Σοβαρούς επενδυτές εδώ και τώρα

Με τη χώρα να έχει βρεθεί στο στόχαστρο διεθνώς, για ακόμα μία φορά, σχετικά με τις υπηρεσίες που παρείχε σε Ρώσους ολιγάρχες και στον στενό κύκλο του Βλαντίμιρ Πούτιν, η χώρα χρειάζεται σοβαρούς επενδυτές. Δεν θα είναι αρκετά το όποιο «αυτομαστίγωμα», οι αλλαγές στην εποπτεία ή οι νέες αυστηρότερες νομοθεσίες που και αυτές πρέπει να γίνουν. Αυτό που χρειάζεται η χώρα τώρα είναι τη «σφραγίδα» ξένων επενδυτών που υπόκεινται σε σοβαρό εποπτικό έλεγχο. Επενδυτές με σοβαρή εταιρική κοινωνική ευθύνη και διοίκηση, οι οποίοι θα πιστοποιούν ότι μπορούμε να κάνουμε και σοβαρές δουλειές. Επενδυτές οι οποίοι θα μας βοηθήσουν να αλλάξουμε κουλτούρα και νομοθεσίες. Όλα τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση.

Δεν είναι ότι δεν έχει σημασία το τι λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σαφώς και έχει σημασία, και ο Νίκος Χριστοδουλίδης κέρδισε πόντους διεθνώς με τις διαβεβαιώσεις που έδωσε με αφορμή τα σκάνδαλα τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας. Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν θα είχαμε αμφισβητήσει τα δημοσιεύματα, θα τα είχαμε καταγγείλει ως προϊόντα υποκλοπής εχθρών της χώρας. Δεν θα προλάβαινε ο καθηγητής Αλέξανδρος Αποστολίδης να δώσει εξηγήσεις για το πλαίσιο των όσων είπε και οι πολιτικοί θα είχαν ζητήσει την ποινική του δίωξη. Επικοινωνιακά, τουλάχιστον, μια δύσκολη κατάσταση δεν έγινε χειρότερη. Μόνο που τώρα, αυτό που χρειάζεται δεν είναι μόνο νέες νομοθεσίες και εξεταστικές επιτροπές, αλλά σοβαρές ξένες επενδύσεις.

Δεν είναι πολλές αυτές οι ευκαιρίες, αλλά ακόμα και με αυτές τις συνθήκες υπάρχουν ή μπορούν να δημιουργηθούν προοπτικές. Στον τομέα των τραπεζών ανοίγουν ευκαιρίες με την εξαγορά της πλειοψηφίας της Ελληνικής Τράπεζας από τη Eurobank με μεγαλομέτοχο το καναδικό ασφαλιστικό ταμείο Fairfax Financial Holdings Ltd. Σοβαρούς θεσμικούς επενδυτές βρίσκεις πλέον και στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά και στην Alpha Βank, της οποίας μεγαλομέτοχος είναι πλέον ο ιταλικός τραπεζικός κολοσσός UniCredit. Μέσα από τις θυγατρικές τους, οι επενδυτές είτε το θέλουν είτε όχι, είναι επενδυμένοι και στην Κύπρο. Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι να τους τραβήξει την προσοχή για άμεσες επενδύσεις. Αυτό θα πρέπει να επιτευχθεί παρά το «κακό όνομα» που δημιουργούν τα δημοσιεύματα, αλλά και επειδή τα δημοσιεύματα τα τελευταία χρόνια είναι αυτά που είναι.

Εκείνο το οποίο θα αλλάξει εντελώς το παιχνίδι για τη χώρα δεν είναι άλλο από επενδύσεις σε υποδομές. Στους τομείς της ενέργειας για παράδειγμα, κολοσσοί όπως η Chevron, η Total, η Eni και η ExxonMobil, είναι από τους πιο αξιόπιστους διεθνώς. Όλοι αυτοί είναι «παίκτες» στην κυπριακή ΑΟΖ και πιθανοί συνεργάτες. Με την παρουσία τους προσφέρουν τη «σφραγίδα» πως αυτή η χώρα μπορεί να έχει και σοβαρές επενδύσεις. Μπορεί όχι τόσο αποδοτικές όσο αυτές με Ρώσους ολιγάρχες, αλλά σαφώς με λιγότερο ρίσκο. Επενδύσεις που προσφέρουν ασφάλεια τόσο στην οικονομία όσο και στη γεωπολιτική αβεβαιότητα για μια χώρα στη Μέση Ανατολή όπως είναι η Κύπρος. Όσοι δεν μπορούν να το δουν αυτό και μένουν μόνο στις λογιστικές αποδώσεις ή στις νομικίστικες προσεγγίσεις, απλώς χάνουν την ουσία.

Η ουσία είναι επενδύσεις χαμηλού ρίσκου από σοβαρούς επενδυτές που θα προσφέρουν σταθερά εισοδήματα. Εισοδήματα που στην πραγματικότητα μάς «αγοράζουν» χρόνο για να προσαρμοστεί η χώρα στα νέα τεχνολογικά δεδομένα και στις γεωπολιτικές εξελίξεις. Αντίθετα, οι υψηλού ρίσκου επενδύσεις μπορεί να έχουν υψηλότερες αποδόσεις και να προσφέρουν ασυναγώνιστα μεγαλύτερες αμοιβές, ωστόσο πολλές από αυτές καταλήγουν στην καλύτερη να μας εκθέτουν και στη χειρότερη να μας θέτουν όλους σε κίνδυνο και χρεωκοπία. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως μας εθίζουν στον εύκολο πλουτισμό και μας εγκλωβίζουν σε «φούσκες», που είναι δεδομένο πως κάποια στιγμή θα «σκάσουν». Στο μεσοδιάστημα βέβαια, «ατροφούν» οι εξελικτικές μας ικανότητες και η προσαρμοστικότητά μας στα νέα δεδομένα. Ας μην δοκιμάσουμε να τις «ξαναφουσκώσουμε», όπως κάναμε με τα «χρυσά» διαβατήρια μετά την κρίση του 2013.