Ποιο είναι το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών;

Όσο και αν ορισμένοι αμφισβητούν τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις και με διάφορες προφάσεις προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία τους, τα ευρήματα αποτελούν την πρόθεση του εκλογικού σώματος τη δεδομένη στιγμή. Σίγουρα οι μετρήσεις μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν, αλλά δεν παύουν να αποτελούν τα μόνα εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα επιτελεία των υποψηφίων για τον προγραμματισμό της προεκλογικής τους εκστρατείας.

Στην παρούσα φάση, οι πλείστες των δημοσκοπήσεων δείχνουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να εκλέγεται σε όλα τα σενάρια. Βάσει των αποτελεσμάτων, φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ είναι μοιρασμένοι. Είναι η πρώτη φορά που ο επίσημος ή ο original υποψήφιος του κόμματος λαμβάνει ψήφους σχεδόν εξίσου με τον διασπαστή, Νίκο Χριστοδουλίδη. Μάλιστα, η προτίμηση προς τον τέως υπουργό των Εξωτερικών είναι σε τέτοια έκταση, που στο τέλος της ημέρας δεν είναι σίγουρο ποιος είναι ο διασπαστής και ποιος είναι εκείνος που θα μπορούσε να προφασιστεί ότι προασπίζεται τη συνοχή και ενότητα του κόμματος.

Κατανοητές οι προσπάθειες της ηγεσίας για ανατροπή του όντως βαρετού αυτού κλίματος, αλλά στο τέλος της ημέρας όλα είναι θέμα αριθμών, και οι ψυχροί αριθμοί δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν δημοσκόπο, εκλογικό ή πολιτικό αναλυτή.

Κατανοητή και εφικτή επίσης η πεποίθηση του επιτελείου του υποψηφίου του κόμματος ότι στο τέλος της ημέρας, εντός της παράταξης, θα υπερισχύσει του κομματικού του αντιπάλου. Το να εξασφαλίσει όμως τη μερίδα του λέοντος, εντός του κόμματος, και να περάσει πανηγυρικά στον β’ γύρο των εκλογών με αντίπαλο τον Νίκο Χριστοδουλίδη είναι αρκετό; Σίγουρα για την πολιτική καριέρα του Προέδρου ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητικό αποτέλεσμα και να διασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση. Είναι όμως αυτό το διακύβευμα των εκλογών; Είναι νομίζω καιρός να καταλάβουν οι διάφοροι φωστήρες και συμβουλάτορες του Προέδρου ότι δεν πρόκειται για εσωκομματικές, αλλά για προεδρικές εκλογές.

Στο κάτω - κάτω ο συναγερμικός ψηφοφόρος, ο οποίος έχει γαλουχηθεί με το «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» του Γλαύκου Κληρίδη, ολίγον τον ενδιαφέρει η πολιτική ανέλιξη του Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτό όμως που σίγουρα είναι ύψιστης σημασίας για τον κάθε υποστηρικτή της μεγάλης παράταξης, είναι ο επόμενος Πρόεδρος να μπορεί να αντεπεξέλθει στις δύσκολες, στις πολύ δύσκολες, συγκυρίες που τους επόμενους μήνες θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Συνέχεια των πολιτικών, στο Κυπριακό, του απερχόμενου Προέδρου θα ήταν επιεικώς καταστροφική για το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.

Θα ήταν ευχής έργο, ευλογία θα έλεγα, αν η εκλεξιμότητα του Αβέρωφ Νεοφύτου ήταν τέτοια που θα διασφάλιζε την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο θα διασφάλιζε ότι την επόμενη κρισιμότατη περίοδο θα πορευτούμε με βάση το ρεαλπολιτίκ του ιδρυτή της μεγάλης παράταξης. Για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ είναι ίσως ο μόνος πολιτικός πιστός στις παρακαταθήκες του ιδρυτή του ΔΗΣΥ και, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, υπέρμαχος των ιδρυτικών διατάξεων του κόμματος.

«Η στρατηγική να αναμένουμε να νιώσει κόστος η Τουρκία, είναι στρατηγική ήττας. Όσοι ποντάρουν στην αδράνεια για να διατηρήσουν τις εσωτερικές τους ισορροπίες, ουσιαστικά μας καλούν να την ξεχάσουμε (την Αμμόχωστο). Δεν θα το κάνουμε ποτέ. Όχι στη μοιρολατρία, ναι στην επιστροφή. Αδράνεια και μοιρολατρία αυτό ακριβώς είναι, στρατηγική ήττας», δήλωσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου με αφορμή την 48η επέτειο από την κατάληψη της Αμμοχώστου από τους Τούρκους.

