Ούτε βία, ούτε εξαθλίωση

Το μεταναστευτικό άρχισε και γίνεται πιο μεγάλο ζήτημα στην Κύπρο και από το ίδιο το Κυπριακό. Πολύ φοβάμαι κιόλας ότι ο τρόπος που προσπαθούμε να το λύσουμε είναι ο ίδιος με το Κυπριακό, δηλαδή, στη βάση ενός άκρατου συναισθηματισμού, χωρίς λογική και πλάνο. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα ίχνος οποιουδήποτε ρατσισμού, αλλά ρεαλισμού και αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι απαράδεκτο για όλους! Για τους Κύπριους αλλά και για τους μετανάστες. Η Κύπρος είναι μια πάρα πολύ μικρή χώρα, δεν μπορεί να απορροφήσει τους αριθμούς των μεταναστών. Αν για παράδειγμα, μπαίνουν στη χώρα 10 χιλιάδες μετανάστες κάθε μήνα και εμείς καταφέρνουμε να απελάσουμε τους 1.000, με απλά μαθηματικά σε πολύ λίγα χρόνια θα είναι περισσότεροι από εμάς. Το πρόβλημα βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό, αν και πολλοί Κύπριοι δεν θέλουν την επίλυση του Κυπριακού με αυτήν ακριβώς τη λογική ότι οι έποικοι και οι Τουρκοκύπριοι θα είναι περισσότεροι από τους Ελληνοκύπριους. Αυτό που φοβόμαστε, θα το πάθουμε τα επόμενα χρόνια! Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας, γιατί όταν πηγαίνει ο αρμόδιος υπουργός στις Βρυξέλλες χωρίς καμία προετοιμασία και δεν διεκδικεί μια άλλη φόρμουλα για το μεταναστευτικό εξαιτίας των περιορισμών που έχει η χώρα μας, όταν πηγαίνει αδιάβαστος και απροετοίμαστος αυτά παθαίνουμε. Άλλες χώρες πάλεψαν για τον αριθμό των μεταναστών που θα αποδέχονταν στη χώρα τους. Γιατί ως υπουργός η ικανότητά του αυτή όφειλε να είναι και όχι να σπέρνει μόνο τον τρόμο και τον ρατσισμό.

Δεν είναι η λύση τα συρματοπλέγματα. Η λύση είναι μέσα στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης να συνεργαστούν οι δύο κοινότητες για απελάσεις εντός πέντε ημερών από το σημείο που μπαίνουν οι μετανάστες στη χώρα, όπως προβλέπει και η ευρωπαϊκή οδηγία. Δεν είναι θέμα αναγνώρισης καμιάς Τουρκικής Δημοκρατίας της βορείου Κύπρου, είναι θέμα της χώρας μας στο σύνολό της και της προστασίας της. Αυτό θα ήταν ένα πολύ αποτελεσματικό βήμα και τρόποι υπάρχουν αν υπάρξει η θέληση αντί τα ρατσιστικά συνθήματα. Δεν είναι η βία, η εξαθλίωση των μεταναστών που θα τους διώξει από τη χώρα. Αυτό θα τους κάνει να μας μισήσουν και να λειτουργήσουν ως καθρέφτης μας, ό,τι βία σπείρουμε θα τη θερίσουμε. Όσοι δικαιούνται ασυλία, και αφού επιτέλους, καθίσουμε και διαπραγματευτούμε σοβαρά με την ΕΕ για τον αριθμό των μεταναστών που μπορούμε να φιλοξενήσουμε τότε ας σκεφτούμε σοβαρούς τρόπους ένταξής τους στην κοινωνία και αφομοίωσής τους. Έχουμε τόσα έργα που πρέπει να γίνουν σύμφωνα με την πράσινη συμφωνία, όλα τα δημόσια κτήρια να γίνουν ενεργειακά αυτόνομα. Οφείλουμε να βρούμε μια φόρμουλα να συμβάλουν όλοι αυτοί οι μετανάστες στην οικονομία της χώρας και στη βελτίωσή της. Θα αισθάνονται και οι ίδιοι με τη σειρά τους χρήσιμοι και όχι παραγκωνισμένοι, παρείσακτοι και εξαθλιωμένοι. Τα παιδιά των μεταναστών και όσοι είναι μορφωμένοι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ενταχθούν, το πιο σημαντικό είναι η παιδεία και η εκπαίδευσή τους σ’ ένα πλαίσιο αποδοχής! Οι μορφωμένοι μετανάστες που δικαιούνται ασυλία μπορούν κάλλιστα να συμβάλουν θετικά στην ανάπτυξη της χώρας μας.

Ο τρόπος όμως διαχείρισης του μεταναστευτικού μέχρι στιγμής πολύ φοβάμαι ότι θα μας γυρίσει μπούμερανγκ. Η βία θα φέρει βία, η εξαθλίωση και η εξάντλησή τους θα φέρει θυμό ο οποίος δεν θα μαζεύεται με κανέναν τρόπο. Σας το είχα γράψει και παλαιότερα αυτός που δεν έχει σπίτι και κρυώνει, στην απελπισία και στον θυμό του θα κάψει το δικό σου σπίτι για να ζεσταθεί.