Το «προοδευτικό» ξέπλυμα της τρομοκρατίας και του σκότους

«Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη συνδέεται με Κύπρο, το van και τον ιδιοκτήτη της ένοχης (με απόφαση κυπριακού δικαστηρίου που της επέβαλε πρόστιμο) εταιρείας, Dilian. Ο γενικός εισαγγελέας απέσυρε τις κατηγορίες εναντίον του. Γιατί; Για να μην πει ποιος του είπε ποιους να παρακολουθεί εδώ;».

Λογική η απορία του νομικού Κρις Τριανταφυλλίδη, όπως τη διατύπωσε πιο πάνω, σε tweet που έκανε. Και όντως αυτό είναι για εμάς το πιο ενδιαφέρον κομμάτι. Τα ερωτήματα όπως, ποιος έφερε την εταιρεία στην Κύπρο, ποιος της εκτελώνισε το βαν (ως μετεωρολογικό εξοπλισμό μάλιστα!), πώς μπόρεσε να το κάνει και κυρίως ποιους παρακολουθούσε.

Διότι, για να πέσει τόσο θεαματικά στα μαλακά η υπόθεση μόλις φάνηκε ότι θα έσκαγαν ονόματα στο δικαστήριο -ούτε καν τα του εκτελωνισμού δεν άγγιξαν…- μιλάμε σίγουρα για πολύ ισχυρό πρόσωπο, έτσι δεν είναι;

Scary πράγματα! Έρχονται και προεδρικές εκλογές. Σκεφτήκατε, αυτός που έκανε τη βρομοδουλειά και έβαζε και να του παρακολουθούν τους πάντες εδώ να κατεβαίνει, λέω τώρα, υποψήφιος; Δεν θα ήταν φοητσιάρικον;

Ας αλλάξουμε όμως θέμα. Οι φωτογραφίες των νεκρών παιδιών από τη Γάζα ήταν το Σαββατοκύριακο το νέο (αν και κλασικό) παιγνίδι των «προοδευτικών» και στον τόπο μας, όπως και αλλού. Όλων όσοι μετά από μήνες άβολης σιωπής για τη γενοκτονία την οποία διαπράττει ο νέος τους Πατερούλης, Πούτιν στην Ουκρανία, μπόρεσαν και πάλι να πουλήσουν την κάψα τους τάχα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά δεν καταπατούν οι δικτάτορες που γουστάρουν.

Το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, οι Παλαιστίνιοι «μαχητές» αμύνονται και διάφορα άλλα αγαπημένα και κοινά πια ακροαριστερά και ακροδεξιά κλισέ, ανασύρθηκαν από τα ντουλάπια προκειμένου να ειπωθούν οι ίδιες ανακρίβειες, οι ίδιες αναλήθειες και το ίδιο βολικό παραμύθι το οποίο επιτρέπει σε όλους αυτούς να αισθάνονται και να παρουσιάζονται ως τάχα ευαίσθητοι.

Μόνο βέβαια με αυτά που τους συμφέρουν. Διότι κανείς δεν μίλησε για το τι προκάλεσε αυτή τη νέα σύγκρουση, κανείς δεν άγγιξε την τρομοκρατική και όχι… μαχητική οργάνωση Ισλαμική Τζιχάντ έναν βραχίονα του σκοτεινού καθεστώτος της Τεχεράνης όπως και η Χαμάς, και πολύ περισσότερο κανένας και καμία από όλους αυτούς, δεν είχε τη στοιχειώδη εντιμότητα να μιλήσει για τις αποτυχημένες εκτοξεύσεις πυραύλων της Ισλαμικής Τζιχάντ εναντίον πολιτών στο Ισραήλ, οι οποίες οδήγησαν και πάλι στην πτώση των πυραύλων μέσα στη Γάζα και προκάλεσαν τον θάνατο των πέντε παιδιών.

