Υπάρχει πολιτικό μέλλον για τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη;

Ο ΠτΔ, Νίκος Χριστοδουλίδης, κλείνει όπου να 'ναι ενάμιση χρόνο από την ανάληψη της προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν λάβουμε ακόμα υπόψη ότι το καλοκαίρι είναι νεκρή πολιτική περίοδος, τα δύο χρόνια διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη όπου να 'ναι συμπληρώνονται. Απομένουν λοιπόν τρία χρόνια διακυβέρνησης και αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι ο τελευταίος χρόνος θα είναι προεκλογική περίοδος, με την κριτική να εντείνεται, μόνο δύο χρόνια του απομένουν για να δείξει τι μπορεί να προσφέρει ως ΠτΔ.

Τα σημερινά δεδομένα είναι αρνητικότατα για αυτόν. Από τη μια τα λάθη που έγιναν και από την άλλη ο τεράστιος πόλεμος που δέχεται, έχουν φέρει τη δημοτικότητά του στο ναδίρ. Η αυστηρότατη αντιμετώπιση που έτυχε και συνεχίζεται αμείωτη, που άρχισε από την πρώτη μέρα, χωρίς την παραμικρή περίοδο χάριτος και ο μηδενισμός του έργου του είναι δυστυχώς για αυτόν δυσανάλογα των λαθών που διέπραξε. Ανεξάρτητα όμως των πιο πάνω η αποδοχή του από τον λαό όχι μόνο έχει μειωθεί αλλά στην ουσία έχει καταρρεύσει.

Η αδικία έγκειται στο ότι αν και άλλοι Πρόεδροι διέπραξαν εγκληματικά λάθη ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν με τέτοιο μένος.

Άμοιρος ευθυνών δεν είναι ο ίδιος αλλά ανεξάρτητα της δίκαιης ή άδικης κριτικής, στο παρόν στάδιο είναι αναμφίβολα Πρόεδρος μιας θητείας και μάλιστα απαξιωμένος από την πλειοψηφία του λαού.

Το μεγάλα ερωτήματα λοιπόν είναι πρώτον, αν μπορεί να ανατρέψει το κακό για αυτόν κλίμα και δεύτερον, τι πολιτικό μέλλον μπορεί να έχει.

Ως προς το πρώτο ερώτημα, εκτός κάποιου συγκλονιστικού απροόπτου, είναι πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατον. Ό,τι και να κάνει υπάρχουν «ορκισμένοι εχθροί» που ουδέποτε θα τον αποδεχθούν ό,τι και να προσφέρει. Οι πλείστοι δε αυτών ήδη έχουν αρχίσει τον προεκλογικό για το 2028 και φαίνεται ότι το πρώτο εμπόδιο, που λέγεται Νίκος Χριστοδουλίδης, για αυτούς, έχει ήδη εκτοπιστεί.

Συνεπώς μόνο στο συγκλονιστικό απρόοπτο μπορεί να ελπίζει το οποίο, αν και το ονομάζω απρόοπτο, είναι συγκλονιστικό μεν αλλά απρόοπτο όχι, γιατί είναι υπό τον πλήρη έλεγχό του. Ο άσος στο μανίκι του υπάρχει και από αυτόν εξαρτάται αν θα τον τραβήξει ή όχι.

Μπορεί στις διάφορες έρευνες, που είδαν το φως της δημοσιότητας, το Κυπριακό να μην είναι πρώτο στις προτεραιότητες του λαού αλλά ως μια ημικατεχόμενη πατρίδα, αν υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις, το εθνικό θέμα θα πάρει τη θέση που πρέπει να έχει.

Το Κυπριακό είναι λοιπόν ο άσος στο μανίκι του Προέδρου. Το εθνικό θέμα είναι αυτό το οποίο μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Όπως αναφέρουν πληροφορίες, τα ΗΕ είναι αποφασισμένα να βρουν λύση στο κοινό έδαφος. Είναι αποφασισμένα να καταθέσουν στις δύο πλευρές ένα νέο πλαίσιο της μορφής του «Take it or leave it».

Όσοι νομίζουν ότι η πλευρά που θα ακολουθήσει το «leave it» θα είναι η Τουρκία και οι Τ/Κ, είναι γελασμένοι. Τέτοια λάθη αυτοί δεν κάνουν. Αυτά είναι δική μας ειδικότητα.

Η απάντηση του Προέδρου θα πρέπει να είναι το «Take it», να συνοδεύεται με υπερβάσεις και να αποδεχθεί τα λογικά επιχειρήματα των Τ/Κ ως προς το τι στάτους θα έχουν αν εμείς θα είμαστε, ως συνήθως, οι υπαίτιοι για ένα νέο ναυάγιο που σίγουρα θα είναι το τέλος.

