Οι «μαθητές» του Γλαύκου Κληρίδη

Αν και υπολείπονται πέραν των έξι μηνών μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2023, το προεκλογικό θερμόμετρο έχει πάρει φωτιά. Κάθε εκδήλωση μετατρέπεται, έμμεσα η άμεσα, σε προεκλογική με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των ψηφοφόρων. Μία δε προσφιλής τακτική είναι η επίκληση ιστορικών ηγετών των οποίων η επιρροή στο εκλογικό σώμα, ανεξάρτητα του αν βρίσκονται στη ζωή ή όχι, είναι καταλυτική.

Ειδικότερα στον ΔΗΣΥ, η αναφορά στον ιστορικό ηγέτη Γλαύκο Κληρίδη έχει καταντήσει καθημερινό φαινόμενο. Σίγουρα, θεμιτή πρακτική η οποία άλλωστε πάντα χρησιμοποιείτο εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας και όχι μόνο.

Μια τέτοια εκδήλωση, η οποία δεν ήταν μεν προεκλογική αλλά είχε κληριδικό χαρακτήρα, ήταν η τελετή των αποκαλυπτήριων ενός γλυπτού, εις μνήμην του Γλαύκου Κληρίδη, το οποίο φιλοτέχνησε ο γνωστός γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης και το οποίο ευρίσκεται στο πάρκο «Γλαύκος Κληρίδης», στον ποταμό της Γερμασόγειας.

Τα αποκαλυπτήρια του γλυπτού τέλεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην παρουσία του υποψηφίου για την Προεδρία και προέδρου της παράταξης Αβέρωφ Νεοφύτου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την ομιλία του, αφού εξήρε το ήθος του Γλαύκου Κληρίδη, «ενός καταξιωμένου ηγέτη, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του παραδείγματός του στην πολιτική ζωή του τόπου, μέσα από το ήθος, τη μετριοπάθεια και τον αγνό πατριωτισμό που τον διέκρινε», διαβεβαίωσε για την κοινή και αποφασιστική του βούληση, κοινή με τους οραματισμούς του Γλαύκου Κληρίδη, του πολιτικού του μέντορα, να συνεχίσει να εργάζεται μέχρι λήξεως της θητείας του άοκνα, για την εξεύρεση μιας λύσης που να σέβεται την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ασφάλεια του Κυπριακού Ελληνισμού, που δεν θα παραγνωρίζει τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων, αλλά θα διασφαλίζει μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα. Αν και το θετικό είναι το ότι διαβεβαίωσε χωρίς να δεσμευθεί, καμία ονομαστική αναφορά στη μορφή λύσης Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.

Σίγουρα λόγια τιμής και εκτίμησης του Προέδρου προς τον ιστορικό ηγέτη της μεγάλης παράταξης, αλλά κενά περιεχομένου. Πράγματι, έχει καταντήσει κουραστικό όλο αυτό το τροπάρι περί σεβασμού των παρακαταθηκών, περί πολιτικού πατέρα και μέντορα. Κουραστικό γιατί στις πλείστες των περιπτώσεων τα μεγάλα αυτά λόγια δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, τις δε παρακαταθήκες, για τις οποίες όλοι αυτοί κόπτονται, τις έχουν γραμμένες στα παλιότερα των υποδημάτων τους.

Καλό θα ήταν, με ευκαιρία τις εκδηλώσεις τιμής προς τον Γλαύκο Κληρίδη, οι οποίες λόγω εκλογών θα πληθαίνουν, να γίνει μια ανάλυση και ένας παραλληλισμός για το αν σήμερα ο ΔΗΣΥ, ως κόμμα αλλά και ως κυβέρνηση, είναι αυτός που δημιούργησε ο ιστορικός ηγέτης. Αν δηλαδή διατηρούνται εκείνες οι αρχές και αξίες που έκαναν τον Γλαύκο Κληρίδη αποδεκτό και σεβαστό, όχι μόνο από φίλους αλλά και από πολιτικούς αντιπάλους.

