Η λογική σταματά εκεί που ξεκινά η τσέπη (2)

Θυμάστε, όταν η κακιά Τρόικα ήθελε να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης στα 65 και σταδιακά λίγο περισσότερο, ποιες ήταν οι αντιδράσεις και ποια τα επιχειρήματα που ακούγαμε; Θυμάστε τι μας έλεγαν οι συνδικαλιστές, μεταξύ των οποίων και των κυβερνητικών γιατρών; Διαβάζετε τι γίνεται σήμερα στη Γαλλία με τις διαμαρτυρίες κατά της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64; Θυμάστε τα επιχειρήματα όλων αυτών που θέλουν να βγαίνουν σε σύνταξη από τα 63 τους αλλά να απολαμβάνουν τη σύνταξη ως να εργάζονταν ακόμη δύο χρόνια (η περιβόητη αναλογιστική μείωση και όχι πέναλτι του 12%);

Τώρα που θυμηθήκατε, διαβάστε και την είδηση της περασμένης εβδομάδας, ότι 15 γιατροί άνω των 80 ετών (ΑΝΩ ΤΩΝ ΟΓΔΟΝΤΑ - το γράφω και ολογράφως για να μην νομίζετε ότι ήταν τυπογραφικό λάθος) είναι ενταγμένοι το ΓεΣΥ. Δηλαδή παρέχουν υπηρεσίες υγείας σε συμπολίτες μας.

Τώρα που τα διαβάσατε και τα δύο, αξιολογείστε ξανά τις τοποθετήσεις της πρώτης παραγράφου και να σας θυμίσω κάποια πράγματα.

1. Η λογική σταματά εκεί που ξεκινά το προσωπικό συμφέρον… ή πιο ωμά, η λογική σταματά εκεί που ξεκινά η τσέπη.
2. Μια από τις χειρότερες διακρίσεις είναι η επιβολή σε συμπολίτες μας του υποχρεωτικού τερματισμού της εργασίας τους, όταν φτάσουν σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Κατάντησε κουραστικό να εξηγεί κάποιος τα αυτονόητα. Σε κάποιες δεκαετίες, θα αντιληφθούμε όλοι το έγκλημα που διαπράττεται σήμερα. Το σύστημα, η πληροφόρηση, η τεχνολογία επιτρέπουν και αυτό θα πρέπει να γίνεται, να δίνει την επιλογή στον κάθε πολίτη να επιλέγει πότε θα αφυπηρετεί. Ανάλογα με το τι έχει αποταμιεύσει και την αναμενόμενη περίοδο που θα εισπράττει σύνταξη, να προσαρμόζεται το ποσό που θα εισπράττει. Τόσο απλό.
3. Θα σας πουν για επαγγέλματα που απαιτείται σωματική δύναμη ή είναι ψυχοφθόρα και είναι δύσκολο για κάποιον να εργάζεται σε αυτά για πολλά χρόνια. Αλλά οι ίδιοι δεν μπορούν να σκεφτούν ότι τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον από το να πάει να εργαστεί σε κάποιο άλλο επάγγελμα πιο χαλαρό, λιγότερο απαιτητικό. Τι εμποδίζει έναν που εργάζεται σε ορυχείο να εργαστεί στα 50 του σε ένα γραφείο, σε μια εμπορική εταιρεία; Τι εμποδίζει έναν γιατρό που δεν αντέχει την πίεση του χειρουργείου στα 60 του να εργαστεί ως κλητήρας σε μια υπεραγορά; Τι εμποδίζει έναν αξιωματικό του στρατού να εργαστεί ως φρουρός ασφαλείας; Δύσκολο το ερώτημα, ε!

Επειδή λοιπόν, λόγω DNA, δεν είμαστε ηθικά όντα (μόνο στα λόγια), αλλά είμαστε λίγο εγωιστές, λίγο ψωροπερήφανοι, λίγο τεμπέληδες και επαναλαμβάνω «η λογική σταματά εκεί που ξεκινά η τσέπη», αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε το βασικό «ανθρώπινο δικαίωμα», να εργάζονται τα παιδιά και τα εγγόνια μας ή άλλοι συμπολίτες μας, για να καθόμαστε εμείς σπίτι και να πληρωνόμαστε όσο πιο νωρίς μπορούμε.