Ο κ. Αλέξης Γαλανός ανακάλυψε την ταχινόπιττα

Ο κ. Αλέξης Γαλανός ανακάλυψε την ταχινόπιττα. Μας λέει μέσω του «Πολίτη» ότι το βαθύ κράτος και το κατεστημένο της Λεμεσού και της Χώρας επιθυμούν τη διχοτόμηση. Αφήνει εκτός της πολιτικής εξίσωσης, προφανώς ακούσια, την Πάφο, το Παραλίμνι, και την Αγία Νάπα. Γενικά το παράκτιο κεφάλαιο, και όχι μόνο. Αυτά κύριε Γαλανέ η στήλη τα είχε επισημάνει αμέσως μετά το σχέδιο Ανάν, όπου το νοτιοκυπριακό κατεστημένο με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ένιωθαν τη σιγουριά του σκληρού συνόρου και της παγίωσης της διχοτόμησης που τους εξασφάλιζε την υπεραξία της γης στον νότο μέσα από τον περιορισμό της γεωγραφίας της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα συμφέροντα της νοτιοκυπριακής καθεστωτικής κλίκας αφού εκμεταλλεύτηκαν και χρησιμοποίησαν τον μακαρίτη Τάσσο Παπαδόπουλο τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα καθότι τον θεωρούσαν επικίνδυνο, πολιτικά ατίθασο και ανυπάκουο σε ό,τι αφορούσε τα οικονομικά τους συμφέροντα. Εξ ου και το 2008 δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια μας κυβερνούν οι ίδιοι πολιτικάντηδες κατ’ ουσίαν και τα ίδια κατεστημένα οικονομικά συμφέροντα. Προφανώς είμαστε αντιμέτωποι με εθνικούς μειοδότες διότι μέσω της παθητικής παρέλευσης του χρόνου -ιστορικού και πολιτικού- ξεπουλούν το 36% της κυπριακής επικράτειας, έχοντας υπόψη την απερισκεψία και την αμνησία της κλαμένης, νοητικά ασπόνδυλης και πολιτισμικά μίζερης κοινωνικής μάζας. Ακόμη και το 1992 όταν αντελήφθησαν ότι ο τότε Πρόεδρος Βασιλείου ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει σε λύση ο κ. Γαλανός δήλωνε με έπαρση όπως ορθά του καταλογίζει ο Κώστας Κωνσταντίνου ότι «του έλειψε η πεζίνα».

Η ούτω καλούμενη Κυπριακή Δημοκρατία έχει πλέον καταστεί ένας πολύ πετυχημένος κοινωνικός μηχανισμός συσσώρευσης αθέμιτου πλουτισμού από την μια και μια συνεχούς αύξησης νεόπτωχων τα οποία η στήλη σημείωνε από το 2006 και που δειγματοληπτικά παραθέτει πιο κάτω με σχετικό της άρθρο για να αναδείξει πόσο επιπόλαια επικίνδυνοι είναι «Λαός και Εξουσία» μέσα από το στατικό και άγονο στην πρόοδο πολιτισμικό του υπόβαθρο. Δηλαδή είμαστε αντιμέτωποι με ένα πληθυσμιακό μέγεθος που λειτουργεί ως επικίνδυνη κινούμενη άμμος όπου μας οδηγεί στον επώδυνο και αναπόφευκτο θάνατο.

Η συνωμοσία της σιωπής και η υπεραξία της γης [Πολίτης 10/2006]

Στο επικαιρικό πρόγραμμα του κ. Γιάννη Καρεκλά στο ΡΙΚ στις 5/10/2006 το θέμα αφορούσε την ανεξέλεγκτη αύξηση της αξίας της γης και την αδυναμία ενός μεγάλου ποσοστού των Νοτιοκυπρίων χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος να αποκτήσουν στέγη. Ανάμεσα στους πολλούς λόγους που αναφέρθησαν από τους φιλοξενούμενους -Ευαγόρου (ΑΚΕΛ), Χριστοφόρου (ΔΗΣΥ), των διευθυντών της Πολεοδομίας και Κτηματολογίου- είναι και η ύπαρξη καρτέλ μεγαλογαιοκτημόνων (που προφανώς οι ίδιοι γνωρίζουν) ότι έχουν κλειδωμένες μεγάλες οικοπεδικές εκτάσεις και σαν σπεκουλαδόροι κερδοσκόποι αυτοί αποφασίζουν τον χρόνο του ξεκλειδώματος όταν η αξία της γης είναι η συμφέρουσα προς πώληση. Άλλος λόγος που αναφέρθηκε ήταν η ύπαρξη περίκλειστων τεμαχίων που με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν καθότι εμποδίζονται εκτός των άλλων και από τους ιδιοκτήτες γειτονικών τεμαχίων που είναι υπό ανάπτυξη, ή δεν καλύπτονται από τα κριτήρια που θέτει το Τμήμα Κτηματολογίου για εξασφάλιση δικαιώματος πρόσβασης.

