Παραιτηθείτε, κύριοι εισαγγελείς!

Όλοι οι συνταγματολόγοι θεωρούν τον ρόλο του γενικού εισαγγελέα ως μοναδικό, διότι ο ρόλος αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του κράτους δικαίου. Στην απλούστερη διατύπωσή του, το κράτος δικαίου διασφαλίζει ότι κανένας, συμπεριλαμβανομένης της εκλεγμένης κυβέρνησης της ημέρας, δεν είναι υπεράνω του νόμου. Ως θεματοφύλακας του κράτους δικαίου, ο γενικός εισαγγελέας είναι επιφορτισμένος με την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Έπεται, λοιπόν, απ΄ αυτήν την εξήγηση ότι:

• το κράτος δικαίου εξαρτάται από την ισότιμη απονομή της δικαιοσύνης

• οι νομικές αποφάσεις πρέπει να είναι αμερόληπτες και μονωμένες από πολιτική ή κομματική επιρροή

• οι εισαγγελικές εξουσίες πρέπει να ασκούνται χωρίς ίχνος κομματικής επιρροής.

Θλιβερό που τα πιο πάνω χαρακτηριστικά του κράτους δικαίου δεν ισχύουν για την κακόμοιρη Κύπρο. Θλιβερότερο που το κράτος μας θεωρείται από όλη την υφήλιο ένοχο αμέτρητων παρανομιών. Θλιβερότατο που ο γενικός εισαγγελέας Γ. Σαββίδης και ο βοηθός εισαγγελέας Σ. Αγγελίδης, θεωρούνται από το πλατύ κοινό κυβερνητικές μαριονέττες.

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τις πολιτογραφήσεις επιβεβαιώνει ότι κατά την περίοδο της υπουργίας τους, Σαββίδης και Αγγελίδης ενέκριναν περίπου 1.600 αιτήσεις για «χρυσά» διαβατήρια. Επιπλέον, το δικηγορικό γραφείο του βοηθού εισαγγελέα Σάββα Αγγελίδη ανελάμβανε υποθέσεις εκδόσεων διαβατηρίων και ο Αγγελίδης υπό την ιδιότητά του ως μέλος του Υπουργικού Συμβολίου ενέκρινε -φυσικά!- τις αιτήσεις, προερχόμενες από το γραφείο του. Εν ολίγοις, οι νυν εισαγγελείς ήταν πρώην υπουργοί και συνεργάτες του Αναστασιάδη και, άρα, συνένοχοι στην παράνομη έκδοση των «χρυσών» διαβατηρίων.

Γιατί όμως η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας επιβάλλει την παραίτηση των εισαγγελέων; Διαβάζοντας την έκθεση του γενικού ελεγκτή της Δημοκρατίας για τις πολιτογραφήσεις, καταλήγουμε στο αβίαστο συμπέρασμα ότι υπάρχουν, εκ πρώτης όψεως, όχι μόνο πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες για όλους τους υπουργούς που συμμετείχαν στην έκδοση των «χρυσών» διαβατηρίων και στην ομάδα αυτή συγκαταλέγονται και ο γενικός και ο βοηθός εισαγγελέας. Οι τελευταίοι δύο, όμως, είναι οι αρμόδιοι για την έρευνα ποινικών ευθυνών. Γι΄αυτό, η ΚΔ έχει περιέλθει σ΄ ένα αδιέξοδο. Ποιος θα διεξάγει αυτήν την έρευνα; Αν το κάνουν οι ίδιοι, θα είναι παραβίαση της φυσικής δικαιοσύνης. Ο Sir Edward Coke, ένας από τους πιο διάσημους νομικούς της Αγγλίας, διακήρυττε «Nemo Judex in causa sua», δηλαδή, κανείς δεν πρέπει να ενεργεί ως δικαστής σε μια υπόθεση στην οποία έχει προσωπικό συμφέρον και αυτή η αρχή συνιστά το άλφα και ωμέγα της φυσικής δικαιοσύνης. Αν πράγματι αυτοί οι δύο κύριοι είναι αληθινοί πατριώτες, οφείλουν να παραιτηθούν πάραυτα για να καταστήσουν δυνατή την έρευνα για ποινικές ευθύνες. Διαφορετικά, η έκθεση του γενικού ελεγκτή θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες όπως έγινε και με εκείνες των επιτροπών Καλογήρου και Νικολάτου. Οφείλουν οι Σαββίδης και Αγγελίδης να θέσουν το εθνικό συμφέρον πάνω από οποιονδήποτε άλλο συμφέρον και να παραιτηθούν. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα ανοίξει ο δρόμος για τον διορισμό δύο νέων εισαγγελέων, απαλλαγμένων πλήρως από κομματικές διασυνδέσεις, όπως όλοι ευχόμαστε, για να καθαρίσουν τον στάβλο του Αυγεία -όντως εξαιρετικά δύσκολο έργο, διότι η κοπριά που έχει συγκεντρωθεί στους τεράστιους κυβερνητικούς στάβλους είναι αρκετή για να καλύψει ακόμα και το Τρόοδος. Μόνο με την παραίτησή σας, κύριοι Σαββίδη και Αγγελίδη, θα υπάρχει κάποια ελπίδα για εξυγίανση του δημόσιου βίου. Εν εναντία περιπτώσει, η Κύπρος θα παραμείνει ένα κράτος διεφθαρμένο, ανυπόληπτο και υποτελές στα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.

