Τρίζουν τα κόκαλα του ΕΔΕΚίτη Κόκου Φωτίου!

Η απόφαση του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ να στηρίξουν τη δημιουργία «Μουσείου Γρίβα» και τις χορηγίες στο Ίδρυμα Γρίβα είναι μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της Κύπρου. Μέχρι πρόσφατα, μόνο ο ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ ήταν υπέρ αυτής της ιδέας, κι αυτό δεν πρέπει να ξενίζει. Μετά την καταστροφή του 1974, όλοι οι Εοκαβητατζήδες βρήκαν απάνεμο καταφύγιο στη μητρική τους Δεξιά, που τους άνοιξε στοργικά τους κόλπους της και συγχώρεσε όλα τα εγκλήματά τους. Στα δε μνημόσυνα για τον Γρίβα επιδαψιλεύονται τα «ανδραγαθήματά» του από επίσημα χείλη, ενώ ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ καταθέτει στεφάνι και ο υπουργός Παιδείας στέκεται σε στάση προσοχής μπροστά στο άγαλμά του.

Φαντάζει σουρεαλιστικό σε μια θρησκευόμενη χώρα, εν έτει 2022, που ως μέλος της ΕΕ είμαστε, υποτίθεται, προσηλωμένοι στις πανανθρώπινες και διαχρονικές αξίες και ιδανικά, να τιμούμε το έγκλημα. Δεν διστάζω να πω ότι έχουμε βουλιάξει στο κατώτατο σκαλοπάτι του εξευτελισμού. Το θέμα είναι κυρίως ηθικό παρά πολιτικό. Δεν έχει σημασία που ο Γρίβας ήταν ακροδεξιός. Σημασία έχει που ο Γρίβας, στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού, είναι ένας εγκληματίας –ήταν ο ιδρυτής και αρχηγός της εγκληματικής ΕΟΚΑ Β’. Παρ΄ όλα αυτά, η Βουλή αποφασίζει να τον τιμήσει με τη δημιουργία «Μουσείου Γρίβα» που είναι ένα ακραίο παράδειγμα λατρευτικής αναβίωσης του εγκλήματος. Ακόμα μια φορά θα εξευτελιστούμε διεθνώς, όπως θα εξευτελίζονταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, αν είχαν κάνει μουσεία για τους Χίτλερ, Μουσολίνι, Ιωαννίδη αντίστοιχα. Κανένας ξένος παρατηρητής δεν μπορεί να αντιληφθεί γιατί να τιμάται ο ιδρυτής και αρχηγός μιας εγκληματικής οργάνωσης, της ΕΟΚΑ Β’, που έστρεψε τα όπλα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, από -ω, τι ειρωνεία- τους «πατέρες» της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Ξαφνιάζει, βέβαια, η αλλαγή στάσης των κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ όσον αφορά την ίδρυση του περιβόητου μουσείου, για την οποία μέχρι πρόσφατα διέκειντο αρνητικά. Δεν θα σχολιάσω την αλλαγή του ΔΗΚΟ -άλλωστε κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς πρεσβεύει αυτό το κόμμα. Αυτό, όμως, που σοκάρει είναι η μετάλλαξη της ΕΔΕΚ. Όταν ιδρύθηκε αυτό το κόμμα (το 1969) ήταν το αντίπαλο δέος απέναντι στη χούντα και ΕΟΚΑ Β'. Τίμησε την Κύπρο με την αντίστασή του κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ήταν το μόνο κόμμα που έκανε διαδηλώσεις κατά της «εθνικής κυβέρνησης», όπως αποκαλείτο τότε η χούντα. Όμως, πού να φανταζόμαστε τότε ότι οι ΕΔΕΚίτες θα μετατρέπονταν από τυραννομάχοι που ήταν την πενταετία 1969-1974, σε τυραννόφρονες μισό αιώνα αργότερα; Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάποιος όταν η ΕΔΕΚ ψηφίζει, μαζί με το ΕΛΑΜ, να γίνει Μουσείο Γρίβα. Ένα μουσείο που θα συμβολίζει τον φασισμό, το έγκλημα, τη δικτατορία, τον αγκυλωτό σταυρό, τις νεκροκεφαλές, τις μαγικές πεντάλφες. Εν περιλήψει, η ΕΔΕΚ έχει σιγοντάρει κατά κόρον, τόσο ηθικά όσο και πολιτικά, τους οραματισμούς του ΕΛΑΜ και τις ομφαλοσκοπίες του ΔΗΣΥ. Έχει γίνει αγνώριστη!

