Γιατί «Cyprus Confidential»;

Ο διασυρμός της χώρας λόγω της συμπεριφοράς ενός τομέα αποδεδειγμένα αμφιλεγόμενης και προβληματικής οικονομικής δραστηριότητας, ή καλύτερα ενεργειών συγκεκριμένων επιχειρήσεων, με όνομα και διεύθυνση, επιβάλλει την τάχιστη και χωρίς χρονοτριβή λήψη συγκεκριμένων και επώδυνων αποφάσεων. Δεν αρκεί η επίκληση και επανάληψη των τετριμμένων δικαιολογιών και επιχειρημάτων όπως κάποιων από αυτών που ακούγονται από το απόγευμα της περασμένης Τρίτης 14 Νοεμβρίου 2023, επειδή δεν έπεισαν και δεν επαρκούσαν.

Αν επαρκούσαν και αν έπειθαν οι αναφορές υιοθέτησης αυστηρού νομικού πλαισίου (που και πάλι δεν κατέστη δυνατόν να αποτρέψει κάποιους από το να καταχραστούν το σύστημα) κλεισίματος χιλιάδων λογαριασμών και πλασματικών εταιρειών (που το κλείσιμό τους σε τέτοιο εύρος και κλίμακα αποδεικνύει το πρόβλημα) και τερματισμού έωλων πολιτικών όπως με τις πωλήσεις διαβατηρίων κ.ο.κ., τότε το πρόβλημα με τη φήμη της Κύπρου θα είχε επιλυθεί. Αντί αυτού, δυστυχώς συνεχίζει να υφίσταται και επαναπροβάλλεται με στοιχεία που πλέον βρίσκονται στην κατοχή ενός «στρατού» ξένων δημοσιογράφων και δημοσιοποιούνται σε κάποιες από τις πιο έγκυρες εφημερίδες διεθνώς.

Αντίστοιχα, δεν επαρκεί η επίκληση θεωριών περί αλλότριων κινήτρων των «εχθρών» και «ανταγωνιστών» της Κύπρου, όπως δεν αρκεί να λέμε ότι τα ίδια και χειρότερα κάνουν και άλλοι, λες και είμαστε παιδάκια του δημοτικού που τα τσακώνει ο δάσκαλος να κάνουν ζαβολιές και επικαλούνται τη ζαβολιά του διπλανού τους για να δικαιολογηθούν. Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει;

Πρώτον, το ρίσκο και η ζημιά, πλέον, πρέπει να προσδιοριστούν και να απομονωθούν. Δεν επιτρέπεται να υποχρεώνεται ολόκληρη χώρα και μια οικονομία να μοιράζεται το κόστος των πράξεων κάποιων συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Δεν είναι δουλειά του Προέδρου, του υπουργού, του γενικού διευθυντή να κάνει τον «εκπρόσωπο Τύπου» του οποιουδήποτε επαγγελματία παροχής υπηρεσιών, όσο σημαντικός και αν είναι ο τελευταίος, επειδή όταν το κάνει καθίσταται συνυπόλογος και μαζί του ολόκληρος ο θεσμός που εκπροσωπεί.

Πρέπει ο καθένας που έχει ευθύνη να την αναλάβει συντεταγμένα. Πρέπει επιτέλους να ζητηθεί από αυτές τις εταιρείες και τους συγκεκριμένους διαχειριστές τους, που έχουν, επαναλαμβάνεται, και όνομα και διεύθυνση, να αναλάβουν το βάρος, την ευθύνη και το κόστος της διαχείρισης των συνεπειών των πράξεών τους. Το κράτος έχει άλλου είδους ευθύνη και θα την αναφέρουμε πιο κάτω.

Δεύτερον, τα πρόσωπα που συνέδεσαν τις επαγγελματικές τους σταδιοδρομίες με το συγκεκριμένο πελατολόγιο των ολιγαρχών, των διαβατηρίων και των σκιωδών φορολογικών δομών και διαδρομών να αποχωρήσουν πάραυτα από το προσκήνιο, γίνουν δεν γίνουν έρευνες, όσο άδικο και αν ακούγεται αυτό. Δεν μπορούν να βρίσκονται δίπλα από τον Πρόεδρο και τον υπουργό σε προβεβλημένες θέσεις και θεσμούς που εκπροσωπούν ή συνδέονται με το κράτος, την πολιτική, τις επενδύσεις και την οικονομία και να περιμένουμε ότι θα μας πιστέψει ο οποιοσδήποτε όταν του λέμε ότι τα πράγματα στην Κύπρο άλλαξαν.

