Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη πολύ φωτεινή, με πολύ κίνηση. Κάθε μέρα περνούν από τις λεωφόρους εκείνες εκατομμύρια άνθρωποι. Οι λεωφόροι είναι πλατιές. Διαφημίσεις παντού. Φωτεινές πινακίδες. Προκαλούν πολλή ζάλη. Σε μια από αυτές τις λεωφόρους χθες υπήρχε μια τεράστια φωτεινή πινακίδα που τράβηξε την προσοχή όσων περνούσαν απ’ εκεί. Σε ένα μέρος που θα μπορούσαν να την αντιληφθούν όλοι. Στο κέντρο της πόλης. Στην κορυφή ενός κτηρίου. Έγραφε το εξής: «Stop Erdoğan». Και κάτω από αυτό μια υπογραφή: «Εκείνοι χωρίς φωνή στην Τουρκία». Μήπως είναι εύκολο να αναρτηθεί μια τέτοια πινακίδα σε λεωφόρο της Νέας Υόρκης;
Βρίσκονται σε μεγάλη ανημποριά εκείνοι που καταπιέζονται κάτω από τη δικτατορία του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία και παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Από κανέναν δεν ελπίζουν τίποτα. Θα γεράσουν και θα πεθάνουν σε εκείνα τα κελιά. Ο κόσμος τους ξέχασε εκεί. Τους ξέχασαν οι χώρες που λένε ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως ξέχασαν τον Julian Assenge που βρίσκεται στη φυλακή του Belmarsh στην Αγγλία.
Διαβάστε την συνέχεια της άποψης στην έντυπη έκδοση του «Π» και για τους συνδρομητές του ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM η ψηφιακή έκδοση της εφημερίδας σε PDF ταυτόχρονα με την έντυπη κυκλοφορία της καθημερινά από τις 05.00 το πρωί.