Μια υφυπουργός στο Παρίσι

Με την επιστροφή της στην Κύπρο, από τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής του Παρισιού για μια νέα παγκόσμια οικονομική συμμαχία που συγκάλεσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ε. Μακρόν μεταξύ 22 και 23 Ιουνίου 2023, η υφυπουργός παρά τω Προέδρω κυρία Ειρήνη Πική, κλήθηκε σε ραδιοφωνική ενημερωτική εκπομπή όπου, ο παρουσιαστής αφού την καλωσόρισε, τη ρώτησε πώς πέρασε στο Παρίσι και, περίπου, αν βρήκε χρόνο να κάνει και καμιά βόλτα (sic), πριν περάσει στην ουσία που, όπως φάνηκε δεν ήταν άλλη από τη φημολογούμενη «κουμπαριά» της με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την οποία η κυρία Πική διέψευσε, εξηγώντας και τη γενικότερη θέση της επί του ζητήματος των προσόντων και των προσωπικών ή άλλων σχέσεων στο ευρύτερο θέμα των διορισμών, για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτά τα μασκαραλίκια.

Αν και η κυρία Πική βρήκε την ευκαιρία και αναφέρθηκε στη σύνοδο κορυφής στην οποία συμμετείχε, την επικαιρότητα στο «χωρκό» μας, μονοπώλησε η κουβέντα για την «κουμπαριά». Θα ήταν άλλωστε μεγάλη έκπληξη αν ενδιαφερόμασταν να πληροφορηθούμε ότι στο Παρίσι βρέθηκαν διασυνδεδεμένα για πρώτη, ίσως, φορά, και καθ' οδόν προς τη Διάσκεψη για το Κλίμα του Ντουμπάι το 2023 (COP 28) τα θέματα εκσυγχρονισμού των θεσμών Bretton Woods, του παγκόσμιου χρέους/ανάπτυξης και της κλιματικής αλλαγής.

Θα ήταν εξίσου μεγάλη έκπληξη αν, εμείς οι Κύπριοι, δείχναμε το παραμικρό ενδιαφέρον για να πληροφορηθούμε ότι ένας στους πέντε συνανθρώπους μας διεθνώς ζει σε κάποια χώρα που κινδυνεύει πραγματικά με στάση πληρωμών και χρεοκοπία. Θα ήταν συγκλονιστικό για μας (sic) να συνειδητοποιήσουμε για μια στιγμή ότι οι «μαύροι» που διαρκώς αυξάνονται ανάμεσά μας και «θέτουν σε κίνδυνο τη δημογραφική σύνθεση και ταυτότητά» μας, προέρχονται από μια ήπειρο που χρειάζεται 1,3 τρισεκατομμύριο δολάρια τον χρόνο, μέχρι το 2030, μόνο και μόνο για να καλύψει την απόσταση που απαιτείται για να εκπληρωθούν οι στόχοι της αειφόρου ανάπτυξης του ΟΗΕ (από ένα σύνολο διεθνούς «ελλείματος» 3-5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ανά έτος).

Ακόμα πιο συγκλονιστική θα γίνει η εικόνα των «μαύρων» γύρω μας, αν μάθουμε ότι από τα 650 δισεκατομμύρια δολάρια που έκδωσε (Special Drawing Rights) το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2021 για την υποστήριξη των αναπτυσσομένων και χαμηλού εισοδήματος χωρών, μόνο 33 δισεκατομμύρια δολάρια (ποσοστό 5%) πήγαν στην Αφρική.

Η Διάσκεψη του Παρισιού δεν είναι παρά μόνο η αρχή ενός οδικού χάρτη μιας σειράς πρωτοβουλιών και συναντήσεων που θα πραγματοποιηθούν από τώρα μέχρι, επιτέλους, τη μέρα που θα ξεκινήσει σοβαρά η συζήτηση για την αναδιαμόρφωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Που αν δεν ξεκινήσει, τα αδιέξοδα των αναπτυσσομένων χωρών θα αυξάνονται και τότε τα 19 κράτη που έχουν θέσει υποψηφιότητα για ένταξή τους στον σχηματισμό BRICs (Brazil, Russia, India, China) θα γίνουν πολύ περισσότερα με ό,τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια γεωπολιτική διάταξη. Αυτό, δυστυχώς, ελάχιστοι το κατανοούν, ακόμα και στην ΕΕ.

Οπότε καταλάβατε τώρα γιατί πήγε η κυρία Πική στο Παρίσι; Σίγουρα δεν πήγε για να δει τον Πύργο του Άιφελ! Και φυσικά δεν πήγε για να θέσει στην τράπεζα εργασίας κάποια περισπούδαστη κυπριακή πολιτική πρόταση αναδιάταξης του χρέους των φτωχών συνανθρώπων μας διεθνώς, αλλά πήγε για να είναι παρούσα η Κύπρος σε μια πρωτοβουλία του Γάλλου Προέδρου που όσο φιλόδοξη και ενδεχομένως και μαρκετίστικη να ήταν, άλλο τόσο σημαντική και απαραίτητη είναι για το μέλλον μας.

Επειδή αν δεν εγκύψουμε, επιτέλους, σοβαρά στο ζήτημα της αναδιαμόρφωσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και αν δεν διασυνδέσουμε τη διεθνή αναπτυξιακή προσπάθεια με τη διαχείριση της τρομακτικής κλιματικής αλλαγής που επισυμβαίνει, τα προβλήματα του σήμερα θα μοιάζουν αστεία μπροστά στα προβλήματα του αύριο. Από τη διαχείριση του λογαριασμού του ηλεκτρισμού, μέχρι τη διαχείριση των παράτυπων μεταναστών και προσφύγων.

Από τη διαχείριση του κινδύνου οικονομικής χρεοκοπίας χωρών με εκατοντάδες εκατομμύρια ρακένδυτους συμπολίτες μας (που κάπου θα θελήσουν να πάνε για να επιβιώσουν) μέχρι τη φορολόγηση των ρύπων των πλοίων που θα συζητηθεί στην επικείμενη Διάσκεψη Κορυφής του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού, και αφορά τη ναυτιλιακή μας βιομηχανίας, τα ζητήματα που προκύπτουν είναι πολύ πιο κοντά στα καθημερινά μας συμφέροντα και έγνοιες από ό,τι αντιλαμβανόμαστε. Πάρα πολύ πιο κοντά μας, από το αν είναι ή δεν είναι η Ειρήνη κουμέρα του Νίκου…