Για μια, από τα ίδια, οικονομία

Ρωτούν υποψήφιους Προέδρους και όχι μόνο, πώς θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια. Δηλαδή, είτε: (α) να μειωθεί το κόστος ή (β) να αυξηθούν τα εισοδήματα ή (γ) ένας συνδυασμός των δύο.

Οι λύσεις που κατατίθενται είναι π.χ. (α) να μειωθεί ο φόρος κατανάλωσης, να δοθεί επιδότηση σε παραγωγούς, (β) να δοθεί επίδομα εισοδήματος και μέσα-μέσα ρίχνουν τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Τι σημαίνει όμως το τελευταίο; Τι πρέπει πρακτικά να γίνει ώστε η οικονομία να προσφέρει φθηνότερα προϊόντα και περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας;

1) Να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα (δικηγόρου, λογιστή, κουρέα, κτηματομεσίτη, εκτιμητή … ατέλειωτος ο κατάλογος). Ένα παιδί που με κούρευε, το ρώτησα για τις συνθήκες εργασίας και μου είπε πως χρειαζόταν μετά το δίπλωμά του να εργαστεί (για ψίχουλα) δύο χρόνια σε άλλο κουρέα, πριν πάρει άδεια για δικό του κουρείο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μάς πήρε δικαστήριο, γιατί στην Κύπρο ήταν πιο εύκολο να γίνει κάποιος αστροναύτης παρά κτηματομεσίτης.

2) Να αλλάξει το σύστημα παραχώρησης αδειών ταξί και φορτηγών. Οι άδειες ταξί να μην μεταβιβάζονται, να τις παίρνουν όσοι τηρούν τις προϋποθέσεις απευθείας και στα λιμάνια να μπορούν να εισέρχονται ΟΛΟΙ όσοι έχουν άδεια φορτηγού.

3) Είτε τα ταχυδρομεία να γίνουν πιο αποτελεσματικά, είτε να ιδιωτικοποιηθούν. Μεγάλες εταιρείες σταμάτησαν να στέλνουν Κύπρο εμπορεύματα μέσω της παραδοσιακής μεθόδου ή σταμάτησαν εντελώς.

4) Να φύγει το 90% της διακριτικής ευχέρειας (δηλαδή εξουσίας) από κάθε τμήμα της κυβέρνησης για το πόσο πλατύς θα είναι ο δρόμος, πού θα κοπούν οικόπεδα, τι χαλαρώσεις θα δίνονται κ.λπ.

5) Να καταργηθούν τα εμπόδια που αποθαρρύνουν εργαζόμενους από το να αλλάξουν εργασία, π.χ. οι συνεισφορές εργοδότη σε ταμείο προνοίας να ανήκουν στον υπάλληλο από την πρώτη μέρα και όχι να πρέπει να συμπληρωθούν κάποια χρόνια εργασίας πριν τα δικαιούται. Διαβάστε το καταστατικό του ταμείου των δικηγόρων και όχι μόνο. Η ελάχιστη περίοδος εργοδότησης για απόκτηση δικαιώματος στο Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού να μην χάνεται σε κάθε αλλαγή εργοδότη.

6) Να αλλάξει ο τρόπος παραχώρησης αδειών εκμετάλλευσης των αεροδρομίων, των λιμανιών και άλλων κοινωφελών υπηρεσιών. Να καθορίζονται ποιοτικά κριτήρια με βαριά προστίματα για τις παραβάσεις και η προσφορά να κατακυρώνεται σε όποιον προσφέρει τη χαμηλότερη τιμή χρέωσης και όχι ποιος θα δώσει περισσότερα του κράτους.

7) Να επιτραπεί σε φαρμακοποιούς/ νοσηλευτήρια να εισάγουν μόνοι τους φάρμακα.

8) Να ξυπνήσουν το ΧΑΚ και να ενθαρρυνθεί η έκδοση ομολόγων απευθείας προς καταθέτες και να μην χρειάζεται σε τόσο βαθμό η μεσολάβηση των τραπεζών.

9) Να δημιουργηθεί κεντρικό σύστημα υποθήκευσης περιουσιακών στοιχείων στο οποίο να μπορούν να έχουν ουσιαστική πρόσβαση χρήσης και οι προμηθευτές … όχι μόνο (στην πράξη), οι τράπεζες (ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θέλει να ακούσει γι’ αυτό).

10) Η γεωργική ασφάλιση να γίνεται από τους γεωργούς. Βάσει των ασφαλίστρων και των αποθεματικών να πληρώνονται οι αποζημιώσεις (όχι από το Δημόσιο). Η αρχή αυτή μπορεί να εφαρμοστεί και αλλού.

11) Τέλος, ρίχνω και εγώ τη δημιουργία μιας διαφοροποιημένης, ευέλικτης και πράσινης οικονομίας, για να ακούγομαι σέξι.

Ούτε τα γνωρίζω όλα, ούτε καν τα μισά. Ούτε μπορώ να τα γράψω όλα τα λίγα που γνωρίζω σε ένα άρθρο. Απλά ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι από αυτά που πρέπει να γίνουν, τίποτα δεν θα γίνει, ούτε καν θα συζητηθεί.