Εκείνο όμως που σοκάρει σε αφάνταστο βαθμό είναι ότι η ΕΔΕΚ έχει μυστηριωδώς «ξεχάσει» την άγρια δολοφονία, κατ΄ εντολή του Γρίβα, ενός σημαίνοντος μέλους της τον Απρίλη του 1973, τον Κόκο Φωτίου. Σίγουρα τα κόκαλα του Φωτίου θα τρίζουν. Με τι σθένος ψηφίζει υπέρ της ίδρυσης ενός μουσείου, κάποιου που ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Φωτίου; Με τι σθένος ψηφίζει η ΕΔΕΚ όταν γνωρίζει ότι η εγκληματική οργάνωση ΕΟΚΑ Β’, ιδρυτής της οποίας ήταν ο Γρίβας, επιχείρησε να δολοφονήσει τον Βάσο Λυσσαρίδη;

Μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει το σκεπτικό αυτής της κωλοτούμπας από την επίσημη ΕΔΕΚ -δεν βγήκε καμία ανακοίνωση. Μια λατινική ρήση λέει «Qui tacet consentit», δηλαδή, ο σιωπών συναινεί. Δύο τινά συμβαίνουν: είτε η ηγεσία του κόμματος έχει πάθει ολική έκλειψη μνήμης και λαλιάς, είτε η ιδεολογία του ΕΛΑΜ έχει διεισδύσει βαθιά στην ΕΔΕΚ. Ό,τι και να ισχύει, είναι μια θλιβερή κατάληξη αυτού του κόμματος που τώρα ταυτίζεται με την Ακροδεξιά.

Αρνούμαι, όμως, να πιστέψω ότι όλα τα μέλη της ΕΔΕΚ έχουν μπολιαστεί από τον φασιστικό ιό. Αναντίλεκτα, πολλά μέλη θα διαφωνούν με την απόφαση της ηγεσίας τους. Για παράδειγμα, μόλις πέρσι τον Γενάρη, ο δημοτικός σύμβουλος της ΕΔΕΚ Αμμοχώστου Δημήτρης Δημητρίου (Σαβουλλής) έλεγε στο μνημόσυνο του Φωτίου: «Σε κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα αλλά και για τον ελληνισμό, γενικότερα, παλληκάρια όπως ήταν ο Κόκος Φωτίου είναι αδύνατο να μην τιμούνται, οπωσδήποτε επετειακά, όπως τους αξίζει. Ο πρωτομάρτυρας της Κυπριακής αντίστασης ενάντια στην προσπάθεια της προδοτικής χούντας για τη συνταγματική εκτροπή, ενάντια στην εκλελεγμένη κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, το πρώτο αυτό αντιστασιακό παλληκάρι της τιμημένης παράταξης της ΕΔΕΚ, δολοφονήθηκε άναδρα, πριν από 47 χρόνια, από την εγκληματική φασιστική οργάνωση της ΕΟΚΑ Β’». Όπως διαπιστώνετε, είναι μια ρητορική ριζικά διαφορετική από εκείνην των ακροδεξιών, που κάνει κάποιον να υποψιαστεί ότι οι βουλευτές της ΕΔΕΚ δεν έχουν πιάσει τον σφυγμό των μελών του κόμματος προτού εγκρίνουν την ίδρυση του περιβόητου μουσείου.

Εν κατακλείδι, η στάση της ΕΔΕΚ υποθάλπει και ενθαρρύνει τον γριβισμό και τον φασισμό. Ως σοσιαλιστικό -όπως καυχιέται- κόμμα, όχι μόνο δεν ανοίγει κανένα μέτωπο απέναντι στις ακροδεξιές αντιλήψεις και τον φασισμό, αλλά τουναντίον προσφέρει προκλητική πολιτική κάλυψη στους φορείς τους.

Οικονομολόγος, κοινωνικός επιστήμονας