Όπως το είπατε, κ. υπουργέ. Σκέτη ταλαιπωρία!

Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά, αυτή η έλλειψη αντιδράσεων με αφορμή την επαναφορά των μασκών από αύριο «σε εσωτερικούς χώρους» είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

Δεν ξέρω όμως πού να την αποδώσω: δεν ξεπέρασαν ακόμα το σοκ οι ψέκες; Δεν το περίμεναν; Είναι ήσυχοι ακόμα, επειδή οργανώνονται; Είναι άραγε η ζέστη; Έχει πρόβλημα το ίντερνετ του Μόρφου; Και το κυριότερο: μήπως αντί να το θεωρούμε ευχάριστο πρέπει να ανησυχήσουμε τελικά;

Το καταθέτω εδώ για προβληματισμό. Όσον αφορά τη ζέστη, δεν την έθεσα τυχαία. Όσο κι αν δεν είμαι ρομαντικός και συνεπώς δεν ανήκω σε εκείνους οι οποίοι σπεύδουν κάθε χρόνο με τον πρώτο καύσωνα να αποδώσουν την… κατάσταση της χώρας -«the mental state of the nation», θα το έλεγαν οι Αμερικάνοι- στη ζέστη ξεχνώντας ότι και με ζέστη και με κρύο και με οτιδήποτε άλλο, πάνω – κάτω ίδια είναι η κατάσταση, δεν αρνούμαι ότι μερικές φορές εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα: στο ότι μας τη βαράει κατακέφαλα ο καύσων.

Ένα τέτοιο περιστατικό, θα ήθελα να πιστεύω τουλάχιστον, είναι και η δήλωση του υπουργού Μεταφορών Γιάννη Καρούσου ότι οι αλλαγές στο κέντρο της Λευκωσίας, οι μονοδρομήσεις και οι λεωφορειολωρίδες, γίνονται για να αναγκαστεί ο κόσμος να μην διακινείται με το ιδιωτικό του όχημα στο κέντρο της πόλης αλλά με τη δημόσια, λέει, συγκοινωνία.

Αυτό ενδέχεται κιόλας να αγγίζει το όριο της σοβαρής θερμοπληξίας, τόσο μάλιστα, που ο υπουργός έχει αρχίσει να έχει και παραισθήσεις. Μόνο έτσι μπορεί να ζει κανείς και να εργάζεται στη Λευκωσία και να νομίζει ότι ζει στη Βιέννη ή το Παρίσι. Αλλιώς, δεν εξηγείται. Στο πλαίσιο λέει του σχεδιασμού του, με μελέτη η οποία θα ετοιμαστεί τον Οκτώβρη, μελέτη για μονοδρόμους και λεωφορειολωρίδες όπως εξήγησε ο υπουργός, η Λευκωσία θα είναι η πρώτη πόλη που θα αλλάξει και η χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου θα είναι «σκέτη ταλαιπωρία». Τρομακτικό θα έλεγα!

Δεν θα είναι όπως είναι σήμερα δηλαδή, που είναι μια χαρά από μόνη της. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, καίγεσαι από τη ζέστη, κατεβάζεις καντήλια στα μποτιλιαρίσματα και μετά καταλαβαίνεις πόσο ωραίο είναι να ζεις εδώ.

Δεν ξέρω εάν υπάρχει κυρία Καρούσου αλλά, εάν υπάρχει, να του τσεκάρετε λίγο τη θερμοκρασία εάν γίνεται με το που θα μπει σπίτι απόψε; Διακριτικά. Και να του εξηγήσετε πως για να κινείται ο κόσμος στο κέντρο της Λευκωσίας με δημόσιες συγκοινωνίες υπάρχει ένα προβληματάκι: Πρέπει να υπάρχουν τέτοιες. Και είναι ακόμη 7 του Ιούλη να σκεφτείτε!..

Θα αναγκαστούμε, είπε ο υπουργός, να αλλάξουμε νοοτροπία οι Κύπριοι. Ε μα ναι! Το ότι δεν το σκέφτηκε κανένας από τους προκατόχους του, ότι η… νοοτροπία είναι το πρόβλημα με το κυκλοφοριακό στη Λευκωσία, είναι εντυπωσιακό πάντως. Ο κ. Καρούσος δεν απέκλεισε, επίσης, την αλλαγή και στα ωράρια λειτουργίας των σχολείων, αλλά και της δημόσιας υπηρεσίας, κάτι το οποίο, όπως είπε, θα λύσει το κυκλοφοριακό.

Άλλοι βρίσκουν προβλήματα, αυτός βρίσκει μόνο λύσεις! Καλό θα είναι όμως να ρωτήσει τους προκατόχους του, αν δεν το θυμάται, τι έγινε όταν είχε τεθεί παλαιότερα ζήτημα αλλαγής του ωραρίου και στα σχολεία, αλλά ειδικά στη δημόσια υπηρεσία. Εκτός κι αν το είπε για πλάκα. Έτσι θα μπορούσα να το καταλάβω.

Διότι για να είμαστε και δίκαιοι, δεν είναι μόνο οι πολιτικοί μας με τις ευφάνταστες και μακράν της πραγματικότητας ιδέες τους -θυμάστε τον άλλον που είχε φτιάξει λωρίδες «2+1» σαν να ήταν προσφορά για σερβιέτες σε υπεραγορά και τις ζωγράφισε κιόλας (τις λωρίδες)- οι οποίοι είτε μας δουλεύουν επειδή δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, είτε (ακόμα χειρότερα μάλλον) όντως τα πιστεύουν κάποτε.

Είναι και ο κόσμος. Εμείς δηλαδή. Όλοι, αλλά κυρίως τα καπετανάτα τα οποία ξεσηκώνονται με κάθε προτεινόμενη αλλαγή και, πάλι για να είμαι δίκαιος, συχνά έχουν και δίκαιο, αφού και οι αλλαγές, όπως και όλα τα άλλα σ’ αυτή τη χώρα, είναι του ποδαριού.

Χωρίς μελέτη ή και με μελέτες οι οποίες ξεκινούν από την προσδοκία για να βρουν τον τρόπο και οι οποίες είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.

Όχι βέβαια σαν τη μελέτη του υπουργού Μεταφορών η οποία θα είναι έτοιμη τον Οκτώβρη, αλλά από τώρα ξέρει ποια θα είναι τα ευρήματά της και κυρίως, αυτή είναι η ουσία αλλά και το παρήγορο του πράγματος, ότι με μονοδρόμους και με λεωφορειολωρίδες θα λυθεί το πρόβλημα.

Η χρήση ιδιωτικού αυτοκίνητου «θα είναι σκέτη ταλαιπωρία». Και εάν δεν τα τινάξουμε με τη ζέστη μέχρι τον Οκτώβρη, θα αρχίσουμε να πηδούμε από τα παράθυρα ή να δέρνουμε ο ένας τον άλλο στους δρόμους.

Οι μισοί στο χώμα και οι άλλοι στη φυλακή. Αλλάζει η νοοτροπία ή δεν αλλάζει;