστω υποφερτού κόστους ζωής. Η Κύπρος βροντοφωνάζει ότι είναι η φθηνότερη και καλύτερη επιλογή για τους ξένους φοιτητές σε σχέση με τις άλλες χώρες. Πού; Γιατί το μόνο που υπάρχει είναι μία wanna be φθηνότερη Ολλανδία, που υποτίθεται ότι θέλει να τραβήξει τους φοιτητές από κει και να τους φέρει εδώ. Αν τα ενοίκια αγγίζουν τον θεό, γιατί κανείς να επιλέξει την Κύπρο και να μην πάει στην Ολλανδία, ή στην Ισπανία, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης;

Ρητορικά, βεβαίως, τα ερωτήματα. Και το όλο ζήτημα αρκετά λεπτό. Τροφή για σκέψη, λοιπόν.