Δεν νομίζω να υπάρχει εθνικά σώφρων πατριώτης που να διαφωνεί με τις πιο πάνω δηλώσεις. Όμως, τα τελευταία πέντε χρόνια, μετά το τραγικό ναυάγιο στο Κραν Μοντανά, τι πράττει η κυβέρνηση αναφορικά με το εθνικό θέμα, τα πεπραγμένα της οποίας στηρίζει με πάθος ο ηγέτης του ΔΗΣΥ; Αν εξαιρέσουμε την πρόσφατη πρωτοβουλία Κασουλίδη των ΜΟΕ, τίποτε απολύτως. Μήπως λοιπόν δεν αδρανεί με στόχο να διατηρήσει τις δικές της ισορροπίες; Μήπως η πολιτική της πρόκλησης κόστους προς την Τουρκία δεν ήταν η κορωνίδα της εξωτερικής μας πολιτικής την οποία, ναι μεν εφάρμοσε ο τέως ΥΠΕΞ, αλλά κατόπιν εντολών του απερχόμενου Προέδρου, του οποίου ο Αβέρωφ Νεοφύτου δηλώνει συνεχιστής; Μήπως η Κύπρος του αύριο, την οποία σωστά οραματίζεται, είναι η Κύπρος της συνέχισης της αδράνειας και της μοιρολατρίας;

Σίγουρα τα πιο πάνω δεν αποτελούν το όραμα ενός πολιτικού του οποίου ο βίος και η πολιτεία αποδεικνύουν ότι υπήρξε πάντα ειλικρινής αναφορικά με το εθνικό θέμα. Όμως, αν θέλει να είναι πειστικός, ας το ξεκαθαρίσει μια για πάντα. Πολιτικές σε ύψιστα εθνικά θέματα δεν μπορούν να είναι συνεπαγόμενες αλλά καθαρές και αυτονόητες. Εθνικές πολιτικές εν κρυπτώ δεν έχουν θέση σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα.

Συνεπώς, αν πράγματι έχει το πολιτικό θάρρος, ας διαχωρίσει επιτέλους ευθαρσώς τη θέση του από όλα αυτά τα απαράδεκτα του Μοντ Πελεράν και Κραν Μονατανά.

Κατηγορεί το ανθυποψήφιό του, Νίκο Χριστοδουλίδη, ότι κρύβεται και δεν ξεκαθαρίζει τις πολιτικές του θέσεις. Έχει δίκαιο ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Όμως ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις σε καίρια ζητήματα; Για παράδειγμα, πιστεύει μεν στην πολιτική ισότητα, αλλά ταυτόχρονα συμφωνεί και με τον Πρόεδρο, ο οποίος θεωρεί την πολιτική ισότητα, και συγκεκριμένα τη μια θετική ψήφο, σε όλες τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης, ως πολιτική ανισότητα. Οι ώρες κρίσιμες και οι καιροί χαλεποί. Είτε συμφωνείς και δηλώνεις ότι θα συνεχίσεις τις ίδιες πολιτικές, είτε διαχωρίζεις με παρρησία τη θέση σου.

Η έλλειψη καθαρού λόγου και ο περιορισμός των διαφωνιών μόνο πίσω από κλειστές πόρτες και σε πολιτικά σαλόνια είναι η αιτία για τα τραγικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Τα συνεχίζω με τα ίδια αλλά ταυτόχρονα διαφωνώ δεν έχουν κανένα απολύτως μέλλον. Τα «ναι μεν αλλά» δεν επανενώνουν πατρίδες.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλη οδός. Είτε διεκδικεί την προεδρία της δημοκρατίας ως ο κατ’ εξοχήν ηγέτης της λύσης και ταυτόχρονα διαχωρίζει τη θέση του και καταγγέλλει τους εθνικά απαράδεκτους χειρισμούς του Προέδρου στο εθνικό θέμα, είτε συνεχίζει τα «ήξεις αφήξεις» με αποτέλεσμα μια μίζερη παρουσία στις επικείμενες εκλογές.

Επιπρόσθετα, μια θαρραλέα και ξεκάθαρη δήλωση διαχωρισμού των θέσεών του από αυτές του προέδρου είναι απόλυτα συμβατή με το διακύβευμα των εκλογών, που θα πρέπει να είναι η επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στη μαρτυρική αυτή γη και όχι το πολιτικό μέλλον του Αβέρωφ Νεοφύτου.