Το αγκάλιασμα…

«Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις»

Οδυσσέας Ελύτης:

Ο Maoz Inon είναι Ισραηλινός, ο Aziz Abu Sarah Παλαιστίνιος. Αγκαλιάστηκαν ενώπιον του Πάπα Φραγκίσκου, εκδηλώνοντας την επιθυμία τους για ειρήνη και υποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα πώς μπορεί αυτή να επιτευχθεί. Συνέβη το περασμένο Σάββατο, 18 Μαΐου, στην κατάμεστη από 12 χιλιάδες άτομα Αρένα της Βερόνας, τα οποία παρευρέθηκαν στην εκδήλωση «Αρένα της Ειρήνης» που διοργανώθηκε από ιταλικά ειρηνιστικά και κοινωνικά κινήματα, εκδήλωση στην οποία ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την επιθυμία να παραστεί.

Και ήταν ακριβώς η χειρονομία του Maoz και του Aziz, καθώς και τα βίντεο που προβλήθηκαν με τις εκκλήσεις γυναικείων οργανώσεων για ειρήνη, όπως του κινήματος Ισραηλινών Γυναικών Wage Peace και των Palestinian Women of the Sun, που αποτέλεσαν τα πιο συγκινητικά στιγμιότυπα της εκδήλωσης.

Στην αρχή της ομιλίας του ο Πάπας Φραγκίσκος κατήγγειλε τις πληγές που ταλανίζουν την ανθρωπότητα όπως η παιδική εργασία, το εμπόριο όπλων καθώς και η αδιαφορία, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «το Βραβείο Νόμπελ που θα μπορούσε να δοθεί σε πολλούς από εμάς είναι εκείνο του Πόντιου Πιλάτου», υποδεικνύοντας ότι «η ειρήνη δεν μπορεί να επικρατήσει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά χρειάζεται να καλλιεργηθεί», τονίζοντας παράλληλα τη σημασία του διαλόγου για την αντιμετώπιση των ανθρώπινων συγκρούσεων.

«Πάπα Φραγκίσκο, είμαι ο Maoz Inon, κατάγομαι από το Ισραήλ και οι γονείς μου σκοτώθηκαν από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου».

«Πάπα Φραγκίσκο, ονομάζομαι Aziz Abu Sarah, είμαι Παλαιστίνιος και θρηνώ τον αδελφό μου που σκοτώθηκε από τον ισραηλινό στρατό στον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Γάζα. Ο Maoz κι εγώ είμαστε επιχειρηματίες και πιστεύουμε ότι το μεγαλύτερο εγχείρημα που οφείλουμε να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε δεν είναι άλλο από την ειρήνη».

Αμέσως μετά, ο ένας αγκάλιασε τον άλλο και στη συνέχεια και οι δυο αγκαλιάστηκαν με τον Ποντίφικα…Και τότε ένα θερμό, παρατεταμένο χειροκρότημα ξέσπασε στην Αρένα από τους πέραν των 12.000 παρευρισκόμενους που σηκώθηκαν όρθιοι, χαρίζοντάς τους ένα μεγαλοπρεπές standing ovation…Παίρνοντας τον λόγο ο Πάπας Φραγκίσκος κάλεσε τους παρευρισκόμενους να παραδειγματιστούν από τη χειρονομία αυτών των δύο αδελφών οι οποίοι, παρά την απώλεια μελών της οικογένειάς τους εξαιτίας του πολέμου, βρήκαν το θάρρος να αγκαλιάσουν ο ένας τον άλλο, συμβάλλοντας έτσι στο κτίσιμο ενός ειρηνικού μέλλοντος. «Πόσες οικογένειες έχουν διαλυθεί εξαιτίας αυτού του πολέμου;», διερωτήθηκε, για να προσθέσει «ας σιωπήσουμε και, κοιτάζοντας αυτό το αγκάλιασμα, ας προσευχηθούμε και ας αποφασίσει ο καθένας από εμάς μέσα του πώς μπορεί να βάλει το δικό του λιθαράκι ώστε να σταματήσουν επιτέλους οι πόλεμοι».

Ο Πάπας υπενθύμισε επίσης το δράμα του πολέμου στην Ουκρανία. «Έρχονται στη Ρώμη να με επισκεφθούν παιδιά από την Ουκρανία και δεν ξέρουν να χαμογελούν… τα παιδιά χάνουν το χαμόγελό τους κατά τη διάρκεια του πολέμου…Ας προσευχηθούμε για την ειρήνη και ας παρακαλέσουμε τους δύο αδελφούς που είναι σήμερα εδώ μαζί μας να μεταφέρουν στον λαό τους την επιθυμία μας για ειρήνη».

Ταυτόχρονα τόνισε την πεποίθησή του ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δεν εξαρτάται μόνο από τους μεγάλους ηγέτες, τις μεγάλες δυνάμεις και τις ελίτ, αλλά είναι στα χέρια των λαών, στην ικανότητά τους να οργανωθούν δίνοντας ελπίδα στην αλλαγή. «Απαιτήστε από τους παγκόσμιους ηγέτες να ακούσουν τη φωνή σας, να σας εμπλέξουν στις διαπραγματευτικές διαδικασίες. Ο καθένας θερίζει ό,τι σπέρνει. Οι πολιτισμοί μας σπέρνουν φόβο, καταστροφή, θάνατο… Το δικό μας καθήκον είναι να σπείρουμε την ελπίδα. Και είναι ακριβώς αυτό που κάνετε εσείς σήμερα, με την παρουσία σας στην Αρένα της Ειρήνης. Μην σταματήσετε! Μην αποθαρρύνεστε! Μην παραμείνετε θεατές του δήθεν «αναπόφευκτου» πολέμου. Σηκώστε τα μανίκια, οικοδόμοι της ειρήνης!»...

Αναλογιζόμενος τα δικά μας, αγαπητέ αναγνώστη, αναπόφευκτα αναρωτήθηκα πόσες φορές ακούσαμε είτε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας μας είτε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έστω να προφέρουν τη λέξη «ειρήνη»;...