Η τσίφτισσα, καταφερτζού Τουρκία και το μίζερο πολιτικό μας τοπίο

Με κάθε ευκαιρία και αφορμή, η Τουρκία βρίσκει τον τρόπο να τοποθετεί τον εαυτό της στο επίκεντρο των διεθνών διεργασιών, να αναδεικνύει τον γεωστρατηγικό της ρόλο, να στρέφει τα βλέμματα πάνω της και να διαδραματίζει ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Λίγο καιρό πριν ήταν -και παραμένει ακόμα- το μεταναστευτικό, σήμερα είναι το Ουκρανικό.

Ο Ταγίπ Ερντογάν πήγε και μια και δυο φορές πότε στη Μόσχα και πότε στο Σότσι να συναντήσει τον ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν. Φιλοξένησε στη χώρα του συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, διαδραμάτισε ρόλο στην επίλυση της κρίσης με τα αποκλεισμένα σιτηρά στα ουκρανικά λιμάνια, συνάντησε τον Αντόνιο Γκουτέρες και τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι με αντικείμενο συζήτησης το συγκεκριμένο θέμα. Ακόμα, ο Ταγίπ Ερντογάν διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση την ετοιμότητα της χώρας του να διαδραματίσει μεσολαβητικό ρόλο στην επίλυση της ρωσο-ουκρανικής διένεξης. Πώς τα καταφέρνει να είναι και με τους Ρώσους είναι και με τους Ουκρανούς. Κι ενώ σύμπασα η Ευρώπη πληρώνει κόστος από τις κυρώσεις κατά της Μόσχας, η Τουρκία επωφελείται από την κρίση αυτή. Εισπράττει μάλιστα και εύσημα από όλες τις πλευρές για τον ρόλο της.

Αλλά ας αφήσουμε για λίγο την τσίφτισσα και καταφερτζού Τουρκία και ας προσγειωθούμε… ανωμάλως στην Κύπρο, στη δική μας μίζερη πολιτική πραγματικότητα. Εμείς, αντί να συμφωνήσουμε στο απλό αλλά μέγιστο, για το πώς θα επανεκκινήσουμε τις συνομιλίες στο Κυπριακό και στη βάση των διαχρονικά συμφωνηθέντων να επιλύσουμε το πρόβλημά μας, βαδίζουμε με μυαλά προ πενηντακονταετίας. Τότε που το διεθνές δίκαιο είχε βαρύτητα και όλη η υφήλιος στήριζε την κυπριακή υπόθεση. Αγνοούμε, ηθελημένα, τις εξελίξεις και παραμένουμε προσηλωμένοι στο παρελθόν και τα ηχηρά συνθήματα. Τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι μπορούμε να κερδίσουμε κάτι από τον οίκτο των ισχυρών της γης. Ακόμη χειρότερα, κυνηγούμε χίμαιρες ότι μπορούμε να προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία και να τη γονατίσουμε για να υποχωρήσει στο Κυπριακό.

Ο κόσμος δεν μένει στατικός. Στατικοί και ανελαστικοί παραμένουμε μόνο εμείς, οι αναποτελεσματικοί και εθελοτυφλούντες ως προς το μέλλον της πατρίδας μας. Πολλές από τις παραμέτρους που καθορίζουν τις εξελίξεις έχουν πλέον αλλάξει, επικρατούν πια άλλες συνθήκες, άλλα δεδομένα.

Ποια χώρα σήμερα είναι έτοιμη να συνταχθεί με την Κύπρο για να προκληθεί κόστος στην Τουρκία; Καμιά. Και ποιο κόστος; Όταν η Τουρκία βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο των εξελίξεων και καθορίζει η ίδια τις εξελίξεις, ποιος μπορεί να της προκαλέσει κόστος; Και τι είδους κόστος;

Ας μην είμαστε αιθεροβάμονες, ουτοπιστές και δονκιχώτες. Ας μην κάνουμε πολιτική με συνθήματα για να τρέφουμε τα χαμηλά ένστικτα των πολιτών για να τους χειραγωγούμε. Το δίκιο μας θα το διεκδικήσουμε συνομιλώντας με τον «εχθρό» και κάνοντας συμβιβασμούς. Κανένα κόστος δεν προκαλείται στην Τουρκία, σήμερα ειδικά που ο περιφερειακός της ρόλος εξελίσσεται και η επιρροή της δυναμώνει. Σήμερα είναι ο Ερντογάν, αύριο ίσως κάποιος άλλος. Αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει, γι' αυτό ας βάλουμε τα σπαθιά στα θηκάρια και να δούμε επί της ουσίας πώς θα επιλύσουμε το Κυπριακό και θα επανενώσουμε την πατρίδα μας.

Μακάρι, οι επικείμενες προεδρικές εκλογές, οι συζητήσεις που θα διεξαχθούν και οι θέσεις που θα παρουσιαστούν στο πλαίσιο τους, να μείνουν μακριά από λαϊκίστικες προσεγγίσεις που μας θέλουν ώς τον Άη Γιώργη, ο οποίος με ένα κοντάρι σκότωσε τον δράκο που φύλαγε το νερό. Δεν λέω να πάμε με τα νερά του δράκου, αλλά μπορούμε να τον ημερέψουμε και να του δώσουμε κίνητρα να αφήσει να ρέει το νερό της ειρήνης και της ευημερίας όλου του λαού μας.