Όταν ένας φίλος μου καταστηματάρχης στην περιοχή Αράστα ένιωσε ασφυξία από τις διακοπές ρεύματος, βγήκε μπροστά στην πόρτα του, κάθισε σε μια πλατφόρμα και φώναζε οργισμένα: «Θέλετε κυρίαρχο, ίσο κράτος, ε. Πάρτε ένα ίσο και κυρίαρχο κράτος»! Ύστερα, λέει ό,τι του έρθει. Κανείς από τους γύρω του δεν λέει τίποτα. Κανείς δεν του απαντά. Και εκείνος σαστίζει με αυτό. Εκεί υπάρχουν άτομα που δεν επιτρέπουν να λεχθεί κουβέντα για τη σημαία, το κράτος και τη μητέρα πατρίδα. Που νιώθουν περήφανοι για την τουρκική τους ταυτότητα και όχι για την κυπριακή. Που πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να ζήσουμε μαζί, ανάμεικτα με τους Ελληνοκύπριους. Που όμως υποδέχονται με μεγάλη ευγένεια και αβρότητα τους Ελληνοκύπριους πελάτες που έρχονται στην Αράστα. Που τους λένε «καλημέρα» χαμογελώντας. Η αγορά της Αράστα είναι ένα από τα μέρη από τα οποία περνούν πιο πολύ οι Ελληνοκύπριοι. Όσοι έρχονται για ψώνια, παίρνουν ανάσα απολαμβάνοντας έναν καφέ στο Μπουγιούκ Χαν που βρίσκεται εκεί. Ο αγαπητός μου φίλος μου λέει: «Εκπλήσσομαι. Κανείς δεν μου απάντησε. Φωνάζω ότι είναι δημοκρατία της μπανάνας και δεν ακούγεται άχνα! Τελείωσε ο ηλεκτρισμός και τελείωσε και ο εθνικισμός άραγε»; Δεν τελειώνει, φίλε μου, δεν τελειώνει. Μου φαίνεται πως ακόμα δεν το έμαθες αυτό. Ο Τούρκος πεθαίνει, όμως δεν παραδίδεται! Κάθε Τούρκος γεννιέται στρατιώτης, όχι βρέφος! Αψηφούν όσους λένε πως δεν γεννιέται στρατιώτης, αλλά βρέφος. Κοίτα καλά. Ποιοι ανάμεσά μας είναι πιο πολύ εχθροί των Ελληνοκυπρίων, νιώθουν πιο πολύ μίσος και εχθρότητα κατά των Ελληνοκυπρίων; Εκείνοι που οπωσδήποτε έχουν έναν Ελληνοκύπριο στο σόι τους. Για τον λόγο αυτό, είναι πιο Τούρκοι απ’ όλους. Πιο εθνικιστές απ’ όλους. Σαν να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι Έλληνες. Όμως, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν Ελληνοκύπριο στο σόι τους και δεν νοιάζονται καθόλου γι’ αυτό. Μάλιστα, κάποιοι νιώθουν ευτυχισμένοι για το γεγονός ότι είναι μιγάδες. Νομίζω ότι υπάρχουν και μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα κάποιοι και από τις δύο ομάδες. Για παράδειγμα, λέγεται ότι ο πατέρας του Γρίβα ήταν Τουρκοκύπριος. Μάλιστα, υπάρχουν κάποιοι που γνώρισαν αυτήν την οικογένεια στην περιοχή Λευκονίκου. Μου είχε πει το ίδιο και ο ιστορικός Κώστας Κύρρης, τον οποίο είχα επισκεφτεί στο σπίτι του όταν ήταν στα τελευταία του. Και με είχε ρωτήσει: «Γιατί δεν γίνεται καθόλου αναφορά στον πατέρα του Γρίβα»; Άραγε, ήταν τόσο εχθρός των Τούρκων ο Γρίβας επειδή ο πατέρας του ήταν Τουρκοκύπριος;
