Βοηθήστε τους ευάλωτους να βοηθηθούν

Δεν φτάνει να δίνεις επιδόματα, φοροαπαλλαγές και κίνητρα. Πρέπει και αυτός που θέλεις να βοηθήσεις να είναι σε θέση να τα λάβει. Η εμπειρία διεθνώς δείχνει πως ένας μεγάλος αριθμός από συμπολίτες μας που βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας ή έχουν δυστυχώς περάσει αυτό το όριο, υπολείπονται δεξιοτήτων ή ικανοτήτων για να μπορέσουν να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονται και δικαιούνται. Στην Κύπρο, το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 20% του πληθυσμού πριν από την πανδημία και είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως έχει αυξηθεί. Το θέμα δεν είναι καινούργιο, ωστόσο τώρα στα τελειώματα μιας πανδημίας που δεν λέει να τελειώσει, στην αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου και μιας πολεμικής αναμέτρησης στην Ευρώπη, τώρα στην εποχή της μεγάλης ακρίβειας, και στο παρά πέντε μιας ύφεσης, οφείλουμε να δώσουμε πρακτικές λύσεις στο ζήτημα. Ελπίζω να το εντοπίσουν και οι υποψήφιοι Προέδροι στα προεκλογικά τους προγράμματα. Ελπίζω η δραστήρια υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση, να δώσει λύσεις στο θέμα και να καταστήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες άνευ αντικειμένου.

Γιατί η κυρία Μαρία και ο κυρ Γιάννης, με τα τόσα προβλήματα υγείας και τα πενιχρά εισοδήματα, ακόμη δεν αξιοποιούν τα γενναιόδωρα προγράμματα του κράτους για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων; Είναι που δεν είναι αρκετά οικολόγοι ή μήπως έχουν τελικά κρυφές καταθέσεις στην Ελβετία και δεν τους πειράζει να πληρώνουν για ηλεκτρισμό με τις συντάξεις τους; Γιατί επιμένουν να μην δηλώνουν ευάλωτοι και έτσι τουλάχιστον να πληρώνουν μειωμένο φορολογικό συντελεστή για τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος; Είναι γιατί η περηφάνια δεν τους αφήνει και δεν θέλουν το συνοικιακό κατάστημα με ηλεκτρικά είδη να ξέρει πως είναι ευάλωτοι και για αυτό δεν έχουν αντικαταστήσει τις παλιές ηλεκτρικές τους συσκευές ή μήπως έχουν συνδεθεί συναισθηματικά με αυτές; Ίσως μερικές περιπτώσεις να είναι και έτσι. Αλλά πόσες Μαντάμ Σουσούδες και πόσοι Παναγιωτάκηδες υπάρχουν τελικά; Γιατί είναι χιλιάδες οι ευάλωτοι που δεν λαμβάνουν όσα το κράτος θέλει να τους δώσει και όσα δικαιούνται.

Είναι χιλιάδες οι συμπολίτες μας που όσο θα ανεβαίνει ο πληθωρισμός, τόσο αυτοί θα εξαθλιώνονται ενώ στην πραγματικότητα μπορούσαν και να είχαν καλύτερη μοίρα. Κανείς δεν λέει πως θα περάσουν «ζωή χαρισάμενη» με τα επιδόματα και τις χορηγίες. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός. Πρόκειται για ένα ελάχιστο δίχτυ ασφαλείας. Και ναι, είναι λυπηρό να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες να περνούν από μέσα του γιατί απλώς δεν έχουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να λάβουν βοήθεια. Αυτή ακριβώς η έλλειψη δεξιοτήτων, ήταν μάλιστα για αρκετούς ο βασικός λόγος που βρέθηκαν να είναι ευάλωτοι. Είτε γιατί κάποια ασθένεια τους στέρησε την ευκαιρία να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, είτε γιατί σε κάποια φάση της ζωής τους «έμπλεξαν» με ουσίες και εθισμούς, είτε απλώς από την αρχή δεν ήταν φτιαγμένοι να μπουν στα όρια που καθορίζουμε ως «φυσιολογικά». Αλλά δεν χρειάζεται να σου συνέβη και τίποτα το συνταρακτικό. Μπορεί απλώς να μεγάλωσες σε ηλικία και να είσαι ένας από τους χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχους και απλά δεν έχεις κάποιον να σε βοηθήσει με αυτά τα θέματα. Να σου τρέξει τις διαδικασίες που θεωρείς δύσκολες όσο απλές και αν φαντάζουν για κάποιους άλλους. Μπορεί απλώς να μην θες να υποχρεώσεις κάποιον να το κάνει για σένα ή να μην έχεις συνηθίσει να ζητάς βοήθεια. Δεν θα έπρεπε να υποχρεώνεσαι, δεν θα πρέπει να έχεις βασικές δεξιότητες για να λάβεις τη βοήθεια που δικαιούσαι.

Είναι για αυτό που πρέπει να βρεθεί τρόπος με ένα απλό τηλεφώνημά και κάποια στοιχεία να μπορεί να λάβει τη βοήθεια που δικαιούται σε όλα τα επίπεδα που τη δικαιούται. Οι υπηρεσίες είναι που πρέπει να τους τρέξουν και όχι αυτοί να τρέχουν πίσω από υπηρεσίες. Και ναι, μπορεί να γελάσαμε με τη Μαντάμ Σουσού, ωστόσο οι έρευνες διεθνώς δείχνουν πως πολλοί είναι αυτοί που φοβούνται το στίγμα του ευάλωτου και δεν διεκδικούν όσα τους είναι απαραίτητα. Είναι για αυτό που πρέπει να δούμε και μάλιστα πολύ γρήγορα τις διαδικασίες. Δεν είναι ελεημοσύνη να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι, είναι απλώς καθήκον μας. Άλλωστε, πόσο μακριά μπορούμε να πάμε αν αφήσουμε όλο αυτό τον κόσμο να εξαθλιωθεί; Πόσο επιτυχημένος μπορεί να είναι ο επόμενος Πρόεδρος αν αγνοήσει αυτές τις πραγματικότητες; Ναι, τα ποσοστά αποχής από τις εκλογές είναι μεγαλύτερα στους ευάλωτους. Θα πρέπει να τους θυμίσουμε εμείς που ψηφίζουμε πως μας νοιάζει να μην χαθούν αυτοί οι άνθρωποι. Έχουμε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2023 να το καταφέρουμε.