Χίλιοι Νέρωνες ανάμεσά μας

Το 64 μ.Χ. ξέσπασε μία μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη, η οποία κατέστρεψε τα δύο τρίτα της πόλης. Αμέσως διαδόθηκε πως ο αυτοκράτορας Νέρωνας είχε προκαλέσει τη φωτιά για να εμπνευσθεί και πως, όσο την παρακολουθούσε, απάγγελνε στίχους και έπαιζε τη λύρα του. Για να βγάλει την κατηγορία από πάνω του, ο Νέρωνας έριξε την ευθύνη στους χριστιανούς και διέταξε την τιμωρία τους. Έτσι άρχισε η πρώτη μεγάλη καταδίωξη των χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Δύο χιλιάδες σχεδόν χρόνια μετά οι τότε ποταπές κατηγορίες του Νέρωνα κατά των χριστιανών τείνουν να αποκτήσουν υπόσταση. Χιλιάδες χριστιανοί σε χιλιάδες πόλεις και χωριά ανά το πανελλήνιον επιχειρούν μια φορά τον χρόνο να κάψουν τις πόλεις και τα χωριά τους. Όλοι αυτοί στοιχίζονται πίσω από το έθιμο του καψίματος του Ιούδα και βάζουν φωτιές. Την ίδια στιγμή υποδέχονται την ανάσταση του Χριστού και πάλι με φωτιές. Ξεκινώντας από το λεγόμενο άγιο φως το οποίο ανάβει κάθε Άγιο Σάββατο (με χορηγό τους γαλλικούς αναπτήρες Big) στα Ιερόσολυμα, με ρουκετοπόλεμο στη Χίο, με κροτίδες, με δυναμίτες και άλλα εκρηκτικά.

Στην Κύπρο

Δύο βδομάδες έχουμε να κοιμηθούμε στην Κύπρο, εξαιτίας των βεγγαλικών και των εκρήξεων που προκαλούν εκατοντάδες μικροί Κύπριοι Νέρωνες. Το πρόβλημα της αϋπνίας επιτείνεται, αφού οι εκρήξεις αναστατώνουν και τρομοκρατούν τα σκυλιά που γαβγίζουν ακατάπαυστα, ενώ και ο παπαγάλος του γείτονα από την Αφρική μόλις βγεις στο πεζοδρόμιο παριστάνει την κροτίδα και σου φωνάζει «μπαμ». Αποκορύφωμα της δράσης των πυρομανών αυτών είναι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου όταν αναβονται τεράστιες λαμπρατζιές αναβιώνοντας ένα παλιό κυπριακό έθιμο. Με βάση αυτό το έθιμο νεαροί μαζεύουν ξύλα τη Μεγάλη Εβδομάδα στην αυλή της εκκλησίας και τα στοιβάζουν κωνικά, με ένα ομοίωμα του Ιούδα του Ισκαριώτη πάνω στην κορυφή του κεντρικού ξύλου, το οποίο στην κυπριακή διάλεκτο ονομάζεται κούζαλος. Σε κάποια χωριά οι χωρικοί μεταβαίνουν στη Λαπρατζιά με τους σιηπέττους ή και τα G3 της Εθνικής Φρουράς που έχουν χρεωμένα και πυροβολούν τον Ιούδα «πα' στο δόξα πατρί», όπως λένε.

Το περασμένο Σάββατο άναψαν στην Κύπρο (με ανέμους 6 Μποφόρ) εκατοντάδες λαμπρατζιές τις οποίες απολάμβαναν χιλιάδες μικροί Νέρωνες, οι οποίοι τις προηγούμενες βδομάδες μάζεψαν ή και έκλεψαν (συνήθως) ξύλα από χωράφια, από σπίτια, από οικοδομές και εργοστάσια. Γύρω από αυτούς ξενυκτούσαν επίσης μακριά από τις οικογένειες τους εκατοντάδες αστυνομικοί και πυροσβέστες οι οποίοι προσπαθούσαν να αποσοβήσουν περαιτέρω παρατράγουδα.

