Ένα αδέσποτο κράτος

Το περιστατικό επίθεσης σκύλου σε παιδάκι την περασμένη εβδομάδα δεν είναι το πρώτο. Και σίγουρα όχι το τελευταίο. Η κριτική στο παιδί και στον σκύλο, επίσης, δεν είναι η πρώτη. Μία βόλτα σε οποιοδήποτε χωριό της Κύπρου δείχνει καθαρά την τραγωδία μας. Σκύλοι άπειροι. Δεμένοι και ταλαιπωρημένοι στα κλουβιά. Να γαυγίζουν συνέχεια από απόγνωση. Να κοιμούνται στα περιττώματά τους. Να τους σύρνουν λίγο βραστό νερό με το λάστιχο σε έναν αγιωμένο τενεκκέ πράσινο που τη μούχλα έξι μηνών.

Οι σκύλοι αυτοί είναι χιλιάδες, είναι παντού. Ο καθένας που έχει ένα χωραφούι ή μιαν αυλούδα, βάλει μέσα ένα παλιοκλουβί με τσίγκους και στιβάζει τρεις σκύλους απεγνωσμένους. Περιμένει την πρώτη Κυριακή του κυνηγιού για να τους σύρει μέσα σε μία κασιούα στο διπλοκάμπινο για να πάει στον περιβόητο λαγό, τον εθνικό μας εχθρό. Πολλοί που τούτους τους εγκληματίες ύστερα τους ξαπολούν στα βουνά πέριξ των κοινοτήτων. Επειδή δεν τους απέδωσαν τα αναμενόμενα. Κάθε κυπριακό χωριό έχει κάποια σελίδα στο Facebook. Εκεί μέσα θα δείτε άπειρες αναρτήσεις με τίτλο… «βρέθηκε», «ψάχνει τον ιδιοκτήτη του» κ.λπ.

Ύστερα, τα σκυλιά αυτά αν δεν τα παίξουν οι ίδιοι, κυκλοφορούν αδέσποτα στα χωρκά. Πολλοί ευαίσθητοι κάτοικοι προσπαθούν να κάμουν κάτι. Τα ταΐζουν, τους βάλουν λίγο νερό, ειδοποιούν την κοινοτική αρχή, την Αστυνομία, τα παίρνουν σε κανένα τοπικό κτηνίατρο να τους βγάλει τα τσιβίτσια, να δει αν έχουν μικροτσίπ κ.λπ. Ελάχιστοι έχουν. Η Αστυνομία βαρέθηκε να ασχολείται με αδέσποτα, δεν προλαβαίνει όπως δεν προλαβαίνει τις πόμπες των λαμπρατσιών τσαι πολλά άλλα. Τα καταφύγια δεν έχουν καμιά στήριξη. Λειτουργούν τρώγοντας τις σάρκες τους περιμένοντας κάποια ελεημοσύνη. Στην τελική ο καθένας κάμνει ό,τι θέλει. Φουλ αναρχία. Και συνέργεια στο έγκλημα.

Πολλά που τούτα τα αδέσποτα κυκλοφορούν και στις αυλές των σχολείων. Κάποια σκυλιά τα κακοποιούν και οι ίδιοι οι μαθητές, αλλά αυτά δεν βγαίνουν εύκολα στη δημοσιότητα εκτός αν οι μαθητές κάμουν κανένα βίντεο, αλλά και αυτό θα τους το σβήσει ο διευθυντής τους για να μη… θιχτεί ο ίδιος. Και μιλάμε τόση ώρα για σκύλους επειδή είναι το θέμα επίκαιρο. Για τα υπόλοιπα ζώα, γάτους, φίδια και άλλα ερπετά είναι μία άλλη ιστορία. Υπουργεία, δήμοι και κοινότητες, Αστυνομία κ.λπ. ο ένας σύρνει τη μάππα στον άλλο για να γλυτώσουν που την ευθύνη.

Δεν υπάρχουν προγράμματα στείρωσης. Δεν ελέγχονται οι ιδιοκτήτες με κανέναν τρόπο. Όσοι περπατούν στις γειτονιές και στα χωράφκια κινδυνεύουν. Κυκλοφορούν με βέρκες προστασίας. Όλοι τα ξέρουν αυτά. Μα κανένας δεν κάμνει απολύτως τίποτε. Όποιος θέλει στην Κύπρο γίνεται εκτροφέας κάποιας ράτσας. Οποιασδήποτε. Πολλοί μιτσιοί χωρίς καμιά καθοδήγηση έχουν στις αυλές του μεγάλους σκύλους φύλακες για να σπάζουν πλάκα και να ποστάρουν στο Instagram φωτογραφίες. Με κολάρα χοντρές αλυσίδες και τον σκύλο τους αγριεμένο έτοιμο να φάει τον οποιονδήποτε. Με κομμένα αυτιά και ουρές και κάποιες ουλές που τους τις έκαναν οι ίδιοι χαχανίζοντας, για να φαίνονται ακόμα πιο άγριοι. Κανονικά αυτά τα δίποδα ζώα θα έπρεπε να συλλαμβάνονται και να δικάζονται ως καθαροί εγκληματίες. Το κακό φαίνεται από τη ρίζα του. Όλοι γνωρίζουμε ή μπορούμε να μάθουμε τι εφαρμόζεται στην Ευρώπη για το θέμα μας. Μπορούμε να στείλουμε πέντε πλάσματα στην Αγγλία ή στη Γερμανία κανέναν μήνα να καταγράψουν κάθε ενέργεια που γίνεται εκεί και να έρθουν πίσω να εφαρμόσουμε ακριβώς το ίδιο και καλύτερα. Ή ακόμα να ξαναδιαβάσουμε τη νομοθεσία μας. Το κέρδος μας σαν τόπος θα είναι μεγάλο. Μία Αστυνομία Ζώων είναι πέρα για πέρα επιβεβλημένη. Η οποία να επιφορτιστεί ένα σοβαρό πρόγραμμα από την αρχή έως το τέλος. Με μεγάλες ποινές στους εγκληματίες εκτροφείς και δεσμοφύλακες των χωραφκιών και των θλιβερών αυλάδων.