Κυρώσεις, βασιλικότεροι του βασιλέως

Για ακόμα μια φορά, δυστυχώς, η Κύπρος επιβεβαίωσε την κακή διεθνή φήμη της σε ό,τι αφορά, πρωτίστως, την ανικανότητα των αρμόδιων αρχών και φορέων της να εντοπίσουν, αποτρέψουν, παρεμποδίσουν ή έστω να ελέγξουν τα του οίκου της γύρω από τον τομέα των «διοικητικών υπηρεσιών». Επειδή περί αυτού πρόκειται. Όταν, στο πρόσφατο παρελθόν, σε αυτή ακριβώς τη στήλη, αναφέραμε δίκην προτροπής και ενθάρρυνσης την ανάγκη να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που μας διδόταν, είτε μας άρεσε είτε όχι, είτε συμφωνούσαμε είτε όχι, από την έναρξη της εφαρμογής μιας σειράς κυρώσεων με αφορμή την πόλεμο στην Ουκρανία, για να αποκτήσουμε αξιοπιστία διεθνώς και να απαλλαγούμε από το εξαιρετικά αρνητικό όνομα μας, ελπίζαμε ότι τουλάχιστον θα προσπαθούσαμε.

Είχαμε, βλέπετε, και λόγους άλλους, πέραν από τον εξαιρετικά σοβαρό λόγο του «reputational risk» που εμποδίζει την προσέλκυση μεγάλων και σοβαρών τραπεζών, εταιρειών και οργανισμών στην Κύπρο και άλλων παρεμφερών επενδύσεων που χρειάζεται ο τόπος.

Είχαμε και έναν μεγάλο και σοβαρό πολιτικό λόγο, που δεν ήταν άλλος από τη φερεγγυότητα των δικών μας πολιτικών επιχειρημάτων γύρω από την άσκηση πιέσεων, μέσω ακόμα και κυρώσεων, προς την Τουρκία, αλλά και τη δικαιολογημένη αδικία που θεωρούμε ότι υφιστάμεθα από τη διεθνή ανοχή κατά της τελευταίας για τον επιτήδειο ρόλο που διαδραματίζει όσον αφορά τη σχέση της Δύσης με τη Ρωσία. Αν και γνωρίζαμε ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, και ότι τα συμφέροντα που διαπλέκονται είναι σύνθετα, αναγνωρίζαμε ότι η ευκαιρία που μας παρουσιαζόταν ήταν, αν όχι χρυσή, τουλάχιστον χρήσιμη.

Η Κύπρος θα μπορούσε να αξιοποιήσει το καθεστώς κυρώσεων για να αποδείξει ότι έχει αφήσει πίσω της τον κακό της εαυτό. Θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να «ξεκάνει» μια για πάντα ένα σωρό από αμφιλεγόμενες πρακτικές και δραστηριότητες που συμβαίνουν στο σπίτι της εξ ονόματος δήθεν του τομέα των διοικητικών υπηρεσιών που παρέχει. Μαζί με αυτό το συγύρισμα, η Κύπρος, θεσμικά, είχε την ευκαιρία να «πετάξει έξω» κάθε είδους δραστηριότητα που αμαυρώνει το όνομα της, πληγώνει τη φήμη της, και στρεβλώνει τον οικονομικό και κοινωνικό της ιστό. Και αυτό δεν γίνεται μόνο στον τομέα των διοικητικών υπηρεσιών, νομικών και λογιστικών, αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Ήταν η ευκαιρία μας να γίνουμε, κυριολεκτικά, βασιλικότεροι του βασιλέως και να δρέψουμε δάφνες για την στάση μας. Πολιτικές και οικονομικές.

Επειδή μπορεί να διαλαλούμε ότι έχουμε υιοθετήσει αυστηρούς νόμους, διαδικασίες, μηχανισμούς, κάθε φορά που κάποιος μας παρουσιάζει ως «παράδεισο» κάθε λογής ατασθαλίας, αλλά αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες με την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο (θα ακολουθήσουν οι Βρυξέλλες πολύ σύντομα) σε Κύπριους και κυπριακές εταιρείες υπηρεσιών, μάλλον δείχνει ότι τίποτα από όσα λέμε ότι κάνουμε δεν έπιασε τόπο. Ούτε επί της ουσίας, ούτε επικοινωνιακά.

Ειδικά επειδή οι κυρώσεις, ακόμα και αν αποδειχθεί ότι προέκυψαν λανθασμένα, δεν αφορούν σε άτομα και οντότητες ήσσονος σημασίας ή του επιχειρηματικού περιθωρίου. Και ούτε αφορούν σε επιχειρηματικές σχέσεις και δομές που προέκυψαν εσχάτως. Και ως τέτοιες, δεν μπορεί να μην προκάλεσαν το ενδιαφέρον κάποιας ρυθμιστικής αρχής, ενός επίσημου φορέα, που να μην σκέφτηκε να ελέγξει, έστω, και επιφανειακά για να δει «τι στο καλό συμβαίνει» ή έστω να προειδοποιήσει ή να συμβουλέψει όσους τους αφορά το θέμα. Απλά κανείς δεν ασχολήθηκε όπως έπρεπε και όπως επέβαλλαν οι συνθήκες, για πολλούς και διάφορους λόγους, που κανένας δεν είναι ικανός για να δικαιολογήσει την απουσία προληπτικών ενεργειών από μέρους μας, χωρίς να καταδείξει θεσμική διαφθορά, πολιτική ανοχή ή διοικητική ανεπάρκεια.

Και τούτο, επειδή έχουν ήδη υιοθετηθεί και εφαρμοστεί πέραν των 2.500 κυρώσεων, διαφόρων ειδών, κατά της Ρωσίας από το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών και 1.678 κυρώσεις έναντι προσώπων και οντοτήτων από την ΕΕ. Και όλα αυτά δεν ξεκίνησαν προχθές, αλλά πάνε πίσω στο 2014. Ανεξάρτητα αν είναι δικαιολογημένες ή όχι, εκδικητικές ή μη, οι κυρώσεις αυτές είναι πραγματικές και έχουν πραγματικές επιπτώσεις. Ως εκ τούτου, απαιτούν πραγματικούς χειρισμούς από πλευράς μας. Όχι πλασματικούς και, σίγουρα, όχι επιπόλαιους.

Από την άλλη, αν διαφωνούμε με αυτές τις κυρώσεις, να βγούμε και να το πούμε και να επιχειρηματολογήσουμε δεόντως και να υπερασπιστούμε τη θέση μας και να θωρακιστούμε απέναντι στις συνέπειες της στάσης μας. Αν συμφωνούμε με τις κυρώσεις, τότε επιβάλλεται όχι μόνο να τις εφαρμόσουμε, αλλά και να βεβαιωθούμε ότι οι συνέταιροι μας στις ΗΠΑ και στις Βρυξέλλες αναγνωρίζουν και εμπιστεύονται τη συμβολή μας στην ανίχνευση των κενών που ενδεχομένως να τύχουν εκμετάλλευσης, αφού η σχέση του τομέα των υπηρεσιών μας με εκείνα τα συμφέροντα που βρίσκονται τώρα υπό διωγμό είναι καλά γνωστή. Αυτό που σίγουρα δεν έπρεπε να κάνουμε, είναι να περιμένουμε να μας πιάσουν στα πράσα ή να μας εκθέσουν διεθνώς ακόμα μια φορά, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα. Και να είστε σίγουροι, ότι αυτό που βλέπουμε, είναι μόνο η αρχή…