Ξεκινώντας από τα θέματα διαφθοράς, ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν, παραμένει και θα παραμείνει το πρόσωπο αναφοράς για την εντιμότητα. Δεν βρέθηκε και ούτε θα βρεθεί ποτέ κανείς να αμφισβητήσει την εντιμότητα και την ακεραιότητά του. Η φράση «άμωμος και αμόλυντος», που τον τελευταίο καιρό δικαίως κατάντησε ανέκδοτο, στην περίπτωση του Γλαύκου Κληρίδη είναι η απόλυτη κυριολεξία.

Σε θέματα πολιτικής συμπεριφοράς, και πάλι πρώτος με διαφορά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί έχουν ταυτίσει τον πολιτικό πολιτισμό με τη συμπεριφορά του αειμνήστου Προέδρου.

Ανεξάρτητα όμως όλων των άλλων, αυτό με το οποίο ταυτίστηκε η πολιτική του πορεία ήταν το εθνικό θέμα. Εδώ έγκειται η μεγάλη αντίφαση που παρατηρείται σήμερα στον ΔΗΣΥ και φτάνει τα όρια της Κληριδοκαπηλείας.

Είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι, δεν μπορεί κανείς σήμερα να τεκμηριώσει το ότι οι χειρισμοί του Κυπριακού από την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ έχουν την οποιαδήποτε σχέση με τις παρακαταθήκες του Γλαύκου Κληρίδη.

Πιο συγκεκριμένα, δεν νομίζω ο ιστορικός ηγέτης της μεγάλης παράταξης να διανοείτο ποτέ, έστω στα πλαίσια ιδεοθύελλας, να μιλήσει για δύο κράτη, δηλαδή για την ντε γιούρε διχοτόμηση της πατρίδας. Ούτε θα ανεχόταν ποτέ να υπήρχε έστω και η παραμικρή κριτική για τη δική μας πλευρά στις εκθέσεις του ΓΓ του ΟΗΕ. Και ας μην ξεχνούμε ότι ο Γλαύκος Κληρίδης είχε να αντιμετωπίσει τον πλέον αδιάλλακτο ηγέτη των Τ/Κ, τον εμπνευστή του Τακσίμ, Ραούφ Ντενκτάς. Τέλος, δεν θα αποκαλούσε ποτέ πυροτέχνημα την πρόταση του Μουσταφά Ακιντζί, της 30ης Απριλίου του 2018, για υιοθέτηση του Πλαισίου Γκουτέρες ως Στρατηγική Συμφωνία, και σίγουρα δεν θα «ταλαιπωρούσε» τον διεθνή οργανισμό με πλαίσια φαντάσματα, όπως το πλαίσιο της 4ης Ιουλίου, και με άλλες πολιτικές ασυναρτησίες και τακτικισμούς.

Πώς γίνεται, λοιπόν, από τη μια να έχουν συντελεστεί όλα τα πιο πάνω και από την άλλη να γίνεται αναφορά στον Γλαύκο Κληρίδη και να αποκαλείται μέντορας ή πολιτικός πατέρας; Πώς είναι δυνατόν το Κυπριακό, επί διακυβέρνησης του ΔΗΣΥ, να έχει φτάσει στη χειρότερή του καμπή και στην Πινδάρου να μιλούν για κληριδικές παρακαταθήκες και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε;

Ένα από τα δύο συμβαίνει. Είτε ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν κακός δάσκαλος είτε ο σημερινός Πρόεδρος και πολλοί άλλοι από την ηγεσία της Πινδάρου, υπήρξαν κακοί μαθητές. Όσο καλόπιστα και να το θέσεις, όση επιείκεια και να δείξεις, αποδεικνύεται ότι, είτε ο Γλαύκος Κληρίδης είχε πρόβλημα μεταδοτικότητας σε θέματα αρχών και αξιών, είτε οι μαθητές του στο κόμμα υπήρξαν ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ο ίδιος ο Γλαύκος Κληρίδης θεωρούσε, εκ των κατ’ εξοχήν στενών του συνεργατών, εκτός βέβαια του αείμνηστου Παντελή Κούρου, τους Μιχάλη Παπαπέτρου και Χρήστο Στυλιανίδη (Αυτό το καταγράφω ως προσωπική μαρτυρία). Ο μεν πρώτος με Ακελικές καταβολές, ο δε δεύτερος θρέμμα μεν αλλά όχι γέννημα του ΔΗΣΥ.