Τα οποία βεβαίως δεν αποφεύχθηκαν στην περιοχή του Ύψωνα στη Λεμεσό με αποτέλεσμα αρκετούς τραυματισμούς νεαρών και αστυνομικών. Το έθιμο είναι μεν εμπεδωμένο στην Κύπρο, αλλά κάθε χρόνο αναβαθμίζεται. Παλιά είχαμε νεαρούς πού έχαναν δάκτυλα από τις εκρήξεις στα χέρια τους, σήμερα γύρω από τη λαμπρατζιά ακούγονται τόσες εκρήξεις που νομίζει κάποιος ότι βρίσκεται στη Γάζα και ότι σε λίγο η πλατεία θα πλημμυρίσει από πτώματα.

Χούλιγκανς

Ποιοι είναι αυτοί οι τύποι; Πελλοκοπελλούθκια, λένε κάποιοι. Μικροί που θέλουν να εκτονωθούν ενίοτε και επικίνδυνα, λένε κάποιοι άλλοι. Τον τελευταίο καιρό πάντως σε τέτοιες συναθροίσεις βλέπουμε όλο και περισσότερους... οργανωμένους. Τους έβγαλαν από τα γήπεδα, δεν μπορούν να συνοδεύσουν τις ομάδες για να τα κάνουν λαμπόγυαλο εκτός πόλεως, οπότε μένουν εντός και ψάχνουν κίνητρα. Οι λαμπρατζιές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δέρουν κανέναν αστυνομικό, να βάλουν καμιά φωτιά να βουρούν οι πυροσβέστες, να βάλουν καμιά τσάκρα υψηλής ισχύος πίσω από το Ιερόν της εκκλησίας να κουφάνει ο σπόρος του παπά.

Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις μετά τα επεισόδια στον Ύψωνα διαπιστώσαμε ακόμα μια «βελτίωση» στην όλη υπόθεση. Βγήκαν οι γονείς και οι γειτόνοι να υποστηρίξουν τα μωρά. Τα οποία έπαιζαν φρόνιμα με τη φωτιά, αλλά ήρθαν οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες και τα προκάλεσαν. Οπότε τα μωρά άρχισαν να τους ρίχνουν ξύλα και ρουκέτες με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να απαντήσουν με δακρυγόνα. Σε σημείο που τις μέρες του Πάσχα οι γονείς κατάντησαν να τρέχουν τα μωρά στους οφθαλμίατρους γιατί ερεθίστηκαν τα μάτια τους. Πώς μπορείς αλήθεια να φας φλαούνα ή να κτυπήσεις αβγά κόκκινα με μάτια πρησμένα από το δάκρυ.

Το προφίλ του πυρομανούς

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον εμπρηστή και τον πυρομανή. Ένας εμπρηστής βάζει φωτιές για κάποιο λόγο. Για να εκδικηθεί κάποιον, γιατί θα έχει κάποιο οικονομικό όφελος, για να εξαφανίσει κάποια ενοχοποιητικά στοιχεία.

Ο πυρομανής παραπέμπει σε ψυχοπαθολογική προσωπικότητα. Βάζει φωτιές γιατί το απολαμβάνει. Διακατέχεται από μία έντονη και ακατανίκητη παρόρμηση. Ο πυρομανής είναι άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, λένε οι ψυχολόγοι, αφού έχει συναισθηματικά προβλήματα και συνήθως εμφανίζει δυσλειτουργικές συμπεριφορές. Συχνά όλα αυτά συνυπάρχουν με άλλες διαταραχές όπως η κατάθλιψη. Σύμφωνα με τον Freud το αίσθημα που λαμβάνει ο πυρομανής είναι όμοιο με αυτό της σεξουαλικής διέγερσης. Η πυρομανία ως διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί ακόμα από την παιδική ηλικία, οπότε οι γονείς θα πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικού για την αντιμετώπιση και θεραπεία του παιδιού. Επειδή το πρόβλημα κάθε χρόνο μεγαλώνει, έχουμε την εντύπωση ότι το κράτος και η Εκκλησία πρέπει να κάνουν κάτι, πριν μας κάψουν όλους ζωντανούς.