Σε τέτοια περίπτωση, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, θα τεθούν προ των ευθυνών τους. Οι όροι θα αντιστραφούν και αυτοί θα τρέχουν τον ΠτΔ να του συμπαρασταθούν αντί για το αντίθετο, που συμβαίνει σήμερα. Για αυτούς η συστράτευση με τον Πρόεδρο θα είναι μονόδρομος γιατί διαφορετικά θα αυτοκτονήσουν πολιτικά.

Αναφορικά με τη συγκυβέρνηση, που έχει άκρως αντίθετες απόψεις στο εθνικό θέμα, μετά τις ευρωεκλογές αποδεικνύεται ότι είναι ένα μη θέμα. Αν δεν φύγουν τώρα, μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2026, ορισμένοι θα παύσουν να αποτελούν κοινοβουλευτικά κόμματα και άλλοι θα έχουν τόσο αμελητέα παρουσία στη Βουλή που η επιρροή τους θα είναι ανύπαρκτη. Συνεπώς, για τον Νίκο Χριστοδουλίδη ούτε είχε ούτε έχασε. Για τον Πρόεδρο δεν υπάρχει θέμα ηθικό. Ο καταποντισμός τους στις εκλογές είναι λόγω δικών τους πράξεων και όχι λόγω της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση. Αντίθετα, η συμμετοχή τους μετρίασε κάπως την κατηφόρα.

Αναφορικά με το πολιτικό του μέλλον, αν ακολουθήσει τα πιο πάνω τότε θα είναι αξιοζήλευτο. Θα μπορούσε να είναι ο πρώτος Πρόεδρος της ενωμένης Κύπρου και να γραφεί στην ιστορία με χρυσά γράμματα. Σίγουρα θα δεχθεί έντονες επικρίσεις από το απορριπτικό μέτωπο αλλά θα τον ευγνωμονούν οι επόμενες γενεές.

Αν από την άλλη απορρίψει προτάσεις των ΗΕ και το 2028 η διχοτόμηση θα είναι εδραιωμένη περισσότερο από ποτέ, εκτός του ότι οι πιθανότητες επανεκλογής του θα είναι μηδενικές, θα του φορτώσουν όχι μόνο τα λάθη που έκανε αλλά και αυτά που δεν έκανε. Θα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος για όλα τα κακά του τόπου με το κυριότερο, την απώλεια της μισής πατρίδας. Θα μείνει στην ιστορία ως ένας ασήμαντος και ανίκανος Πρόεδρος και μετά από λίγο καιρό θα τον θυμάται μόνο η οικογένειά του και πολύ λίγοι φίλοι οι οποίοι τον στήριζαν χωρίς ατζέντες και συμφέροντα.

Δυστυχώς, για τον κύριο Πρόεδρο αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Αν την αντιληφθεί τότε καλώς για τον ίδιο και την πατρίδα. Αν όχι τότε η πολιτική του πορεία θα καταλήξει ένα φτηνό πυροτέχνημα, ένας διάττοντας αστέρας ή ένα κακό όνειρο που πέρασε.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, με τα σωστά αλλά και με τα λάθη του, αποτελεί ένα μικρό ή μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για τον τόπο. Το μικρό αν αποδειχθεί μεγάλο από τον ίδιο εξαρτάται. Αν έχει αμφιβολίες για τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει και αν έχει ενδοιασμούς αν και ποιοι θα τον ακολουθήσουν τότε ας ανατρέξει στην ιστορία των τελευταίων χρόνων αυτού του τόπου και θα αντιληφθεί ότι οι αποκαλούμενοι «ανανικά απομεινάρια», οι «της γονυκλισίας» είναι πάντα πιστοί στους ηγέτες της λύσης, παράλληλα όμως είναι στυγνοί τιμωροί για αυτούς που προδίδουν αρχές και αξίες.

Εν κατακλείδι το συμπέρασμα είναι ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης αν θέλει μπορεί. Ένας έντιμος άνθρωπος χωρίς εξαρτήσεις, οικονομικές και άλλες, μπορεί να είναι ο άνθρωπος της λύσης. Σίγουρα με αρκετά λάθη κατά τη μέχρι τώρα διακυβέρνησή του, που θα αυξηθούν, αλλά αν καταφέρει να επανενώσει αυτήν τη μαρτυρική γη όλα διαγράφονται. Όλα μπορούν να διορθωθούν. Το μόνο που δεν διορθώνεται είναι η χαμένη πατρίδα.

Αν θέλει μπορεί. Αν πιστεύει στην επανένωση μπορεί να την υλοποιήσει. Αν πιστεύει, όπως σωστά διακηρύττει, ότι το υφιστάμενο στάτους κβο δεν αποτελεί τη λύση του Κυπριακού, τότε μπορεί να το ανατρέψει. Προσωπικά πιστεύω ότι θέλει αλλά δεν είναι σίγουρος αν μπορεί.