Αυτή τη φορά υπάρχουν και βίντεο όπου διαγράφεται ξεκάθαρα η πορεία και η επιστροφή των πυραύλων αλλά και η απομάκρυνση όσων δεν εξερράγησαν με τη χρήση παιδιών (!) από την τρομοκρατική οργάνωση, χθες.

Όπως υπάρχουν και ακλόνητες αποδείξεις ότι οι Ισραηλινοί χτύπησαν σε συγκεκριμένο και μόνο σημείο ως απάντηση -υπάρχει σε οπτικό υλικό- όπως επίσης έδωσαν στη δημοσιότητα συνομιλία στα αραβικά με τοπικό υπεύθυνο ο οποίος ανέλαβε να αδειάσει πρώτα το κτήριο - βάσει της τρομοκρατικής οργάνωσης το οποίο επλήγη.

Για όλους αυτούς βέβαια, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το Ισραήλ είναι ο κακός και «οι Παλαιστίνιοι» ο καλός, ακόμα και εάν αυτό σημαίνει πως ταυτίζονται -και φυσικά ταυτίζονται- με ισλαμιστές τρομοκράτες υποχείρια της Τεχεράνης οι οποίοι έχουν γεμίσει τη Γάζα με τούνελ γεμάτα οπλισμό και χρησιμοποιούν τα γυναικόπαιδα ως ανθρώπινες ασπίδες.

Ακόμα κι αν ταυτίζονται, και πλέον το κάνουν απολύτως συνειδητά, με τον ξεκάθαρο αντισημιτισμό και το μίσος κατά των Εβραίων, όπως και οι ναζιστές, και με τις αξιώσεις αυτών των τρομοκρατών για καταστροφή του Ισραήλ, το οποίο έχει κάθε δικαίωμα ύπαρξης, αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ εδώ και δεκαετίες.

Συγκεκριμένα, από τότε που προτάθηκε στους Παλαιστίνιους να κρατήσουν το μεγάλο μέρος του σημερινού Ισραήλ και να δώσουν στους Εβραίους (σ.σ. οι οποίοι είχαν βίαια εκδιωχθεί από τους Ρωμαίους και για δύο χιλιετίες προσεύχονταν για επιστροφή στα εδάφη των προγόνων τους), ένα πολύ μικρό κομμάτι. Οι Παλαιστίνιοι το απέρριψαν, κηρύττοντας συνεχώς πολέμους για αφανισμό των Εβραίων μαζί με τους άλλους Άραβες εθνικιστές --«καλούς» όμως εθνικιστές για τους «προοδευτικούς» αφού αγόραζαν οπλισμό από το Σοβιετικό μπλοκ και τα δικτατορικά τους καθεστώτα ήταν δορυφόροι του- και τους οποίους πολέμους, έχαναν παρά την υπεροπλία τους. Μαζί με πρόσθετα εδάφη.

Ψιλά γράμματα. Ακόμα κι αν αυτό το παραμύθι φέρνει τους «προοδευτικούς» σε σύγκρουση με μετριοπαθείς Παλαιστίνιους όπως λ.χ. ο Μπάσεμ Έιντ, ειρηνιστής και ιδρυτής της Παλαιστινιακής Ομάδας Παρακολούθησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Ιεροσόλυμα ο οποίος έγραφε χθες: «Για χρόνια η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ με την υποστήριξη του Ιράν, ριζοσπαστικοποίησε τους Παλαιστίνιους και υποκίνησε τον βαθιά ριζωμένο αντισημιτισμό. Έχουν έναν στόχο: τη γενοκτονία του εβραϊκού λαού. Ως Παλαιστίνιος, καταδικάζω απερίφραστα αυτό το μίσος».

