…και στο βάθος ΑΤΑ

Η πρόσφατη κοινή ανακοίνωση δεκατεσσάρων συντεχνιών, που εκδόθηκε μετά από ευρεία σύσκεψη των εκπροσώπων τους που πραγματοποιήθηκε στη ΣΕΚ στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 για να κωδικοποιηθούν εισηγήσεις προς την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, συγκράτηση της ακρίβιας και βελτίωσης της ποιότητας ζωής, εκφράζει την «καθολική εκτίμηση» των συμμετεχόντων «ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής από την κυβέρνηση δεν απέδωσαν τα επιθυμητά αποτελέσματα».

Οι δεκατέσσερις συντεχνίες, εκφράζοντας και τη δυσαρέσκειά τους για την καθυστέρηση που επιδεικνύει η κυβέρνησης στη λήψη μέτρων, καθώς και το αίτημά τους να συναντηθούν το συντομότερο με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να συζητήσουν το θέμα, προχωρούν και καταγράφουν εφτά μέτρα, που κατά την άποψή τους, απαιτείται να ληφθούν για να προκύψουν τα «επιθυμητά αποτελέσματα» για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, της ακρίβιας και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής.

Αν και εφτά στον αριθμό, οι εισηγήσεις των δεκατεσσάρων συνδικαλιστικών οργανώσεων και φορέων της κοινωνίας των πολιτών καταλήγουν, εκτός από εκείνη που αφορά την πάταξη της αισχροκέρδειας, να περιστρέφονται γύρω από δύο πάγιες συνδικαλιστικές «αρχές», ήτοι: της επιδότησης του λιανικού κόστους (ρεύματος, καυσίμων και των τροφίμων) και της επιχορήγησης των αμοιβών (μέσω ΑΤΑ και αύξησης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος). Κάπου, στις τελευταίες παραγράφους της ανακοίνωσής τους, εκεί που ζητούν και τη συνάντηση με τον Πρόεδρο το αποτέλεσμα της οποίας δηλώνουν ότι θα αξιολογήσουν, αναφέρονται και στην ελλιπή φοροεισπρακτική ικανότητα του κράτους παραθέτοντας και το εκτιμώμενο ανείσπρακτο ποσό των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ενώ είναι θεμιτή η σύμπραξη και η συνεννόηση των οργανώσεων αυτών, ως αναπόσπαστο μέρος του συμπλέγματος των κοινωνικών εταίρων σε μια οικονομία, και ενώ είναι αναμενόμενη η διεκδίκηση των συμφερόντων τους, η προσέγγιση και θεώρησή τους επιδέχεται βελτιώσεων. Για παράδειγμα, θα ήταν πιο σωστή και πιο πιστευτή η έκφραση της ανησυχίας τους για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού και της ακρίβιας, αλλά και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής, αν συμπεριλάμβαναν και μια-δυο-τρεις εισηγήσεις για την αύξηση της παραγωγικότητας, τη βελτίωση της απόδοσης των εργαζομένων-μελών τους (κυρίως του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα) τη συσχέτισή της με τις απολαβές, και τη συγκράτηση των δημόσιων εξόδων. Αν το έπρατταν, θα ενίσχυαν την αξιοπιστία του μηνύματος που έστειλαν μέσω της κοινής τους ανακοίνωσης.

Αν ήταν, δε, και πιο θαρραλέες, οι δεκατέσσερις συντεχνίες θα τολμούσαν να μιλήσουν και για την αναθεώρηση του καθεστώτος κόστους λειτουργίας κάποιων ημικρατικών οργανισμών, όπως, π.χ. της ΑΗΚ, που ξεπερνά, το πλαίσιο του κόστους του μαζούτ και του κόστους των προστίμων των ρύπων. Επειδή, αν ήταν ιδιωτική εταιρεία που λειτουργούσε σε συνθήκες ανταγωνισμού, θα το έπραττε. Θα έπαιρνε πιο φτηνά γραφεία, θα αναθεωρούσε μισθούς και προσλήψεις, ίσως να προέβαινε και σε απολύσεις για να καταστεί πιο ανταγωνιστική. Και, σίγουρα, θα καλείτο να δώσει εξηγήσεις, όπως καλούνται τώρα στο πλαίσιο της προσπάθειας πάταξης της αισχροκέρδειας και της συγκράτησης των περιθωρίων κέρδους, άλλοι ιδιώτες έμποροι και επιχειρηματίες.

Οι δεκατέσσερις συντεχνίες, επίσης, θα ήταν καλύτερα να μην απέφευγαν να εισηγηθούν και τρόπους διευκόλυνσης διαχείρισης της ροής εσόδων-εξόδων του πορτοφολιού των μελών τους, αλλά και των υπολοίπων πολιτών, αφού ενδιαφέρονται για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Θα μπορούσαν να καλέσουν, και πάλι την ΑΗΚ, να εισαγάγει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πληρωμών με δόσεις, αν όχι όλων των πελατών τους, εκείνων τουλάχιστον που το έχουν ανάγκη (το έχουν σχεδόν όλοι οι συνταξιούχοι, οι οικογενειάρχες, οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι νέοι και χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι). Αντί αυτού, συνεχίζεται κανονικά το επαίσχυντο φαινόμενο του κόσμου που υποχρεώνεται να στέκεται ουρά στα ταμεία της ΑΗΚ και να παρακαλεί για μερική εξόφληση των λογαριασμών του, λες και βρισκόμαστε στη Σοβιετική Ένωση των κουπονιών και της μιζέριας. Οι δεκατέσσερις συντεχνίες και η κυβέρνηση δεν το βλέπουν;

Και, τέλος, η ΑΤΑ. Επειδή οι δεκατέσσερις συντεχνίες με τα δεκάδες χιλιάδες μέλη, σίγουρα έχουν στις τάξεις τους τουλάχιστον ένα-δύο οικονομολόγους, λογιστές, πολιτικούς επιστήμονες της προκοπής, θα έπρεπε να ήξεραν ότι το πιθανό «τουμπάρισμα» της κυπριακής οικονομίας, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποφύγει η κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και για το οποίο εσχάτως μας προειδοποίησε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν είναι να προκύψει, θα προκύψει κυρίως λόγω της προηγούμενης, λανθασμένης, επαναφοράς της ΑΤΑ στις απολαβές και της επίπτωσής της στην οικονομία. Μιας ΑΤΑ που πολλά μέλη της ΣΕΚ, της ΠΕΟ και της ΔΕΟΚ, δεν παίρνουν, σε αντίθεση με όλα τα μέλη της ΟΕΛΜΕΚ και της ΠΑΣΥΔΥ που τη λαμβάνουν, μια χαρά. Μιας ΑΤΑ, που η συμβολή της στην αύξηση του πληθωρισμού και της ακρίβιας, που ανησυχεί τις δεκατέσσερις συντεχνίες, είναι και γνωστή και μαθηματικά αποδεδειγμένη…