«Λογαριάσατε λάθος κύριε Παύλου», του Θεόδωρου Θεοδώρου

Αν και στα αρκετά χρόνια που αρθρογραφώ είχα πάντα γνώμονα να μην έρχομαι σε αντιπαράθεση με άλλους αρθρογράφους, παρά μόνο να απαντώ με επιχειρήματα και με σεβασμό στην άλλη άποψη, το άρθρο του κύριου Παύλου Παύλου στον «Πολίτη της Κυριακής» με τίτλο, «Η μισή αλήθεια ισοδυναμεί με ψέμα», ως απάντηση σε δικό μου άρθρο με τίτλο, «Too little too late» που δημοσιεύθηκε στον «Πολίτη» στις 6/10/2024, με αναγκάζει να ξεφύγω από τις αρχές μου γιατί ο κ. Παύλου, εμμέσως πλην σαφώς, με χαρακτηρίζει με απαράδεκτα επίθετα.

«Το κάνω, όχι χάριν αντιπαράθεσης με τον άγνωστό μου Θ.Θ., αλλά γιατί πιστεύω ότι όσο η μη παραδοχή της αλήθειας για τις δικές σου ευθύνες συνιστά υποκρισία, η προβολή της μισής αλήθεια ισοδυναμεί με ψέμα», γραφεί ο κ. Παύλου, ευτυχώς προσωπικά άγνωστος και σε μένα.

Με ποιο δικαίωμα κύριε Παύλου με αποκαλείτε ψεύτη. Ποιος είστε εσείς που νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα να βρίζετε και να μας λέτε και από πάνω ότι σέβεστε την αντίθετη άποψη; Αν τέτοιοι χαρακτηρισμοί δεν αποτελούν αντιπαράθεση τότε τι αποτελούν; Το περιεχόμενο και το ύφος σας είναι άκρως αντιπαραθετικό και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να αντιπαρατεθώ μαζί σας.

Αν το «ψεύτης» θεωρείται σεβασμός, τι να πω, το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.

«Αυτό το απόλυτο, ηχηρό συμπέρασμα του αρθρογράφου προκύπτει από αντικειμενική γνώση και ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, είναι μήπως απότοκο ελλιπούς ενημέρωσής του για όσα συνέβησαν στην Κύπρο τα τελευταία εβδομήντα, τουλάχιστον, χρόνια (από τη δεκαετία του 1950 και εντεύθεν)», συνεχίζει ο κ. Παύλου. Αν νομίζετε αγαπητέ κύριε ότι μόνο εσείς είστε ενημερωμένος τότε, λυπούμαι που θα σας διαψεύσω.

Η βασική μας διαφορά είναι ότι εγώ δεν ανήκω στο παλιό κατεστημένο αλλά στο νέο, όχι σε ηλικία βέβαια, που πρέπει να λέει την αλήθεια με το όνομά της.

Επικεντρώνετε την απάντησή σας στις θέσεις του Νιχάτ Ερίμ που είναι σε όλους γνωστές και δεν τις αμφισβητώ ποσώς. Όμως αφού αναφέρεστε στον Νιχάτ Ερίμ, κάτι που τα τελευταία χρόνια είναι επιχείρημα πολλών όπως και του τέως ΠτΔ για να δικαιολογήσει τα διαμειφθέντα στο Κραν Μοντανά, να σας πληροφορήσω ότι ήταν ένας εξ εκείνων που συνέταξε το Σύνταγμα του 1960 το οποίο ρητώς απέκλειε τη διχοτόμηση. Ακόμα επί πρωθυπουργίας του, επανάφερε παλιότερη πρόταση για επιστροφή των Τ/Κ στα χωριά τους, κάτι που εμείς δεν αποδεχθήκαμε.

Χαρακτηριστική η αναφορά του Γλαύκου Κληρίδη, στη σελίδα 312 του δεύτερου τόμου της κατάθεσής του. Είμαι σίγουρος ότι δεν αμφισβητείτε τα γραφόμενα του Γλαύκου Κληρίδη και δεν τα θεωρείτε και αυτά ως ψέματα και μισές αλήθειες, όπως τις αναφορές στο άρθρο μου.

Την επόμενη φορά κύριε Παύλου, που θα έχετε την καλοσύνη να μας διδάξετε ιστορία, εμάς τους ψεύτες και ανιστόρητους που λέμε τη μισή αλήθεια, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μας ενημερώσετε για το ποιους εννοεί, με τον χαρακτηρισμό «γεράκια», ο Γλαύκος Κληρίδης. Ποιοι ήσαν αυτά τα «γεράκια» των οποίων ο Εθνάρχης υιοθέτησε τις απόψεις τους;

Με τις αναφορές σας στη Συμφωνία της 22ας Ιουλίου του 1974 για κατάπαυση του πυρός και στη Συμφωνία της Τρίτης Βιέννης αποδεικνύετε περίτρανα ότι δεν έχετε καταλάβει καθόλου το άρθρο μου. Εγώ κύριε Παύλου αναφέρομαι στις συμφωνίες πριν την εισβολή και συγκεκριμένα στις Συμφωνίες της Ζυρίχης των οποίων η αθέτηση της υπογραφής μας ήταν η γενεσιουργός αιτία για τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν. Μήπως ο Εθνάρχης με τα 13 σημεία τήρησε την υπογραφή του; Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε καμία άλλη επίσημη συμφωνία για το Κυπριακό που να φέρει την υπογραφή της Τουρκίας και την καταπάτησε.

