Ακόμα είμαστε Μεσανατολίτες

Μάταια περιμένουν πιέσεις και κυρώσεις στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσοι περιμένουν, μετά τις ποινές που επέβαλε στους αιχμάλωτους στη φυλακή στην Τουρκία ο Ταγίπ Ερντογάν. Όσοι μέχρι σήμερα δεν άσκησαν σοβαρές πιέσεις στην Τουρκία, δεν θα το κάνουν και από εδώ και στο εξής. Διότι η Τουρκία δεν είναι Ρωσία. Θα έβαλλαν όλοι κατά του Πούτιν τώρα. Προσπάθησαν πολύ για να σώσουν τον Ναβάλνι, τον μεγαλύτερο αντιπολιτευόμενο, τον οποίο ο Πούτιν είχε ρίξει στη φυλακή. Μακάρι να μπορούσαν να τον έσωζαν. Δεν μπόρεσαν. Πέθανε στη φυλακή με μυστηριώδη τρόπο ο Ναβάλνι. Μακάρι να διοργάνωνε για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία έστω και το ένα τοις εκατό της εκστρατείας που διοργάνωσε για τον Ναβάλνι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Να επέβαλλε το ένα τοις χιλίοις των κυρώσεων που επέβαλε στη Ρωσία. Ίσως ωφελούσε. Εμείς περιμένουμε το ίδιο από την Ευρώπη και για την Κύπρο. Όμως, είναι δύσκολο νομίζω έτσι όπως πάνε τα πράγματα. Εκείνοι που εδώ και είκοσι χρόνια δεν έκαναν τίποτα για τη διαίρεση στο νησί, μήπως θα κάνουν από εδώ και στο εξής;

Γιατί δέχτηκε ως πλήρες μέλος της μια διαιρεμένη Κύπρο το 2004 η Ευρωπαϊκή Ένωση; Νομίζω ότι και αυτό δεν έγινε με καλή πρόθεση. Αφού θα άφηνε το μισό νησί στην Τουρκία, γιατί το ενέταξε; Μήπως αυτή δεν είναι μια συμπεριφορά προς την κατεύθυνση της μονιμοποίησης της διχοτόμησης; Έβαλα έναν πρωτοσέλιδο τίτλο το 2004 στην εφημερίδα. Μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Είπα ότι: «Η Κύπρος μοιράστηκε ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική. Πήρε τον νότο η Ευρώπη και τον βορρά η Αμερική»! Η διαίρεση τσιμεντώθηκε πιο πολύ μέσα σε είκοσι χρόνια. Κατάφεραν να δημιουργήσουν δύο χώρες από μια μικρή χώρα. Το εδραίωσαν περισσότερο αυτό με τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής. Οι «δύο χώρες» διεξάγουν εμπόριο μεταξύ τους. Και οι δύο είναι μέλος της ΕΕ, δήθεν. Όμως, πηγαινοέρχονται η μία στην άλλη με διαβατήριο, όπως πηγαίνει κανείς στο εξωτερικό. Όταν τα δικαστήρια επιβάλλουν απαγόρευση ταξιδιού στο εξωτερικό σε έναν κατηγορούμενο, αυτό περιλαμβάνει και την άλλη «χώρα». Για κάθε μία από αυτές, το άλλο μισό είναι «εξωτερικό». Άλλωστε, με τις αμοιβαίες εισαγωγές και εξαγωγές έχουν κατοχυρωθεί οι «δύο χώρες». Ενώ οι Γερμανοί και οι Γάλλοι πηγαινοέρχονται ελεύθερα ο ένας στον άλλο, εμείς οι Κύπριοι πηγαινοερχόμαστε με διαβατήριο ο ένας στον άλλο μέσα στην ίδια την πατρίδα μας. Και το θλιβερό είναι πως το συνηθίσαμε αυτό. Όλοι συμβάδισαν με αυτό το στάτους κβο. Δεν υπάρχουν και πολλοί που θέλουν να αλλάξει κάτι. Και ονόμασαν τη διχοτόμηση «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία». Δεν διστάζουν να το ονομάζουν λύση αυτό. Καταριούνται όσους θέλουν μια ανεξάρτητη, εδαφικά ακέραιη και ενιαία Κύπρο. Μετέτρεψαν σε φυσιολογικό το να μη θέλει κανείς μια ενιαία Κύπρο. Τι πράγμα είναι αυτό; Είναι αμαρτία να θέλει κανείς μια ενιαία Κύπρο. Εκείνοι που αποκαλούν τον εαυτό τους ομοσπονδιακούς δεν πιστεύουν ότι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Είμαστε σαν δύο κατάδικοι που δέθηκαν μεταξύ τους με χειροπέδες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να σμίξουμε και να ζήσουμε σαν δύο αδέλφια σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή!

Μετά την αποδοχή της Κύπρου ως μέλος της, η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα σε είκοσι χρόνια δεν έκανε κανένα σοβαρό βήμα για επανένωση της Κύπρου και απαλλαγή της από την κατοχή. Εκείνοι που φωνάζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους ενάντια στην κατοχή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν βλέπουν την κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο. Δεν άφησαν κυρώσεις που δεν άσκησαν κατά της Ρωσίας. Την έσβησαν παντού από τα δεφτέρια τους. Την πέταξαν έξω ακόμα και από τους αθλητικούς αγώνες. Απαγόρευσαν ακόμα και τον Ντοστογιέφσκι και τον Τσαϊκόφσκι. Και κοιτάξτε τι έκαναν τελευταίως. Άρχισαν να δίνουν στην Ουκρανία τον τόκο των χρημάτων της Ρωσίας που κατάσχεσαν στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Όμως, δεν άγγιξαν καθόλου την Τουρκία η οποία μετέτρεψε σε αποικία το βόρειο μέρος της Κύπρου την οποία έκαναν πλήρες μέλος. Ναι, αυτή ήταν η πρόθεση πίσω από την αποδοχή της διαιρεμένης Κύπρου ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Η μονιμοποίηση της διχοτόμησης. Άλλωστε, αυτό θέλουν η Αμερική και η Αγγλία. Η δε ΕΕ τους ακολουθεί κατά πόδας. Η ένταξη στην ΕΕ δεν ωφέλησε σε τίποτε άλλο από τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης στο νησί.

Μετά την ένταξη στην ΕΕ, ο πληθυσμός εδώ χαίρεται ότι έγινε Ευρωπαίος. Όχι, δεν μπορέσαμε να γίνουμε. Ακόμα είμαστε Μεσανατολίτες.