Τα δικαιωμένα κορόιδα

Και ξαφνικά, δέκα χρόνια μετά το κούρεμα των καταθέσεων, ένας δικαστής στη Λεμεσό αποφάνθηκε πως αδικήθηκε ο Ρώσος καταθέτης που «κουρεύτηκε» το 2013 και πρέπει να πληρώσει γι' αυτό ο Κύπριος φορολογούμενος. Αποδέχθηκε τα λογικά επιχειρήματα του δικηγόρου του και απέρριψε τα επίσης λογικά επιχειρήματα της Εισαγγελίας. Μαζί με τον Ρώσο επιχειρηματία, δικαιωθήκαμε προς στιγμήν και όλοι εμείς που νιώσαμε την αδικία της χρηματοοικονομικής καταστροφής. Μόνο που τώρα νιώθουμε και κορόιδα, μιας και πρέπει να πληρώσουμε γι' αυτήν την αδικία, με την ιδιότητά μας ως φορολογούμενοι. Είμαστε δηλαδή τα τέλεια δικαιωμένα κορόιδα!

Θα ήθελα πολύ να ξέρω πώς νιώθει και ο εισαγγελέας που έχασε τη δίκη; Στο κάτω-κάτω, ο φορολογούμενος πολίτης είναι ο πελάτης του. Πώς αισθάνεται δηλαδή που οι πελάτες του, μέσα στην κρίση του 2013, έχασαν πέρα από καταθέσεις, μισθούς, καριέρες, ψυχική υγεία, ομόλογα και μετοχές και κατέστρεψαν τις οικογενειακές και φιλικές σχέσεις και τώρα πρέπει να πληρώσουν γι' αυτά όσους πάνε δικαστικώς; Τι σκέφτονται οι άλλοι δικαστές, ειδικά αυτοί που απέρριψαν παρόμοιες υποθέσεις; Αυτοί δηλαδή που δεν θέλησαν να μεταφέρουν μια αδικία που έγινε σε βάρος ενός ιδιώτη στους ώμους μιας κοινωνίας που και η ίδια έπεσε θύμα της ανικανότητας του συνόλου των πολιτειακών και εποπτικών αρχών, αλλά και της απληστίας και της λογικής της αρπαχτής των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Με το σκεπτικό της απόφασης ανοίγει ο δρόμος για όλες τις κρατικές αποτυχίες για να εκδικαστούν αποζημιώσεις. Γιατί να μην ζητήσουμε αποζημιώσεις για την αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας και της Εθνικής Φρουράς να αποτρέψουν και να μας προστατέψουν από την τουρκική εισβολή του 1974; Αγωγή και για πράξεις και παραλείψεις και για όσους κυβέρνησαν και απέτυχαν να αποκαταστήσουν αυτήν την αδικία που υφίσταται εδώ και 50 σχεδόν χρόνια; Γιατί να μην καταθέσουμε αγωγές για την κατάρρευση του χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000; Δεν είχαν ευθύνη οι επόπτες και το κράτος τότε; Τεράστιες και πανεύκολο να στοιχειοθετηθούν στο δικαστήριο. Ακόμα και για τη «φούσκα» στα ακίνητα μπορούμε να ζητήσουμε αποζημιώσεις. Γιατί δηλαδή να επιτραπεί στους ξένους η αγορά ακινήτων και να αυξάνονται οι τιμές; Να γίνει η χώρα η «χαρά» των δικηγόρων και τελειωμό να μην έχουμε, μέχρι να το κλείσουμε το μαγαζί και να τελειώνουμε. Μόνο έτσι πραγματικά θα έχουμε αποδώσει δικαιοσύνη; Να μείνουμε χωρίς κράτος μέχρι να φτιάξουμε το τέλειο κράτος;

Γιατί δεν είναι μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία που τα «θαλάσσωσε» στην οικονομική κρίση εκείνης της περιόδου. Γιατί δηλαδή να μην ζητήσουμε αποζημιώσεις και από όλα τα κράτη του πλανήτη, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ που άφησαν τη Lehman Brothers να χρεωκοπήσει και μας πήρε όλους στον λαιμό της; Γιατί να μην ζητήσουμε τα λεφτά μας από τα κουρεμένα ελληνικά ομόλογα; Πεδίον δόξης λαμπρόν για τον δικηγορικό κόσμο της Κύπρου να αποκαταστήσει τις απανταχού αδικίες μόλις τελεσιδικήσει η υπόθεση του Ρώσου επιχειρηματία. Να γίνει η Κυπριακή Δημοκρατία όχημα της παγκόσμιας δικαιοσύνης ή της παγκόσμιας γελοιοποίησης. Μάλλον το δεύτερο, αλλά ας είναι. Δουλειές να έχουν να κάνουν οι δικηγόροι να δικαιώνονται τα κορόιδα. Υπάρχει πάντα και η επιλογή να σοβαρευτούμε σε αυτή τη χώρα.

Να αναζητήσουμε λύσεις όχι με βάση το τι προσφέρει απόλυτη δικαίωση και τι αποδίδει απόλυτη δικαιοσύνη, αλλά τι είναι συμβατό με την πραγματικότητα και τις περιορισμένες μας δυνατότητες. Να αναζητηθούν λύσεις πολιτικές και όχι νομικίστικες στα κοινωνικά και οικονομικά θέματα. Αυτό να είναι το κριτήριο στην ψήφο μας και όχι η άλωση του κράτους και η πρόσβασή μας στην εξουσία. Μέχρι τότε θα παραμένουμε υποψήφια θύματα των κρατικών θεσμών και εποπτών και εν δυνάμει δικαιωμένα κορόιδα για να κάνουν πλάκες και δουλειές οι νομικοί στην Κύπρο.