Το αν σεβαστήκαμε τους Τ/Κ, ως την άλλη κοινότητα, όπως προνοούσε και ακόμα προνοεί το δικοινοτικό Σύνταγμα, απλώς σας παραθέτω πρωτοσέλιδα εφημερίδων της εποχής για να αντιληφθείτε το τι εννοώ.

Αναφορικά με το έγγραφο Κουτσιούκ, είναι σε όλους γνωστό. Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι στην τ/κ κοινότητα δεν υπήρξαν εξτρεμιστικά και εθνικιστικά στοιχεία καθοδηγούμενα από την ΤΜΤ και την Τουρκία. Αλλά εξίσου τέτοια στοιχεία και εξοπλισμοί υπήρξαν και στη δική μας πλευρά, πριν από αυτούς, με αποκορύφωμα την οργάνωση Ακρίτας την οποία δεν αντιλαμβάνομαι γιατί την αποενοχοποιείτε.

Απορεί ο κύριος Παύλου για το πού εντάσσονται οι «απόλυτες» απόψεις μου: «ή εντάσσεται και αυτό σε μία τάση που ευδοκιμεί πολύ τα τελευταία χρόνια και θέλει Ελληνοκύπριους (Ε/Κ), σε μία προσπάθεια να μην θεωρηθούν εθνικιστές, να παραγνωρίζουν όσα αφορούν τους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους (Τ/Κ) και την Τουρκία, και αυτομαστιγωνόμενοι να φορτώνουν αδίκως και αυθαιρέτως όλες τις ευθύνες της κακοδαιμονίας αυτού του άμοιρου νησιού εξ ολοκλήρου στους Ε/Κ;».

Κατ’ αρχάς δεν είμαστε ποικιλία φυτών για να ευδοκιμούμε, για να απαντήσω στο ειρωνικό σας ύφος. Όμως αφού μιλάτε για αυτομαστίγωμα. Δυστυχώς, αυτομαστιγώνονται, και μαζί τους η πατρίδα μας, αυτοί που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη και δεν αντιλαμβάνονται ότι οι διχοτομικές επιδιώξεις της Τουρκίας εξυπηρετούνται κάλλιστα από απόψεις όπως τις δικές σας.

Δεν γνωρίζω τις πολιτικές καταβολές του κυρίου Παύλου αλλά εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι προέρχεται από τη Μακαριακή Σχολή. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο άρθρο, για την περίοδο 1950 και εντεύθεν, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ο οποίος ήταν η κυριότερη αιτία των δεινών αυτού του τόπου. Αν κύριε Παύλου θεωρείτε το δικό μου άρθρο ως μισή αλήθεια και ψέμα τότε η μη αναφορά σας στα εθνικά εγκλήματα του Εθνάρχη καθιστά τα δικά σας γραφόμενα ως μόνο ένα απειροελάχιστο κομμάτι της αλήθειας. Δεν υπονοώ ότι ψεύδεστε, όπως δυστυχώς αναφέρετε εσείς, αλλά αποκρύβετε τις μεγάλες αλήθειες. Το αν είναι εσκεμμένα ή όχι και πάλι αποδεικνύεται από τις καταβολές και ιδεολογικές αγκυλώσεις του καθενός.

Πραγματικά, λυπούμαι κύριε Παύλου γιατί έχετε επιτεθεί σε κάποιον τον οποίο, όπως εσείς λέτε, δεν γνωρίζετε. Ειλικρινά το αν δεν με γνωρίζετε δεν το θεωρώ υποτιμητικό. Ίσως με πέραν των 2.500 άρθρων που έχω δημοσιεύσει να έπρεπε να με γνωρίζετε και για αυτόν τον λόγο το θεωρώ δικό σας σφάλμα. Αν δεν έχετε διαβάσει άρθρα μου αυτό δεν είναι προσβολή για μένα αλλά για εσάς που θέλετε να παρουσιάζεστε ως αρθρογράφος και συγγραφέας χωρίς να παρακολουθείτε την αρθρογραφία.

Προφανής ο σκοπός σας, με το ειρωνικό ύφος του άρθρου σας, να με μειώσετε. Όμως άδικος κόπος. Τα άρθρα που μένουν στην ιστορία της αρθρογραφίας είναι αυτά τα από καρδιάς, με συστατικό την αλήθεια, χωρίς ατζέντες και σκοπιμότητες. Αν και δεν θα ήθελα να δώσω συνέχεια, δεν έχω κανένα πρόβλημα να συνεχίσω την αντιπαράθεση μαζί σας, όχι γιατί έχω κάτι προσωπικό μαζί σας, αλλά γιατί είμαι πέρα για πέρα τεκμηριωμένος, στις κατ’ εσάς ψευδείς απόψεις μου και μισές αλήθειες. Λυπούμαι αγαπητέ κύριε Παύλου «αλλά λογαριάσατε λάθος».

Ακόμα λυπούμαι που είμαι αναγκασμένος να απαντήσω σε αυτό το ύφος σε έναν άνθρωπο που, αν και δεν γνωρίζω προσωπικά, κατά την υπηρεσία του στο ΡΙΚ, σεβόμουν και εκτιμούσα.