Έχουν «καεί» και το γνωρίζουν, πρώην, τέως και κάποιοι νυν. Ας αποχωρήσουν από το προσκήνιο και το παρασκήνιο με ιδίαν πρωτοβουλία, ας μετακινηθούν οικειοθελώς μακριά από τα τρέχοντα δρώμενα και ας επικεντρωθούν σε άλλες, άσχετες με τα πρότερα καθήκοντα και δουλειές τους, ασχολίες για να σταματήσει η αρνητική διάχυση του σπιλωμένου ονόματος και της προβληματικής φήμης των πράξεων και παραλήψεών τους στους υπόλοιπους επαγγελματίες του κλάδου, αλλά και σε όλους μας.

Τρίτον, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε τομές και να περιστείλει τις προβληματικές επιχειρηματικές πρακτικές γύρω από τον κλάδο των επαγγελματικών υπηρεσιών, αφού αποδείξαμε ότι δεν μπορούμε να βάλουμε οι ίδιοι όρια στους εαυτούς μας. Είναι επώδυνο αλλά πλέον αναγκαίο και το ξανακάναμε με τη ναυτιλία μας και τώρα είμαστε περήφανοι για τον συγκεκριμένο κλάδο. Αντίστοιχα, πρέπει να τερματιστούν οι πολιτικές της «αυτορρύθμισης» και του «αυτοελέγχου» όπου και αν τούτες συναντώνται. Δεν είναι εύκολο και απαιτεί πολιτική πυγμή και σθένος, αφού είναι αδύνατον να παταχθούν η διαφθορά, η κακοδιαχείριση και η αμετροέπεια κάποιων όσο διατηρείται ανέπαφο το υφιστάμενο σύστημα, όσες επιτροπές και αν συσταθούν και όσες έρευνες και αν γίνουν. Και επειδή η Κύπρος είναι μικρό μέρος, ίσως να πρέπει να θεσμοθετηθεί η εμπλοκή μη Κυπρίων. Ήδη κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση και καλό θα ήταν να επιταχύνουμε τον βηματισμό μας.

Τέταρτον, γνωρίζαμε ότι η Κύπρος είναι στο επίκεντρο ερευνών και διερευνήσεων. Είχαμε ανάλογα περιστατικά πολύ πρόσφατα, που μας ταρακούνησαν. Γι’ αυτό άλλωστε παίρναμε και μέτρα, συνεργαζόμασταν με ξένες αρχές, έστω και αν κάποιοι ισχυριζόντουσαν ότι δεν είναι νομική υποχρέωσή μας και προβαίναμε σε κινήσεις αναδιοργάνωσης στο εσωτερικό.

Αφήσαμε όμως τη στρατηγική επικοινωνία στον πάγο, θεωρώντας ότι αρκούν οι δηλώσεις στα εσωτερικά ΜΜΕ και τα φορτώσαμε, ξανά, όλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πού είναι οι συντεταγμένες επαφές μας με ξένα οικονομικά ΜΜΕ; Πότε μιλήσαμε με τους συντάκτες των διεθνών ΜΜΕ που ασχολήθηκαν μαζί μας κατά καιρούς γι' αυτά τα θέματα; Πότε και πού τους ενημερώσαμε για τα όσα λέμε ότι κάνουμε; Και ποιοι τους ενημέρωσαν; Αυτοί που εμπλέκονται ή εμπλέκονταν στην παροχή τέτοιων υπηρεσιών; Με ποια αξιοπιστία και φερεγγυότητα το έπρατταν; Και πώς το έπρατταν, αφού δεν αρκούν τα πολυσέλιδα «σεντόνια» που τους στέλνουμε, που παραθέτουμε δεκάδες νομοθεσίες οι οποίες υιοθετήθηκαν και ενέργειες που πολλές ακόμη δεν έφεραν αποτελέσματα. Απαιτούνται αξιόπιστες προσωπικές επαφές, καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης, εις βάθος συζητήσεις, και παράθεση στοιχείων που να αποδεικνύονται με πράξεις, αλλιώς δεν θα μας πιστέψει ποτέ κανείς. Και αυτό φάνηκε προχθές…