Φυσικά η παρούσα αδιέξοδη κατάσταση των περίκλειστων τεμαχίων η οποία ούτως ή άλλως είναι άκρως περιοριστική, συνδέεται άμεσα με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλογαιοκτημόνων που έχουν «κλειδωμένες» μεγάλες εκτάσεις οικοπεδοποιήσιμης γης, καθότι η κρατική αυτή περιοριστική πολιτική περιορίζει ακόμη περισσότερο την προσφορά γης για ικανοποίηση των στεγαστικών αναγκών των μη προνομιούχων Νοτιοκυπρίων. Ένας νοήμων άνθρωπος θα έθετε εύλογα το ερώτημα σε τι διαφέρει, τηρουμένων των αναλογιών, η «κλειδωμένη γη» από τους μεγαλογαιοκτήμονες από την τουρκική κατοχή της γης στη βόρεια Κύπρο. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για οικονομική κατοχή, καθότι ούτως ή άλλως η ιδιοκτησία είναι αποτέλεσμα κοινωνικής συνθήκης και όχι φυσικού δικαιώματος, στη δεύτερη για στρατιωτική κατοχή. Κοινό σημείο αναφοράς και των δύο περιστάσεων είναι ο έλεγχος και ο αποκλεισμός της πρόσβασης για κοινωνική χρήση της γης.

Κατά τη διάρκεια του προγράμματος ουδείς τόλμησε να αναφέρει ότι ο πρώτος και κυρίαρχος λόγος για την υπεραξία της γης στη νότια Κύπρο που ελέγχουν οι σπεκουλαδόροι της γης, το παράκτιο κεφάλαιο μέχρι και τις ξερές και άγονες περιοχές νότια της Λευκωσίας είναι απότοκο της τουρκικής κατοχής. Ακόμη και ο κατά τα άλλα γενναίος Γιάννης Καρεκλάς δεν τόλμησε να το θίξει. Οι δε φιλοξενούμενοι περί άλλα τύρβαζαν. Ουδείς τόλμησε να αναφέρει ότι η απώλεια περιουσιών στον βορρά εκτόξευσε στα ύψη τις αξίες της γης στον νότο, σε βάρος των προσφύγων και των πληγέντων.

Ακόμη και με μια διχοτομική λύση έναντι εδάφους (καθότι η νοτιοκυπριακή κάστα εξουσίας προκρίνει τη διχοτόμηση ως έχει για να μην διαταραχθεί ο διανεμητικός μηχανισμός) στη γεωγραφική βάση του σχεδίου Ανάν, μια περιοχή γύρω στα 800 τ.χμ. θα επιστρεφόταν και θα επαναπροσδιόριζε αναπτυξιακές προτεραιότητες βόρεια και ανατολικά καθότι στόχος θα ήταν η ανάπτυξη των περιοχών Μόρφου, Βαρωσίων, μέρους της επαρχίας Κερύνειας και της Καρπασίας. Θα αυξανόταν έτσι σημαντικά η προσφορά γης. Γι' αυτό έχω αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο μου ότι η πολιτική φόρμουλα που λειτουργεί εγγυητικά για τα κατεστημένα και νεοκατεστημένα συμφέροντα της νοτιοκυπριακής κάστας εξουσίας εξασφαλίζεται με το: Κυπριακή Δημοκρατία 64% - «TRNC» 36% ούτε έναντι εδάφους.

Αυτό ας το έχει υπόψη του ο πληθυσμός που ταλαιπωρείται στη νότια Κύπρο, καθότι οι μαξιμαλιστικές κορόνες που κοινωνικοποιούνται ως το έσχατο σημείο πατριωτικής αντίστασης εξασφαλίζουν την πιο πάνω φόρμουλα.

[Αυτά πριν 13 χρόνια!] Και τα πράγματα είναι σήμερα ακόμη χειρότερα.