Η εμπειρία με τους δύο εισαγγελείς μας θέτει επί τάπητος το θέμα διορισμού εισαγγελέων στο μέλλον. Είναι αυτονόητο (όχι όμως στους ρουσφετολόγους Πρόεδρους) ότι πρέπει να αποκλείεται ο διορισμός προσώπου που έχει κομματικές εξαρτήσεις ή είναι στέλεχος κόμματος. Κατά την ταπεινή μου άποψη, πρέπει να μιμηθούμε τις χώρες που οι εισαγγελείς προέρχονται από το Δικαστικό Σώμα, για να αποδίδουν καθαρή και αμερόληπτη δικαιοσύνη. Στην περίπτωση της Κύπρου, δεν μπορώ να φανταστώ τους εισαγγελείς μας να διώκουν ποινικά τον Αναστασιάδη. Για παράδειγμα, υπάρχει αδιάψευστη μαρτυρία ότι ο Αναστασιάδης είναι ένοχος δωροληψίας. Ο ίδιος ομολόγησε ότι ο «φίλος» του, σεΐχης Salen bin Mahfouz τού παραχώρησε δωρεάν το ιδιωτικό αεροπλάνο του τον Αύγουστο του 2018, για το οικογενειακό ταξίδι που έκανε στις Σεϋχέλλες. Σε αντάλλαγμα, ο Σαουδάραβας πήρε 42 (!) διαβατήρια της ΕΕ για τον εαυτό του, για άλλους συγγενείς, συνεργάτες και τις δύο συζύγους του. Σύμφωνα με την ΕΥ, δεν έπρεπε ο σεΐχης να πάρει διαβατήριο, ούτε και τα 19 μέλη της οικογένειάς του. Περιττό να τονίσω ότι σε άλλες χώρες, με την αποκάλυψη ενός τέτοιου σκανδάλου, θα παραιτείτο αμέσως ο ΠτΔ. Συγκεντρώνομαι όμως στις ποινικές ευθύνες και βλέπω ότι ο Αναστασιάδης παραβίασε το Άρθρο 45, παράγραφο 3 του Συντάγματος, που λέει: «Ο Πρόεδρος ή ο αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διωχθή ποινικώς δι’ οιονδήποτε αδίκημα ατιμωτικόν ή ηθικής αισχρότητος, κατόπιν αδείας του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Την κατηγορίαν εισάγουσιν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο γενικός εισαγγελεύς και ο βοηθός γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας».

Εν περιλήψει, εξαρτάται από τους εισαγγελείς μας να καταγγείλουν τον Αναστασιάδη, αφού το δώρο που πήρε συνιστά αδίκημα ατιμωτικό και ανήθικο, όπως λέει το Σύνταγμα. Νά μια ευκαιρία να αποδείξουν οι εισαγγελείς ότι είναι αμερόληπτοι, εφαρμόζοντας τον συνταγματικό νόμο. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, ή για να είμαι πιο κατανοητός, «ιδού το δώρο, ιδού και το οίδημα».

*Οικονομολόγος, κοινωνικός επιστήμονας