Μόνο πολιτικά τυφλοί δεν καταλαβαίνουν ότι, μετά την αποτυχία στο Κραν Μοντανά, το Κυπριακό βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο κενό, οι συνέπειες του οποίου εξ ορισμού προδιαγράφουν αρνητικότατες εξελίξεις για την πλευρά μας. Τώρα που άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με αποτυχία της συγκεκριμένης διαδικασίας, αλλά για την απαρχή επικίνδυνων εξελίξεων.
Δεν θα μπω στη λογική του blame game που δυστυχώς καλά κρατεί. Για τις ευθύνες θα αποφανθούμε όταν όλα γίνουν γνωστά. Όμως ως πολίτης που πίστεψε και πιστεύει ότι η λύση είναι εφικτή λέω ότι αυτή η κατάληξη δεν άξιζε σε κανέναν Κύπριο. Όπου και να ανήκει η μεγαλύτερη ευθύνη. Το τι θα ακολουθήσει για να καλύψει το κενό διαδικασίας και προοπτικής ήδη άρχισε να διαφαίνεται με τις προθέσεις της Τουρκίας για τους συμπατριώτες μας Μαρωνίτες και για την κλειστή περιοχή του Βαρωσιού. Αυτές τις δύο κινήσεις της Τουρκίας θα τις δει στα σίγουρα με θετικό μάτι η διεθνής κοινότητα, άσχετα αν παραβιάζει η δεύτερη ψηφίσματα του ΟΗΕ. Κυρίως γιατί κανένας διεθνής παίκτης δεν επέρριψε μέχρι τώρα την ευθύνη του ναυαγίου στην Τουρκία Ήδη ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ Φερχάν Χακ αποστασιοποιήθηκε την Πέμπτη από τις προθέσεις της τουρκικής πλευράς. Με άλλα λόγια διεθνώς είμαστε μόνοι στο blame game.
Μπροστά στους κινδύνους που προδιαγράφονται έχουμε κάθε συμφέρον να δρομολογήσουμε μεθοδικά την επανέναρξη της διαδικασίας των συνομιλιών. Στο Κραν Μοντανά η Τουρκία έδειξε για ακόμα μια φορά ότι είναι δύσκολος διαπραγματευτής. Δεν έδειξε τα χαρτιά της τη στιγμή που ήθελε από την πλευρά μας να εξαντλήσει τα περιθώριά της, πριν η ίδια κάνει το ίδιο. Ταυτόχρονα, όμως, η διαδικασία αυτή απέδωσε ένα διαπραγματευτικό κεκτημένο, το οποίο η πλευρά μας πρέπει να επιδιώξει πάση θυσία να διατηρήσει στη ζωή. Εκτός από τις εσωτερικές πτυχές του προβλήματος για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού γενικός γραμματέας του ΟΗΕ μίλησε ξεκάθαρα για νέο σύστημα εγγυήσεων σε αντικατάσταση του παλιού και για τερματισμό του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης και της Συνθήκης Εγγυήσεως. Δεν είναι αυτά που θέλαμε τόσα χρόνια; Για ποιο λόγο άλλωστε υπάρχει η διπλωματία; Η κατάληξη της διαδικασίας το βράδυ της 6ης Ιουλίου με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να σημαίνει ήττα της διπλωματίας. Μπορεί κάποιες φορές αυτή να υποχωρεί, αλλά επανέρχεται, ακόμα και μετά από πολεμικές συρράξεις, να δώσει τη λύση στα προβλήματα, πάντα όμως με όρους δυσμενέστερους για τον αδύνατο και κυρίως για τον ηττημένο στον πόλεμο. Για αυτό ισχυρίζομαι ότι ήταν λάθος η απόφαση του κ. Γκουτέρες να δώσει τέλος στη διάσκεψη.
Το τέλος αυτό χαροποίησε πολλούς, παρόλο που προσπάθησαν επιμελώς να το κρύψουν. Η επόμενη της αποτυχίας έδωσε σε όλους όπλα για τη γελοία προεκλογική εκστρατεία και επιχειρήματα για δήθεν αυτοδικαίωση. Ταυτόχρονα έδωσε νέα ώθηση στον εθνικιστικό μας παροξυσμό, αφού όλοι φόρεσαν διπλές και τριπλές φουστανέλες και συναγωνίζονται σε κούφια συνθήματα ο ένας τον άλλο. Πρόκειται για πανεθνική τύφλα και εδώ καις την Ελλάδα. Ο τόπος οδεύει στον γκρεμό και εμείς μαζεύουμε όπλα για να αλληλοεξοντωθούμε. Τα μηνύματα είναι σαφή. Η Τουρκία δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε άλλα σχέδια, όπως με σαφήνεια το δήλωσε ο ΥΠΕΞ της. Πάντα η Τουρκία δηλώνει τις προθέσεις της ή αφήνει να διαφανούν. Τι άλλο θέλουμε για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο; Μετά την ιστορική αυτή αποτυχία ζούμε και συμπεριφερόμαστε σαν να μην συνέβη τίποτε. Κάποιοι θα χαρούν αν το καράβι βυθιστεί από την πλώρη για να πάρουν τη χαρά να δουν τον αντίπαλό τους να πνίγεται πρώτος, αφού εκείνοι θα βρίσκονται στην πρύμνη.
Ως κατακλείδα απευθύνω ολόθερμη έκκληση στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να αναλάβει αμέσως πρωτοβουλία για δύο θέματα. Πρώτο για να διαφυλάξει το κεκτημένο της διαδικασίας δύο χρόνων και δεύτερο για να εφαρμοστούν πάραυτα προαναγγελθέντα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
george.dionyssiou@primehome.com
