Πώς τους συγχωρήσατε;

Ακόμα δεν το χωράει ο νους μου όσο το σκέφτομαι. Τι δουλειά είναι αυτή; Έμειναν ατιμώρητοι εκείνοι που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη τραγωδία στην πρόσφατη ιστορία της Κύπρου. Μόνο ένας από αυτούς τιμωρήθηκε. Ο Νίκος Σαμψών. Κανείς άλλος δεν τιμωρήθηκε. Δολοφόνησαν, έκαναν βασανιστήρια και ύστερα δεν πλήρωσαν το τίμημα. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς έγιναν αξιοσέβαστοι άνθρωποι! Κάνει ομιλία ένας πραξικοπηματίας ακόμα και σε μια τελετή στην οποία μνημονεύονται τα θύματα της 15^ης Ιουλίου 1974. Πόσο σεβάσμιοι είναι και εκείνοι που ρίχτηκαν στην πολιτική και στις επιχειρήσεις, μην τους ματιάσω! Πώς να μην είναι συντετριμμένη κοιτάζοντας αυτά τα χάλια μια μητέρα, της οποίας ο γιος δολοφονήθηκε από τους πραξικοπηματίες; Τις τελευταίες ημέρες διάβασα πολλά κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με τα θύματα του πραξικοπήματος. Πολύ συγκινητικά. Βιώθηκε τόση θηριωδία. Και πώς έμειναν ατιμώρητοι εκείνοι που τα έκαναν όλα αυτά; Ακόμα δεν το χωράει ο νους μου. Μήπως επειδή τους συγχώρησε ο Μακάριος που βγήκε ζωντανός; Μήπως μπορεί να αποφασίσει ένας άνθρωπος για μια τέτοια συγχώρεση; Μακάρι να ρωτούσε και εκείνες τις μανάδες. Που ακόμα μοιρολογούν. Και περνούν το απόλυτο βάσανο…

Η συγχώρεση μπορεί να οφείλεται στη δόξα του μεγαλείου. Μπορεί να επηρεάστηκε από τον Χριστό και τον Γκάντι ο Αρχιεπίσκοπός. Όμως, μήπως αυτό είναι κάτι που μπορεί να συγχωρεθεί τόσο εύκολα; Ή μήπως ο λόγος που είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που βιώθηκε μετά από το πραξικόπημα; Μήπως η τουρκική εισβολή και κατοχή έκανε να ξεχαστούν εκείνα που βιώθηκαν κατά το πραξικόπημα; Αν δεν γινόταν αυτό το πραξικόπημα, δεν θα γινόταν και η 20^ή Ιουλίου. Η φασιστική ελληνική χούντα έπεσε στην παγίδα της Αμερικής και της Αγγλίας. Ενθάρρυναν τη χούντα. «Προχώρα και μην φοβάσαι», της είπαν. Εκείνοι ήξεραν πολύ καλά ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Τους δόθηκε μια χρυσή ευκαιρία για να διαμελίσουν το νησί. Μια ευκαιρία να μπορέσουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Κύπρο για χρόνια. Ο υπεργολάβος θα ήταν η Τουρκία και εκείνοι θα κρατούσαν τα λουριά. Οι άμυαλοι χουντικοί, που είχαν χάσει την ψυχραιμία τους, ήταν βέβαιοι ότι η Τουρκία δεν θα παρέμβαινε. Νόμιζαν ότι δεν θα το επέτρεπαν αυτό η Αμερική και η Αγγλία σε περίπτωση που επιχειρούσε να παρέμβει. Ουσιαστικά και ο Μακάριος δεν είχε πιστέψει ποτέ ότι μια μέρα θα μπορούσε να εισβάλει και να κατακτήσει το νησί η Τουρκία.

Και οι Μαχάτμα Γκάντι και Νέλσον Μαντέλα ήταν ηγέτες που δεν υποστήριζαν την τιμωρία. Κοιτάξτε τι λέει ο Μαντέλα:

«Όταν έγινα Πρόεδρος, βγήκαμε για περίπατο με τους στρατιώτες μου. Μετά από τον περίπατο πήγαμε να φάμε μεσημεριανό σε ένα εστιατόριο. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι στο κέντρο του εστιατορίου και παραγγείλαμε. Ενώ περιμέναμε τα φαγητά μας, είδα στο διπλανό τραπέζι έναν άνδρα να κάθεται μόνος. Όταν ήρθε το φαγητό του ανδρός, ζήτησα από έναν στρατιώτη μου να πάει να τον προσκαλέσει στο τραπέζι μας. Ο άνδρας πήρε το πιάτο του, ήρθε κοντά μας και κάθισε δίπλα μου. Καθώς έτρωγε χωρίς να μιλάει, ούτε κοίταζε ούτε συμμετείχε στην κουβέντα μας, ούτε και είχε επαφή με τα μάτια. Έτρεμαν συνεχώς τα χέρια του ανδρός. Μόλις τέλειωσε το φαγητό του, ο άνδρας σηκώθηκε χωρίς να μιλήσει και κούνησε το χέρι του σαν να έλεγε γεια σας, χωρίς να με κοιτάξει. Του έσφιξα το χέρι και απομακρύνθηκε από το τραπέζι. Όταν έφυγε ο άνδρας, ένας από τους σωματοφύλακές μου, μου είπε το εξής: ‘Αυτός ο άνδρας, κύριε, πρέπει να είναι άρρωστος. Καθώς έτρωγε έτρεμε συνεχώς το χέρι του’. Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! Δεν έτρεμαν γι’ αυτό τον λόγο τα χέρια του ανθρώπου’, είπα και πρόσθεσα: ‘Ο άνδρας αυτός ήταν ένας από τους φρουρούς μου όταν ήμουν στη φυλακή. Όταν με υπέβαλλε σε βασανιστήρια για ώρες, του φώναζα και τον ικέτευα να μου δώσει νερό. Όμως, αυτός ο φρουρός, αντί να μου δώσει νερό, με κορόιδευε και ουρούσε πάνω στο κεφάλι μου’. Εκείνος ο άνθρωπος δεν ήταν άρρωστος, μόνο με φοβόταν, επειδή ήμουν Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής. Φοβόταν ότι θα τον έστελνα στη φυλακή, θα του έκανα ό,τι μου έκαναν και θα τον πρόσβαλλα επειδή με είχαν προσβάλει. Όμως, δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου και των ηθικών αξιών μου. Οι νοοτροπίες που θέλουν να πάρουν εκδίκηση διαλύουν τις χώρες τους, ενώ οι άνθρωποι που θέλουν ειρήνη δημιουργούν χώρες. Δεν χρειάζεται να αγοράσετε τον ουρανό για την ελευθερία. Αρκεί να μην πουλήσετε την ψυχή σας».

Έτσι. Ο Μαντέλα συγχώρησε τον βασανιστή του, ο οποίος του ούρησε στο πρόσωπο. Και ο Μακάριος τους αιμοβόρους δολοφόνους που διαμέλισαν την πατρίδα του και την έκαναν κομμάτια!