Ουσιαστικά, αυτά δεν ήταν το σημερινό μου θέμα. Κόλλησαν στην άκρη της πέννας μου. Εδώ και 48 χρόνια, είμαι κάτοικος μιας αποικίας. Ποτέ δεν θεωρώ ότι ζω σε ένα ανεξάρτητο κράτος, όπως άλλοι. Γι’ αυτό, δεν εκπλήττομαι καθόλου με αυτά που κάνει εδώ ο αποικιοκράτης. Αντιθέτως, εκπλήττομαι με όσους εκπλήττονται με αυτά. Για εμένα δεν κάνει καμία διαφορά το γεγονός ότι ο αποικιοκράτης είναι Τούρκος. Ο κατακτητής είναι κατακτητής. Ο εισβολέας είναι εισβολέας. Πρέπει να επιδείξουμε την ίδια αντίδραση στον τωρινό κατακτητή με εκείνη που θα επιδεικνύαμε αν απέναντί μας υπήρχε ένας Γάλλος, ένας Άγγλος, ένας Αμερικανός κατακτητής. Γιατί είναι τόσο αδύναμη η αντίστασή μας; Διότι αποδεχτήκαμε ότι ζούμε σε μια αποικιακή διοίκηση. Ακόμα κάνουμε το νούμερο του ανεξάρτητου κράτους. Δεν είμαστε ένα κράτος αποκομμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία. Είμαστε μόνο μια κοινότητα που αποχώρησε από αυτήν τη δημοκρατία. Αν αποδεχόμασταν ότι ζούμε σε μιαν αποικιακή διοίκηση, θα ήταν πολύ διαφορετικό από ό,τι είναι σήμερα το πεδίο αγώνα μας. Για να σκεπάσει την εισβολή και την κατοχή της εδώ, η Τουρκία μάς παρουσιάζει στον κόσμο ως ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Και κανείς από εμάς δεν φέρει αντίρρηση σε αυτό. Πρόσφατα, μας έδειξε πιο πολύ τα δόντια της. Δεν επιτρέπει να μπουν στην Τουρκία όσοι από εμάς δεν της αρέσουν. Διώχνει από το αεροδρόμιο όσους πηγαίνουν. Σκεφτείτε, καταντήσαμε σε αυτά τα χάλια. Τι μέρες φτάσαμε. Αντί να διώξουμε εμείς τον κατακτητή από εδώ, διώχνει εμάς ο κατακτητής από τη δική του χώρα. Με αυτό παρομοιάζω και την κατάσταση της κυπριακής κυβέρνησης. Ο κατακτητής δεν την αναγνωρίζει. Και εκείνη σχεδόν ικετεύει τον κατακτητή της να την αναγνωρίσει! Δεν τιμωρεί εκείνη τον κατακτητή. Ο κατακτητής τιμωρεί εκείνη!
Μην ματιάσω και τον Αναστασιάδη! Σχεδόν έφαγε τη ζωή του για μια συνομιλία μερικών λεπτών με τον Ταγίπ Ερντογάν. Με τη στήριξη του Μακρόν. Από τη μια, είμαστε υπό κατοχή και από την άλλη, τόση αμηχανία μπροστά στον κατακτητή μας. Μας αρμόζει; Τι θα καταλάβει άμα πει μερικές κουβέντες στο πόδι; Νιώθει περήφανος επειδή μπήκε στο ίδιο φωτογραφικό πλάνο; Καταλαβαίνουμε, καταπατούν την πατρίδα μας με τα άρβυλά τους. Αφήστε μας τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας. Ας μην την τσαλαπατήσουμε και αυτήν!
Δεν υπάρχει ηλεκτρισμός! Είμαστε στο βαθύ σκοτάδι. Ο Τατάρ ακόμη λέει τις ανοησίες για «ίσο κυρίαρχο» κράτος. Περνούν τα τανκ. Ακόμα κάνετε πρόβα για την τελετή της 20ης Ιουλίου;
