«Zoφερό το προεκλογικό σκηνικό» του Ντίνου Θεοδότου

Όσοι νοιάζονται και αγωνιούν για μια μόνιμη ειρήνη και ομαλότητα σε αυτό τον τόπο, όσοι ελπίζουν σε μια επανένωση της πατρίδας μας, όσοι δεν ξέγραψαν πόλεις, χωριά και τόπους αγαπημένους, εκκλησίες και μνημεία και αναμένουν συγκεκριμένες προτάσεις για λύση του εθνικού μας προβλήματος, πρέπει να νιώθουν θλίψη, απογοήτευση, αλλά και ανησυχία από τις τοποθετήσεις των υποψηφίων για την προεδρία της Δημοκρατίας. Δύο από τους τρεις βασικούς υποψηφίους υπερακοντίζουν ποιος επέδειξε την πιο σθεναρή στάση κατά την κρίσιμη περίοδο του Κραν Μοντανά στο σύνθημα «μηδέν στρατός μηδέν εγγυήσεις». Δεν ξέρω πώς εκλαμβάνεται αυτή η θέση, αλλά σύμφωνα με τη δική μου απλή λογική οι δύο υποψήφιοι, Χριστοδουλίδης και Μαυρογιάννης, θέλουν να δείξουν ποιος ήταν ο πιο απορριπτικός, θεωρώντας τον απορριπτισμό ως ένδειξη πατριωτισμού. Συναφώς, ομολογώ ότι με ξάφνιασε δυσάρεστα η στάση του δεύτερου και απαιτούνται οπωσδήποτε κάποιες εξηγήσεις από το κόμμα που τον στηρίζει.

Για το θέμα των εγγυήσεων πρέπει να λεχθούν ορισμένες αλήθειες οι οποίες δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Δεχθήκαμε τις εγγυήσεις όταν υπογράψαμε τις Διεθνείς Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου και έκτοτε, ούτε ο Μακάριος ούτε ο Τάσσος Παπαδόπουλος ούτε κανένας άλλος Πρόεδρος διανοήθηκαν ή τόλμησαν να τις θέσουν υπό διαπραγμάτευση. Το θέμα τέθηκε από τον Νίκο Αναστασιάδη, και αυτό εις πίστη του, επήλθε σημαντικότατη βελτίωση και αυτό που υπήρχε στο τραπέζι ήταν να παραμείνουν 650 Τούρκοι στρατιώτες, όσοι προβλέπονταν στις Συμφωνίες Ζυρίχης και εκκρεμούσε το κατά πόσο θα ετίθετο ημερομηνία λήξης ή αναθεώρησης της Συμφωνίας. Η πρόταξη απόλυτων θέσεων όπως η πιο πάνω ισοδυναμεί με κόκκινη γραμμή, εκμηδενίζει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης και πρακτικά υποδηλώνει ότι αυτοί που τις προβάλλουν δεν θέλουν κατάληξη των διαπραγματεύσεων, αλλά προκαλούν το ναυάγιο. Αυτό βέβαια ήταν δεδομένο και αναμενόμενο από τον έτερο των υποψηφίων κ. Χριστοδουλίδη, ο οποίος καθ’όλη την πολιτική του διαδρομή, με περίτεχνο και διπλωματικό τρόπο απωθούσε τη λύση και κατέπνιγε κάθε προσπάθεια που μπορούσε να φέρει τις δύο κοινότητες κοντά. Αυτό εξάλλου εκτιμήθηκε από τον κύριό του υποστηριΚτή τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ο οποίος για διάφορους λόγους ήταν υποχρεωμένος να τον στηρίξει. Παρόλο που ο εν λόγω υποψήφιος ουδέποτε διευκρίνισε τις πολιτικές του θέσεις, οι τοποθετήσεις του στο Κυπριακό ήταν πάντοτε γενικόλογες και νεφελώδεις και αποφεύγει συστηματικά να εκθέσει τις απόψεις του, ουσιαστικά κρύβεται, εντούτοις έρχεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις. Η εξήγηση που δίνουν οι υποστηρικτές του είναι ότι «είναι καλό παιδί, νέος, ευγενικός και όμορφος». Δεν πιστεύω ότι το πολιτικό αισθητήριο του μέσου Κύπριου να είναι τόσο χαμηλό ώστε να θεωρεί ότι αυτές και μόνον οι ιδιότητες να είναι αρκετές για έναν ικανό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκτιμώ ότι αυτά είναι προφάσεις και προσχήματα και άλλοι είναι οι πραγματικοί λόγοι. Δεν έχει απόψεις για τη λύση γιατί απλούστατα δεν θέλει λύση. Εξ ου και έχει μαζέψει γύρω του όλους τους απορριπτικούς, που για ετερόκλητους λόγους ο καθένας έχει συμφέροντα, κυρίως οικονομικά, να διαιωνίζεται η παρούσα κατάσταση. Και όλοι αυτοί βρίσκουν πολιτική στέγη με το πρόσχημα ότι θέλουν να… αντιδράσουν στο κατεστημένο.

Αναφορικά με τον τρίτο υποψήφιο, τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ισχύουν οι ίδιοι ενδοιασμοί και επιφυλάξεις. Δεν ακούστηκε να διαφωνήσει σε κανένα στάδιο των διαπραγματεύσεων, αλλά ούτε και μεταγενέστερα έκανε κάποιες δηλώσεις αποστασιοποίησης ή διαφωνίας με τη στάση της κυβέρνησης.

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα της αβεβαιότητας, της αδιαφορίας και των αδιεξόδων, που η συντήρηση της στασιμότητας είναι ό,τι μπορεί να προκύψει με τα υφιστάμενα δεδομένα, καλείται ο πολίτης να κάνει τις επιλογές του. Όταν βλέπει ότι χρόνο με τον χρόνο εξανεμίζονται οι ελπίδες, χάνονται τα πάντα και δεν πρόκειται να πάρουμε τίποτε. Κανένας υποψήφιος δεν εκφράζει μεγάλο μέρος του λαού. Πέρα από γενικόλογες ατάκες, δεν έχουν πείσει ότι θα ασχοληθούν επισταμένα και σοβαρά με το Κυπριακό κάνοντας συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις. Συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις λέμε «το μη χείρον βέλτιστον». Εύχομαι η κατάσταση να αλλάξει, να διευκρινιστούν οι θέσεις των υποψηφίων και να μην καταφύγουμε στο μη χείρον.