Για το Μεσανατολικό, μπορούμε να συζητάμε για ώρες. Το μίσος, η τυφλή τρομοκρατία, οι επιθέσεις εναντίον αμάχων και το ξέπλυμα των τρομοκρατών που εξοπλίζει η Τεχεράνη σε μια περίοδο που πολλά αραβικά κράτη εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, ζητώντας και πολύ σωστά, ο στόχος να είναι ένα ανεξάρτητο κράτος για τους Άραβες της περιοχής, αυτά δεν έχουν να κάνουν με το Μεσανατολικό στη λογική της διαφοράς Αράβων Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Παρότι όλα τα πιο πάνω είναι μια χαρά με βάση την πολιτική και την ιστορική μυωπία αλλά και τον φανατισμό ακροαριστερών και ακροδεξιών.

Και ναι, Άραβες της περιοχής. Διότι Παλαιστίνιοι ήταν μέχρι την έναρξη της σύγκρουσης και στις μέρες της αποικιοκρατίας και οι Εβραίοι που ζούσαν εκεί και έτσι ονόμαζαν και οι ίδιοι τον εαυτό τους ως Εβραίοι της Παλαιστίνης. Ο όρος Παλαιστίνιος με τη σημερινή του έννοια, ως Άραβας προέκυψε μετά την ανεξαρτησία του Ισραήλ και είναι ένας όρος ο οποίος αμέτρητοι Άραβες - πολίτες του Ισραήλ δεν νιώθουν ότι τους εκφράζει. Αισθάνονται Άραβες του Ισραήλ.

Το Ισραήλ όπως και κάθε χώρα δεν είναι ούτε τέλειο ούτε και άγιο. Είναι όμως η μοναδική δημοκρατία στην περιοχή εκτός από εμάς και μάλιστα είναι πολύ πιο δημοκρατικό από εμάς με πολύ πιο θαυμαστά επιτεύγματα ως κράτος.

Οι Άραβες υπήκοοί του δε, είναι παντού: από τον στρατό μέχρι όλες τις βαθμίδες της Πολιτείας. Είναι στην Αστυνομία, στο ανώτατο δικαστήριο και την Κνέσετ, τη Βουλή όπου επικρίνουν ελεύθερα και σφοδρά τις πολιτικές για το Παλαιστινιακό και όπου παρακάθονται ακόμη και ως εκπρόσωποι ισλαμιστικών κομμάτων και σήμερα, μετέχουν και στην κυβέρνηση του Ισραήλ! Τόσο... «απάρνταϊντ»!

Κάτι που βέβαια δεν βρίσκει κανείς ούτε στη Ραμάλα όπου το καθεστώς Αμπάς ξυλοκοπεί ενίοτε μέχρι θανάτου τους επικριτές του -θυμίζω μόνο την περίπτωση του Νιζάρ Μπανάτ, του κυριότερου επικριτή του Αμπάς πέρσι τον Ιούνιο- ή τη Γάζα η οποία διοικείται από το σκοτάδι της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ και καταπνίγει την όποια διαμαρτυρία με ανάλογη βία.

Είναι καιρός να υπάρξει αντίλογος σ’ αυτήν όλη την ψευδολογία και στη χώρα μας. Είναι καιρός να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους, όσο κι αν αυτό δεν συμφέρει σε αφηγήματα δεκαετιών και στους όποιους επιλεκτικά αδιάβαστους και φανατικούς επαναστάτες της συμφοράς με τις ατζέντες των επιλεκτικών τους «ευαισθησιών».

Η αθλιότητα των οποίων, τους κάνει να θεωρούν μαχητές ανθρώπους οι οποίοι χρησιμοποιούν παιδιά ως ανθρώπινες ασπίδες, ρίχνουν ρουκέτες εναντίον πολιτών και μαχαιρώνουν αβέρτα πολίτες στους δρόμους.

Αν τους αρέσουν δικαίωμά τους. Και δεν με εκπλήττει. Όμως δυστυχώς για αυτούς, οι φανατικοί και οι τρομοκράτες μπορούν να είναι τόσο «μαχητές», όσο η εισβολή και η γενοκτονία του Πατερούλη τους Πούτιν στην Ουκρανία, «απελευθέρωση».

Αν και αυτός ο συσχετισμός εξηγεί πολλά!..