Πλούσιοι τζιαι φτωσιοί συγκοινωνούντα δοχεία

Το θερμόμετρο δεν λέει να κατεβεί που τους 40⁰ τζιαι υπό τον φόβο να βάλουμε δεύτερη υποθήκη το σπίτι τσιέφκουμεν το έαρ κοντίσιον, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούμεν όπως τα μεθυσμένα κουνέλια. Κάποιοι δε που μας μένουμε στην πρωτεύουσα τούτης της χώρας, οπόταν, ούτε να βουττήσουμεν στη θάλασσα δεν μπορούμε, εκτός φυσικά τζιαι αν μας εγκρίνουν πεζινοδάνεια για να πηαινοερκούμαστεν. Γενικώς για να επιβιώσει κάποιος τη σήμερον ημέρα, είτε είναι καλοτζαίριν είτε χειμώνας, θα πρέπει το λιόττερον να παντρευτεί σε σόι πετρελαιοπαραγωγού ή να γίνει εκατομμυριούχος εχτές αν είναι δυνατόν. Τα υπόλοιπα έν' μιλοσφοτζίσματα για να'χαμε να λέγαμε.

Το παραμύθι πως η ελεύθερη αγορά μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ευμάρειας για όλους είναι πλέον εξίσου γελοίο με το ότι όλοι είναι ίσοι σε ένα ούτω καλούμενο κομουνιστικό καθεστώς εξ ορισμού. Καμία ιδεολογία που μόνη της δεν μπορεί να εξασφαλίσει το ευ ζην αν δεν υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας που να περιορίζουν το πόση δύναμη μπορεί να αποκτήσει κάποιος μέσα σε ένα σύστημα, τζιαι φυσικά η δύναμη κράτα χεράκια με το χρήμα το οποίο εγγυάται τη δύναμη που αποκτά κάποιος. Με το χρήμα ελέγχεις τα πάντα τζιαι τους πάντες. Το χρήμα ανεβάζει εξουσίες ή κατεβάζει όταν δεν το βολέφκει, κόφκει τζιαι ράφκει νομοθεσίες κατά το δοκούν, δημιουργεί διαδρόμους διαφθοράς τζιαι εκμετάλλευσης, διασφαλίζει την ύπαρξη των ολίγων τζιαι «εκλεκτών» μόνο. Εξάλλου, για να υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι πρέπει να υπάρχουν τζιαι οι πάμπτωχοι, είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το χρήμα είναι μια δεδομένη ποσότητα τζιαι άρα αν δώσεις πιο πολλήν στους φτωχούς σημαίνει το αφαιρείς από τους πλούσιους τζιαι το ανάποδο, αν το δίνεις στους πλούσιους το αφαιρείς από τους φτωχούς. Και είναι εδώ που υποτίθεται πως το σύγχρονο κράτος το οποίο έχουμε δημιουργήσει μπορεί να παρεμβαίνει για να εξασφαλίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κρατούνται οι ισορροπίες, ούτως ώστε κανείς να μην εκμεταλλεύεται το σύστημα προς ίδιον όφελος και μόνο.

Δυστυχώς, όμως, για τους πολλούς, η πραγματικότητα είναι η καταπίεση, η εκμετάλλευση τζιαι το παραμύθκιασμαν πως αν δουλέψεις σκληρά, στο τέλος θα πετύχεις τη μεγάλη ζωή. Η ύπαρξη της λέξης «ελεύθερη» στον ορισμό «ελεύθερη αγορά» περνά υποσυνείδητα το μήνυμα πως με την ελεύθερη αγορά δημιουργούνται τζιαι συνθήκες ελευθερίας του ατόμου. Ουδέν αναληθέστερο. Η «ελεύθερη» αγορά μια χαρά υπάρχει τζιαι σε δικτατορικά καθεστώτα τζιαι κατ' ακρίβεια το πείραμα τούτου του είδους αγοράς εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ. Η μόνη ελευθερία που σου παρέχει τούτη η αγορά είναι να κάμεις χρήμα. Τίποτε άλλο δεν σου εγγυάται. Τώρα, αν είσαι τόσο βλάκας που να νομίζεις πως τούτο σημαίνει ελευθερία σε ατομικό επίπεδο, τι να σου πω; Ό,τι πάθεις αξίζει σου τζιαι όσην εκμετάλλευση δέχεσαι να ευχηθώ και εις ανώτερα.

Οι συνθήκες στις οποίες ζούμε σήμερα, της «ελεύθερης αγοράς», δεν είναι μόνο επικίνδυνες διότι εξασφαλίζουν υπόβαθρο δημιουργίας αμύθητου πλούτου, πλούτο που δεν είχαν ούτε καν οι αυτοκράτορες, αλλά διότι είναι εχθρικές τζιαι προς τη δημιουργία οικογένειας. Ως κοινωνία έχουμε επιτρέψει να μας δουλέφκουν κανονικά τζιαι με τον νόμο, τον οποίο εξαγοράζουν με το χρήμα υπό το πρόσχημα της «ελευθερίας». Εξαναγκάζονται οι νέοι άνθρωποι πλέον να δουλέφκουν ατελείωτες ώρες με συμβόλαια που τζιαι καλά υπογράφονται με τη «θέλησή» τους, με εξευτελιστικούς μισθούς, ακανόνιστα ωράρια, ελάχιστα έως καθόλου άλλα ωφελήματα, ανύπαρκτες δομές φύλαξης παιδιών κ.λπ. Αρρωστά έναν μωρό σου τζιαι δεν έχεις πού να το αφήσεις, διότι αν δεν παεις δουλειά κινδυνεύεις να τη χάσεις. Το κράτος είναι ανύπαρκτο στην εγγύηση της ασφάλειάς σου στον εργασιακό σου χώρο, αλλά πολλά υπαρκτό στην εγγύηση της ύπαρξης της επιχείρησης. Εν ολίγοις, εξασφαλίζει τες συνθήκες για την ύπαρξη της επιχείρησης, αλλά όχι τες συνθήκες για τη δική σου ύπαρξη σε αυτές. Πλέον είναι νόμιμη η εκμετάλλευσή σου.

Τα γραφόμενα σήμερα δεν είναι κάλεσμα σε «επανάσταση». Έν' 40⁰ βαθμοί όπως προείπαμε. Πού να βουρουμε στους δρόμους με έτσι πυράν; Είναι απλά μια υπενθύμιση για την τραγική μας πλέον πραγματικότητα. Το κράτος είναι μια έννοια ρευστή. Αλλάζει μορφή αναλόγως του ποιοι θα έχουν την εξουσία να αποφασίζουν για σένα. Τζιαι την εξουσία στα κράτη τα δικά μας, τα ευρωπαϊκά, τη δίνουμε εμείς με την ψήφο μας. Μέχρι τις εκλογές έχουμε άπλετο χρόνο να υποβάλουμε τα ερωτήματά μας στους υποψήφιους Προέδρους. Μέχρι τες εκλογές, οι υποψήφιοι έχουν όλο τον χρόνο για να μας πουν, όι απλά πώς ΘΑ κάμουν τούτο ή το άλλο, αλλά να μας δώσουν λεπτομερές πρόγραμμα με το οποίο θα εφαρμόσουν ό,τι ΘΑ κάμουν. Αν δεν δω λεπτομερή στοιχεία τζιαι νούμερα, θα το σκεφτώ πολλά αν θα σηκωθώ να πάω να ψηφίσω.